حسین روزبهانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: موارد مصرف بالینی بنزودیازپین‌ها شامل اضطراب، اختلال اضطراب منتشر _ بی‌قراری و هیجانات ناشی از مسائل و مشکلات زندگی و انواع اضطراب‌های ناشی از سایر بیماری‌ها از جمله و وسواس فوبیا، هیپوکندریا (خودبیمارانگاری) است، بنزودیازپین‌ها انواع مختلف و کاربردهای متفاوتی دارند و شامل آلپرازولام (زاناکس)، کلونازپام (کلونوپین)،دیازپام (والیوم)، لورازپام (آتیوان) و میدازولام (Versed) است.
وی افزود: شایع‌ترین اثر نامطلوب این داروها خواب‌آلودگی است و به همین علت در مواقع مصرف، احتیاط شدیدی در عملکرد روزانه باید مدنظر قرار گیرد. در پی استفاده از این طیف داروها احتمال سرگیجه و آتاکسی (ناهماهنگی یا بی‌نظمی حرکات عضلات) و نگرانی از سقوط سالمندان و شکستگی‌های استخوانی وجود دارد و تخریب اعمال شناختی در عملکرد روزانه به صورت خفیف و فراموشی آنتوگراد نیز در مصرف این داروها دیده می‌شود.
این دکترای روان‌شناسی با بیان اینکه مصرف این داروها همراه با الکل منجر به خواب‌آلودگی مفرط و ضعف تنفسی خواهد شد، تصریح کرد: مصرف این داروها در سنین بالا، به علت تخریب کبدی و احتمال ضعف سیستم‌های تنفسی، ممکن است موجب بروز عوارض نامطلوب مسمومیت دارو و انسداد مزمن تنفسی منجر به آپنه خواب و در طولانی مدت، به اختلال تنفس جدی بینجامد.
وی ادامه داد: بهترین مدت مصرف بنزودیازپین‌ها، حدود یک تا دو هفته است و علائمی حین ترک نخواهد داشت. یکی از داروهایی که در این طیف داروها بیشترین خطر تحمل و وابستگی را ایجاد می‌کند، آلپرازولام است که با سندروم ترک شدید همراه می‌شود و قطع آن باید به تدریج صورت گیرد.
روزبهانی گفت: علائم ترک این داروها به طول مدت مصرف دارو و نوع دارو از نظر سرعت اثر وابسته است، اما شایع‌ترین علائم ترک شامل اضطراب، تحریک‌پذیری، افزایش فشارخون، وزوز گوش، خواب‌های رویایی فراوان و به ندرت پارانویا (بدگمانی)، دلیریوم (روان‌آشفتگی) و تشنج است.
وی خاطرنشان کرد: آلپرازولام برای بیماری‌های پانیک (هراس) و اختلالات اضطرابی، کلردیازپوکساید (لیبریوم) برای ترک الکل و اضطراب، دیازپام برای حملات پانیک، سندرم پای بی‌قرار، بی‌خوابی، تشنج و ترک الکل، فلورازپام (دالمان) برای بی‌خوابی، کلونازپام برای اختلال پانیک و اختلالات تشنجی، لورازپام برای اضطراب، تشنج و بیهوشی و تمازپام (ریستوریل) برای بی‌خوابی کاربرد دارد.
نظر شما