اجلاس دهلی نو و برآمدن جنوب جهانی / نسل‌کُشی خاموش

به گزارش خبرنگار ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.

روزنامه اطلاعات در صفحه اول امروز خود با تیتر «اجلاس دهلی نو و برآمدن جنوب جهانی» نوشت: برگزاری اجلاس رهبران گروه بیست در دهلی نو در روزهای ۹ و ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳ (۱۸ و ۱۹ شهریور ۱۴۰۲) بی‌تردید یکی از مهم‌ترین اجلاس‌های چندجانبه معاصر و در تاریخ این نهاد چند جانبه است.

این هجدهمین اجلاس سران این گروه است که ترکیب قابل توجهی از اقتصادهای بزرگ دنیا را به دور هم گردآورده است، ریاست دوره‌ای این گروه تا پایان سال جاری مسیحی به عهده هند است هر چند که نهادهای چندجانبه، عمدتاً بر محوریت اعضا دولت‌های عضو می‌چرخند و رئیس دوره‌ای تسهیل کننده و برگزار کننده جلسات در طول دوران ریاست مخصوصاً سه اجلاس کارشناسان ارشد، وزرا و رهبران است، اما فضایی ملموس و خاصی نیز برای ریاست اداره‌ای همه نهادهای چند جانبه بین‌المللی وجود دارد و رئیس دوره‌ای، می‌تواند با مهارت‌های خاص، در ساختن فضا و روند بحث‌ها مؤثر باشد از این جهت هند، در ریاست این اجلاس، برجستگی داشت و اجلاس هجدهمین سران گروه بیست را تبدیل به نقطه‌ای برجسته در تاریخ این نهاد کرد. چرا و چگونه می‌توان اجلاس گروه ۲۰ و ریاست هند را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار داد؟

در پاسخ باید به عضویت در آمدن اتحادیه آفریقایی، «تبدیل فضای تعامل» و استفاده هند از جنوب جهانی به عنوان مفاهیم قابل توجه و در خور عنایتی برای پرسش مزبور، عنایت داشت.
گروه ۲۰، متشکل از بزرگترین اقتصادهای جهانی در قالب کشورهای عضو است، اما جالب آنکه اتحادیه اروپایی نیز یک عضو دائمی این گروه محسوب می‌شود و رئیس اتحادیه اروپایی، در کنار رؤسای جمهوری و نخست وزیران گروه ۲۰، در این اجلاس‌ها، عضویت دارد یکی از مصوبات اجلاس دهلی‌نو، به عضویت درآمدن اتحادیه آفریقایی به عنوان یک نهاد قاره‌ای با بیش از ۵۰ عضو، به عنوان یکی از اعضای گروه ۲۰ است.

این بی‌تردید تحول بزرگی در مناسبات آفریقایی و مورد شناسایی قرار گرفتن وزنه آفریقا در روابط بین‌المللی معاصر است. به عبارت دیگر همه اعضای گروه ۲۰ پذیرفتند که به عنوان نهاد، اتحادیه آفریقایی، همه پایه اتحادیه اروپایی به عضویت این جمع خاص در آید. این بدان معنی نیست که از نظر اقتصادی، اتحادیه آفریقایی برابر با اتحادیه اروپایی نیست. در عین حال نشانگر موفقیت آفریقا در نهادسازی بین قاره‌ای و اعتلای دیپلماسی
چندجانبه است.

این همچنین موفقیتی در خور برای جنوب جهانی است، جنوب جهانی، هر چند که باز گرو بازتاب اکثریت سه قاره آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین می‌باشد. اما مفهومی فرا جغرافیایی و در برگیرنده ابعاد تاریخی تمدنی، سیاسی و استراتژیک نیز محسوب می‌شود.در دوران معاصر جنوب جهانی، با فاصله گرفتن از حمایت واشنگتن، مسکو و حتی پکن، نمایشگر هویت نویسی در کنشگری مناسبات
بین‌المللی است.

همراه با این برجستگی، اجلاس دهلی نو، اجلاس نسبتاً اعتدالی بود. بدین معنا که در بیانیه نهایی بیش از ۳۰ صفحه‌ای، علیرغم حضور سنگین تمامی کشورهای غربی، از رؤسای جمهور آمریکا و فرانسه گرفته، تا نخست وزیر ژاپنی و کره جنوبی، حمله روسیه به اوکراین اولاً در کانون اصلی و محوری بحث‌ها قرار نگرفت و ثانیاً از واژه تجاوز استفاده نشد همچنین باید گفت اصلی‌ترین مفهوم و محور در این بیانیه طولانی که با عنوان یک جهان، یک خانواده و یک آینده صادر شد، مفهوم توسعه است.

توسعه محوری سند و نسبتاً جامع و در برگیرنده همه ابعاد توسعه است و این خود بر اعتدال‌گرایی سند می‌افزاید. غیبت دو رهبر، یعنی رؤسای جمهور چین و روسیه قابل توجه بود، ولی حضور نخست وزیر چین و وزیر خارجه روسیه در کاهش قطعی شدن درونی گروه ۲۰ مؤثر بود. البته در این میان، نقش هند مورد ستایش قرار گرفت. لاورف وزیر خارجه روسیه صریحاً به نقش تعدیلی هند اشاره مستقیم کرد.

این اجلاس‌های هند فواید متعددی در بر داشت از یک‌سو، هند به غرب اعلام کرد و اتصال اقیانوس هند، به مدیترانه و اروپا توسط بایدن نزدیک شد، اما هند همچنین توانست به گونه‌ای، سخنگوی جنوب جهانی شود.

هند خود را جزو جنوب جهانی می‌داند و ایده اهمیت جنوب جهانی را برجسته می‌کند در پشت ایده جنوبی جهانی، هند تعادلی را در غرب گرایی و حضور خود در اتحادیه‌های غرب محور ایجاد می‌کند و از سوی دیگر، جنوب جهانی، خود کالای استراتژیک برای هند و ارتقا موقعیت جهانی آن کشور است. هند را بالا بردن جایگاه جهانی خود، از ابزار جنوب جهانی، بهره‌برداری چندوجهی می‌کند. این خود نشانگر اهمیت یافتن و برجستگی جنوب جهانی در روابط بین‌المللی معاصر است. اجلاس گروه ۲۰ در دهلی نو بازتاب این روز مهم و مؤثر در مناسبات جهانی بود.

روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «فعال شدن ۸ هزار تعاونی در ۲ سال» نوشت: آیت‌الله رئیسی روز گذشته در نخستین همایش «اقتصاد تعاونی ایران» یک نوید برای این بخش مهم از اقتصاد ایران داشت: سند تعاون که ۱۱ سال در انتظار بازنگری بود، در دولت مردمی نهایی شد. شاید این امر، یک خبر اختصاصی برای این حوزه اقتصادی به شمار برود، اما رئیس جمهور خبر دیگری هم اعلام کرد؛ خبری مبنی بر فعال شدن ۸ هزار تعاونی مردمی که عمدتاً در حوزه زنان فعال هستند. این اخبار و آمار، به نوبه خود بیانگر جدیت دولت سیزدهم در تحقق یک اقتصاد مردمی یا مردمی کردن اقتصاد است. قانون اساسی، بخش خصوصی، بخش دولتی و بخش تعاونی را به عنوان بسترهای فعالیت اقتصادی در کشور تعریف کرده است.

باوجود این، بخش تعاونی، در کنار دو بخش دیگر کمتر مورد توجه دولت‌ها بوده است، آن هم بخشی که به تأکید رئیس جمهور سهم مهمی در برقراری عدالت اقتصادی و عدالت اجتماعی دارد. بر پایه چنین ظرفیت بخش تعاونی است که می‌توان اهتمام دولت برای توجه بیش از پیش به آن را درک کرد؛ توجهی تا به این اندازه که آیت‌الله رئیسی در همین سخنرانی اعلام کرد که دولت حاضر است شورای عالی تعاون را، در زمان‌های زودتری برگزار کند تا نیازهای این بخش احصا و برای آنها در عالی‌ترین سطوح دولت تصمیم‌گیری شود.

حمایت از تعاونی، جلوه روشن مردمی‌سازی حکمرانی

آیت‌الله رئیسی در سخنان خود، با بیان اینکه توجه به اقتصاد تعاونی در کنار بخش‌های دولتی و خصوصی باعث تقویت عدالت اجتماعی، عدالت اقتصادی و ایجاد اشتغال خواهد شد، گفت: حمایت از بخش تعاونی و ارتقای نقش و سهم این بخش از اقتصاد کشور یکی از جلوه‌های روشن مردمی‌سازی حکمرانی و دولت است.

رئیس‌جمهور با تشکر از همه تلاش‌هایی که برای تقویت بخش تعاونی شده است، به فعال شدن ۸ هزار تعاونی در طول دوره فعالیت دولت مردمی به‌ویژه در بخش زنان اشاره کرد و افزود: سند تعاون ۱۱ سال در انتظار بازنگری بود که این کار در همان ابتدای دولت مردمی انجام و این سند نهایی شد.

آیت‌الله رئیسی همچنین با قدردانی از همه تلاش‌ها و فعالیت‌های تعاونی‌ها در عرصه‌های خدماتی، تولیدی و سایر فعالیت‌های اقتصادی و با تأکید بر اینکه نباید به این میزان بسنده شود، اظهار کرد: این نشست برای بازنگری نسبت به فعالیت‌های انجام شده در بخش تعاونی و بررسی و ارائه راهکارهای میدان دادن بیشتر به بخش تعاونی برگزار می‌شود.

روزنامه قدس در صفحه اول امروز خود با تیتر «حضرت علی‌بن‌موسی (ع) در اوج قله‌های علم» نوشت: از القاب حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع)، عالم آل‌محمد (ع) است؛ وقتی امامی به خصلتی خاص شهرت یافته و از سوی مردم به آن خوانده و خطاب می‌شود یعنی در اوج قله‌های شکوه و عظمت آن وصف و خصیصه قرار دارد. حضرت ثامن‌الحجج (ع) پایه‌های علم و ایمان را برای محبان و ارادتمندان خود در ابعاد مختلف استوار و زمینه‌های علم و تفکر و تدبر را در جامعه اسلامی ایجاد و در این باره حجت را بر همگان تمام کردند.

امام رضا (ع) مأموریت علمی داشت

آثار، روایات و آموزه‌هایی که از امام رضا (ع) بر جا مانده می‌تواند به شناخت هر چه بهتر این وصف در حضرت (ع) کمک کند؛ البته این شناخت و درک به وسعت روح ما نیز بستگی دارد. در مهم‌ترین مجموعه‌های روایی حضرت ثامن‌الائمه (ع) همچون وسائل‌الشیعه، امالی، مسند علی بن موسی‌الرضا (ع) که مرحوم شیخ عزیزالله عطاردی آن را تدوین کرده، توصیه بر توجه به علم، عقلانیت و تفکر است، به‌گونه‌ای که می‌توان گفت ایشان مأموریت داشتند در سبک زندگی مردم آن روزگار و نیز برای آیندگان، مسئله علم، تدبر و تعقل را که مورد تأکید قرآن نیز است، به‌طور خاص در سیره و گفتار خویش بیاورند؛ تعابیری که کاملاً نشان می‌دهد جامعه اسلامی را عموماً و شیعیان را خصوصاً به تعقل و تفکر هدایت کرده‌اند. همان‌طور که در بیش از ۶ هزار آیه قرآن بیش از هزار مورد به مفاهیمی همچون تفکر، تعقل، ذکر، تفقه و علم تأکید می‌شود حضرت ثامن‌الحجج (ع) به عنوان مفسر قرآن و قرآن ناطق نیز به این مسئله توجهی خاص داشته‌اند.

حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) در حدیث مشهور سلسلة‌الذهب بیان می‌کنند توحید دژ محکم خدای متعال است که با ورود به این قلعه از عذاب الهی مصون می‌مانیم، سپس می‌فرمایند: ورود به این قلعه و دژ نفوذناپذیر شرطی دارد که آن شرط، من (امام) هستم. در کنار عمومیت داشتن این شرط برای همه ائمه معصوم (ع)، این تصریح نشان از وزن حضرت رضا (ع) در جهت‌دهی به جامعه اسلامی دارد، جامعه‌ای که در عرصه تفکر، یقین، عقلانیت و خردورزی به جایی رسیده که می‌تواند این مهم را درک کند.

روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «نسل‌کُشی خاموش» نوشت: خبری شوکه‌کننده این بار از استرالیا مخابره شد: کشف ۷۴۰ گور از بومیان که بیشتر آنها کودک و نوزاد هستند؛ این بومیان نیز قربانی ساختار نژادپرستانه‌ای چون کانادا هستند که تا حدود ۵۰ سال پیش در این کشور ادامه داشت. حالا باید این اخبار را کنار خبرهایی گذاشت که سال‌ها عقیم‌سازی و نسل‌کُشی در سوئد را افشا می‌کند، تا آن سوی تاریک غرب بیشتر هویدا شود.

وقتی از فاشیسم و سیاست‌های فاشیستی سخن به میان می‌آید معمولاً اذهان متوجه آلمان نازی می‌شوند، اما باید توجه داشت که سیاست فاشیستی بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ نژادپرستانه‌ای است در سراسر غرب مدرن جاری بوده است.

سال‌هاست که بومیان و فعالان حقوق بومیان در کانادا در حال کشف و معرفی مظلومیت بومیان کانادا (که طرف دیگرش کشف بیش از پیش تاریخ نژادپرستی غرب است) هستند. در ماه مه و ژوئن ۲۰۲۱ (اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۰) بقایای اجساد صدها نفر از بومیان، از جمله صدها کودک، در گورهای جمعی نزدیکی محل سابق چهار مدرسه شبانه‌روزی بومیان کانادایی در استان‌های مانیتوبا، بریتیش کلمبیا و ساسکاچوان کشف شد. گورهای بی‌نشان کشف‌شده از آن زمان تاکنون به حدود تقریباً هزار و ۴۰۰ گور رسیده است (عمدتاً کودک) و روند کشف گورها همچنان ادامه دارد. درواقع تمام این تلاش‌ها «تاریخ نژادپرستی» غرب را هویدا می‌کند که خروجی آن یک «نسل‌کُشی مستمر و خاموش» بومی‌ها بوده است.

حالا چنین خبرهایی از استرالیا مخابره شده است. بیش از ۷۴۰ نفر از «ملل اول» (ساکنان بومی استرالیا)، که بیشتر آنها بسیار جوان هستند، بدون هیچ سابقه و نشانه‌ای در «رودخانه مور، کارولاپ و نیو نورسیا» در غرب استرالیا دفن شده‌اند. آن‌طور که میزان نوشته است، تحقیقات گاردین نشان می‌دهد که احتمالاً ۴۰۰ کودک و نوزاد بومی در گورهای بدون علامت در ۳ مکان در استرالیای غربی دفن شده‌اند و بیشتر آنها در زمان مرگ ۵ سال یا کمتر سن داشتند. این بومیان در طول چندین دهه، به احتمال زیاد در سه کلیسا و مکان‌های دولتی دفن شده‌اند.

روزنامه فرهیختگان در صفحه اول امروز خود با تیتر «بدل سیاسی به ابتکار اقتصادی چین» نوشت: یک پیش‌خبر؛ یک خبر و به دنبال آن پروپاگاندای گسترده رسانه‌ای. این تمام آن چیزی است که در کمتر از ۴۸ ساعت گذشته درباره کریدور حمل‌ونقلی که قرار است هند را به قاره اروپا متصل کند، رخ داده است. روز شنبه کمی پیش از نشست سران گروه ۲۰ (G۲۰) در دهلی‌نو، رسانه‌های غربی از اعلام طرح‌هایی برای کریدور حمل‌ونقلی که هند را به غرب آسیا و درنهایت اروپا متصل می‌کند، پرده برداشتند. منبع این خبر «جان فاینر»، معاون مشاور امنیت ملی ریاست‌جمهوری آمریکا بود. او از «یادداشت تفاهم پیشنهادی» برای کریدور حمل‌ونقل ریلی و کشتیرانی بین کشورهای ایالات متحده آمریکا، هند، عربستان، امارات، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای عضو گروه ۲۰ خبر داده بود.

او از «پتانسیل عظیم» سخن گفته که «با افزایش جریان انرژی و ارتباطات دیجیتال، رفاه را در میان کشورهای درگیر افزایش می‌دهد» ولی اضافه کرده است که نمی‌داند اجرای آن «چقدر طول می‌کشد.» رسانه‌های غربی نوشتند این طرح، پس از ماه‌ها گفت‌وگوی پشت صحنه بین همه کشورهای درگیر، ازجمله رهبرانی مانند جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، نارندرا مودی نخست‌وزیر هند و محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی منتشر شده است.

خبر رسمی این طرح را جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا روز شنبه در کنار سران کشورها (به جز چین و روسیه) اعلام کرد. او از «پروژه‌ای زیرساختی بین‌المللی بزرگ» برای اتصال هند، خاورمیانه و اروپا از طریق راه‌آهن، خطوط کشتیرانی، کابل‌های داده پرسرعت و خطوط لوله انرژی سخن گفت و حتی اعلام کرد که علاوه‌بر این کشورها «اردن و اسرائیل» نیز در این پروژه بزرگ حضور خواهند داشت. این طرح بلندپروازانه، برای اجرا نیاز به زمان دارد اما در حال حاضر کشورها و طرف‌های درگیر در تفاهم‌نامه موافقت کرده‌اند که طی ۶۰ روز آینده در یک «برنامه اقدام» ارائه کنند.

از زمان اعلام خبر تلاش برای ایجاد طرح مذکور که زمان اجرایی شدن آن نامشخص است تا لحظه نگارش این گزارش و احتمالاً تا چند روز آینده، رسانه‌های غربی به‌طور ویژه به این طرح خواهند پرداخت و از دستاوردهای بی‌نظیر پیرامون آن خواهند گفت و نوشت اما پس از آن احتمالاً تحلیلگران یک‌به‌یک دست به قلم خواهند برد و درباره واقعیت این طرح و وزن واقعی آن خواهند نوشت. در این گزارش به‌صورت اجمالی، به نکاتی درباره این طرح ظاهراً بلندپروازانه پرداخته شده است.

روزنامه وطن امروز در صفحه اول امروز خود با تیتر «پایان رقص، آغاز قانون» نوشت: روزهای ابتدایی شهریور علی شریفی‌زارچی در حساب کاربری‌اش خبر اخراج خود از دانشگاه شریف را اعلام کرد. وی در حالی این خبر را منتشر کرد که واقعیت کاملاً متفاوت با اظهارات او بود. همان زمان سعید بهزادی‌پور، دبیر هیأت اجرایی جذب اساتید دانشگاه شریف پیرامون اظهارات شریفی‌زارچی اظهار کرد: اساتیدی که به صورت پیمانی همکاری‌شان با دانشگاه شروع می‌شود تا پنج سال فرصت دارند برای تبدیل وضعیت استخدامی خود از پیمانی به رسمی آزمایشی اقدام کنند و پس از این مهلت، عضو هیئت علمی باید درخواست تمدید عضویت پیمانی بدهد که تحت شرایطی قابل پذیرش خواهد بود.

مهلت پنج‌ساله قرارداد پیمانی دکتر شریفی‌زارچی به عنوان استادیار پیمانی دانشگاه، بهمن ۱۴۰۰ به پایان رسید که از ۹ ماه پیش از آن، دانشگاه در فواصل مختلف، ۳ مرتبه با ارسال نامه‌هایی از ایشان دعوت کرد درخواست تمدید عضویت پیمانی خود را به همراه مستندات فعالیت‌های علمی ارائه کند که متأسفانه به رغم این درخواست‌ها و پیگیری‌های شفاهی مکرر، اقدامی از سوی ایشان صورت نگرفت. در نهایت هیئت اجرایی جذب دانشگاه هفته گذشته رأی به پایان همکاری ایشان داد.

با این حال شریفی‌زارچی با هدف مظلوم‌نمایی، بنای خود را بر تولید روایت دروغ از ماجرا گذاشت و به صورت تلویحی مدعی شد که به خاطر مواضع سیاسی‌اش از دانشگاه اخراج شده است. همین موضوع باعث شد روابط عمومی دانشگاه شریف با صدور اطلاعیه‌ای به تشریح ماجرا بپردازد. در اطلاعیه دانشگاه شریف آمده بود: «متاسفانه شریفی‌زارچی پس از دریافت مصوبه، در یک اقدام غیرحرفه‌ای و با استفاده از دسترسی‌های خود در فضای مجازی، مدعی شد در تاریخ ۲۳/‏۱۲/‏۱۴۰۰‬ از طریق یکی از سامانه‌های دانشگاه، درخواست تبدیل وضعیت استخدامی داده است.

روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «کشور برنده یازده سپتامبر» نوشت: ۲۲ سال از حادثه ۱۱ سپتامبر می‌گذرد؛ حادثه‌ای تروریستی که در قلب نیویورک رخ داد اما پیامدهای آن در سطح نظام بین‌الملل به‌ویژه در منطقه غرب آسیا همچنان قابل مشاهده است و فصل جدیدی در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا گشود. بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱، جریانی از درون حزب جمهوری‌خواهان به نام نومحافظه‌کاران توانست ظهور و بروز بیشتری در عرصه سیاسی آمریکا داشته باشد.

نومحافظه‌کاران بعد از دولت رونالد ریگان و پایان جنگ سرد در طیف‌بندی‌های سیاسی درون جمهوری‌خواهان، در اقلیت بودند؛ یعنی نتوانستند قدرت چندانی در دوره پساشوروی بگیرند یا زمینه برای استفاده از افکارشان فراهم نشد. در عین حال واقعه ۱۱ سپتامبر، تجربه بی‌سابقه‌ای برای آمریکا بود؛ زیرا سرزمین اصلی آمریکا حتی در جنگ‌های بین‌المللی نیز مورد هجوم قرار نگرفته بود.

این واقعه در زمان ریاست‌جمهوری جورج بوش پسر رخ داد؛ شخصی که با شعار «ما نباید پلیس جهانی باشیم» روی کار آمد. اما تجربه تهاجم به صورت ملموس روی حزب جمهوری‌خواه تأثیر گذاشت و بعد از ۱۱ سپتامبر ورق برگشت. درواقع چون منبع و منشأ این حملات در منطقه غرب آسیا یعنی افغانستان بود و توسط القاعده و بنیادگرایان سلفی رخ داد، آمریکا تمرکز خود را روی این منطقه گذاشت و عصر استفاده از «قدرت سخت برای تغییرات سیاسی و امنیتی» را در منطقه غرب آسیا به زعم خود آغاز کرد.

نومحافظه‌کاران آمریکایی معتقد بودند که به دلیل فاصله زیادی که آمریکا از نظر قدرت نظامی با قدرت‌های بعد از خود حتی چین داشت، فرصتی برایشان فراهم شده و باید از این فرصت استفاده کنند و لحظه هژمونی را تبدیل به عصر هژمونی کنند.

بنابراین بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر، آمریکا ذیل نگاه نومحافظه‌کاران به قدرت نظامی برتر آمریکا، تحت عناوین متعدد وارد منطقه شد؛ عناوینی مانند مبارزه با تروریسم، ایجاد خاورمیانه جدید یا صدور دموکراسی. آمریکا در سال ۲۰۰۱ با این عناوین از اهرم سخت در منطقه استفاده کرد، ابتدا به افغانستان حمله کرد و در سال ۲۰۰۳ نیز به عراق. درواقع ۱۱ سپتامبر مبدا تحولات بزرگ در سیاست خارجی آمریکا شد ولی حضور نظامی آمریکا در منطقه به‌جای عصر هژمونی آمریکا، عصر جنگ‌های بی‌پایان را برای این کشور رقم زد.

جنگ‌های بی‌پایانی که ایالات متحده بعد از ۱۱ سپتامبر آغاز کرد، هزینه‌های زیادی را برای این کشور رقم زد؛ طبق برآوردها آمریکایی‌ها ۵.۶ تریلیون دلار برای این جنگ‌ها هزینه کردند که چون بخشی از این هزینه را از اوراق قرضه استفاده کردند، تخمین‌ها این است با احتساب نرخ بهره استقراض‌ها تا سال ۲۰۵۰ هزینه نظامی برای جنگ‌های بی‌پایان به ۱۳ تریلیون دلار می‌رسد. یعنی ذهنیت حاصل‌شده از ویرانی‌های برآمده از برج‌های دوقلو، مالیات دهندگان آمریکایی را سال‌ها درگیر کرده و آنها باید تا ۲۰۵۰ هزینه‌های این ماجراجویی‌ها را بپردازند.

روزنامه همشهری در صفحه نخست امروز خود با تیتر «رسوایی در پروژه مهساسازی» نوشت: در روزهای اخیر انتشار تصاویری از دستگیری یک زن از سوی پلیس نوشهر در استان مازندران زمینه‌ساز فضاسازی‌های تازه‌ای از سوی جریان‌ها و رسانه‌های ضدانقلاب شد. ضدانقلاب تلاش کرد با مانور رسانه‌ای روی این فیلم، اینگونه جلوه دهد که دستگیری زن حاضر در فیلم مذکور مرتبط با موضوع بی‌حجابی است. در این میان اما توضیحات ارائه‌شده از سوی فرماندهی انتظامی نوشهر پرده از اصل ماجرا برداشت و مشخص شد زن دستگیرشده سردسته باند تبهکار و زورگیری در این شهرستان بوده که هنگام دستگیری، در برابر مأموران مقاومت کرده و قصد فرار از دست قانون را داشته‌است که با واکنش به‌موقع پلیس دستگیر می‌شود. به‌گفته مقام‌های مسئول، متهم در بازجویی‌های انجام‌شده به جرم خود اعتراف کرده است.

سیاسی‌سازی یک اقدام به خودکشی

سکانس دیگری از دروغ‌پردازی‌های رسانه‌های ضدانقلاب با هدف وارونه‌نمایی حقایق در پنجمین روز شهریورماه جاری و در شیراز کلید خورد. ماجرا از جایی آغاز شد که تصاویر دلهره‌انگیزی از اقدام یک دختر جوان برای خودکشی در یک مجتمع تجاری در شهر شیراز به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد و تأثر افکار عمومی را به‌دنبال داشت. اگرچه اقدام به‌خودکشی زن جوان با اقدام‌های پیشگیرانه آتش‌نشانی ناکام ماند، اما فضاسازی درباره این ماجرا به‌سرعت در دستورکار چهره‌ها و رسانه‌های معاند قرار گرفت و تلاش کردند اینگونه وانمود کنند که اقدام به‌خودکشی زن جوان، سیاسی و با موضوع حجاب مرتبط است. این در حالی بود که بررسی‌های انجام‌شده ثابت کرد دلیل چنین اقدامی اختلاف‌های خانوادگی بوده‌است؛ موضوعی که شاهدان عینی ماجرا نیز بر آن صحه گذاشتند.

واقعیت ماجرای درگیری مسافر و راننده

در نخستین روزهای شهریورماه جاری پرده دیگری از نمایش ضدمردمی رسانه‌ها و جریان‌های معاند روی صحنه رفت. آنها این بار سعی کردند درگیری یک راننده تاکسی اینترنتی با خانم مسافر را دستمایه جریان‌سازی‌های خود قرار دهند. معاندان تلاش کردند وانمود کنند این درگیری، که تصاویرش به‌سرعت در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر و با واکنش‌های گسترده‌ای مواجه شد، بر سر موضوع حجاب بوده‌است و راننده زمانی که با بی‌توجهی زن جوان مسافر به تذکرهای رعایت حجاب مواجه می‌شود، اقدام به ضرب و شتم او می‌کند. درحالی‌که وارونه‌نمایی حقیقت در این ماجرا به‌سرعت در دستورکار معاندان قرار گرفت و تلاش می‌کردند احساسات عمومی جریحه‌دار شده به‌دلیل ضرب و شتم یک زن جوان را به سمت‌وسوی مورد طراحی شده خود هدایت کنند، اما بررسی‌های انجام‌شده، پرده از واقعیت برداشت و مشخص شد درگیری به‌دلیل روشن‌نکردن کولر از سوی راننده آغاز شده است.‌

ادعاهای بی سند نازیلا معروفیان

چهارشنبه، هشتم شهریورماه، رسانه‌های معاند تلاش کردند با موج‌سواری روی خبر بازداشت نازیلا معروفیان، فعال رسانه‌ای متهم به دامن‌زدن به اغتشاشات و طرح موضوعاتی مانند اعتصاب غذای او در زندان، بار دیگر شانس خود را برای وارونه‌نمایی حقایق امتحان کنند. ماجرا اما به‌همین‌جا ختم نشد و معروفیان که به‌دلیل انتشار تصاویر هنجارشکنانه در فضای‌مجازی به دادسرای ارشاد احضار و بازداشت شده بود، ادعا کرد در زندان مورد ضرب‌وشتم و آزار قرار گرفته است. این ادعا در شرایطی مطرح شد که بر اساس بررسی‌های صورت‌گرفته، وی نه‌تنها هیچ دلیل و مدرکی برای این ادعای خود ارائه نکرده، بلکه هیچ شکایتی هم در این زمینه از سوی وی مطرح نشده است. از سوی دیگر، در معاینات انجام‌شده در ابتدای ورود وی به زندان نیز هیچ مورد مشکوکی مشاهده نشده‌است.

روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «افزایش ۴ برابری صادرات نفت با وجود ۲۲۳ تحریم» نوشت: درآمد ماهانه فروش نفت خام ایران تنها به چین از ۳.۳ میلیارد دلار عبور کرد. همچنین نفت خام و میعانات گازی ایران در پالایشگاه‌های منطقه آمریکای لاتین به پالایش می‌رسند و روزانه بیش از ۵۰۰ هزار بشکه نفت خام و میعانات در مرداد ۱۴۰۲ به فروش رسیده است. این در حالی است که بررسی گزارش‌های وزارت خزانه داری آمریکا نشان می‌دهد این کشور از می ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۳ سلسله تحریم‌های نفتی را بر شبکه فروش ایران اعمال کرده است.

در این بازه زمانی وزارت خزانه‌داری آمریکا ۲۲۳ تحریم نفتی جدید اعمال کرده که به تفکیک شامل ۲۵ فرد، ۱۴۸ شرکت و ۵۰ نفتکش مرتبط با ایران است، اما نکته جالب اینکه با وجود افزایش ۲۲۳ تحریم نفتی علیه شبکه فروش ایران، صادرات نفت کشور در بازه زمانی مذکور تقریباً چهار برابر شده است.

وزارت نفت دولت سیزدهم در واکنش به تحریم‌های غرب، نیاز به کشف بازارهای جدید برای نفت خام خود را تشخیص داد. تمرکز بر آمریکای جنوبی، آسیای میانه، آفریقا، منطقه غرب آسیا و همچنین پالایشگاه‌های خصوصی در شرق آسیا بود. ایران با ایجاد مشارکت و ایجاد قراردادهای تجاری با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا، صادرات نفت خام خود را با موفقیت به این مناطق گسترش داد. این همکاری نه تنها شامل فروش نفت خام، بلکه بازسازی ظرفیت پالایشگاه‌های مستهلک شده در این کشورها بود که منجر به مشارکت‌های سودمند متقابل شد.

علاوه بر این، ایران استراتژی‌های بازاریابی موفقی را در شرق آسیا اتخاذ کرد و پالایشگاه‌های خصوصی و دولتی را هدف قرار داد. این تلاش‌ها حتی با وجود تشدید تحریم‌های غرب منجر به افزایش صادرات و درآمدهای بیشتر برای بخش نفت خام ایران شد. بر اساس آمار مؤسسه تانکر ترکرز، متوسط صادرات نفت و میعانات گازی ایران در مردادماه به یک میلیون و ۸۵۰ هزار بشکه در روز رسید که نشان دهنده افزایش قابل توجه تولید است.