به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، «گلوکوم» یا آب سیاه چشم با از دست دادن تدریجی سلول‌های حساس به نور در چشم و آسیب عصب بینایی مشخص می‌شود. در صورت درمان نشدن این عارضه، خطر نابینایی غیرقابل برگشت افزایش پیدا می‌کند. تخمین زده شده است که تا سال ۲۰۴۰ میلادی، ۱۱۲ میلیون نفر در سراسر جهان تحت تأثیر این مشکل قرار می‌گیرند.
گروهی از محققان دانشگاه سیچوان در چین به منظور بررسی ارتباط بین بدخوابی و خطر بروز آب سیاه چشم، مطالعه جدیدی انجام دادند. آن‌ها برای نیل به این هدف، بیش از ۴۰۰ هزار نفر را مورد ارزیابی قرار دادند. پژوهشگران انواع رفتارهای خواب را در نظر گرفتند؛ این موارد شامل خواب زیاد، کم‌خوابی، بی‌خوابی، شب‌زنده‌داری و خروپف بود. در این مطالعه، مدت طبیعی خواب هفت تا ۹ ساعت تعریف شد. محققان از سوابق پزشکی برای ردیابی سلامت و طول عمر همه شرکت‌کنندگان تا اولین تشخیص گلوکوم یا مرگ در سال ۲۰۲۱ استفاده کردند.
در طول یک دوره نظارت متوسط ۱۰.۵ ساله، محققان هشت‌هزار و ۶۹۰ مورد گلوکوم را شناسایی کردند. نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که بی‌خوابی خطر ابتلاء به آب سیاه چشم را ۱۲ درصد افزایش می‌دهد، درحالی‌که خواب کوتاه یا طولانی موجب افزایش هشت درصدی این خطر می‌شود و خروپف با چهار درصد، با خطر بیشتر عارضه گلوکوم همراه بود. همچنین افرادی که خروپف می‌کردند یا خواب‌آلود بودند، ۱۰ درصد بیشتر از افرادی که الگوی خواب سالم داشتند، در معرض ابتلاء به گلوکوم قرار داشتند.
به گفته محققان، فشار داخلی چشم که عامل کلیدی ایجاد گلوکوم است، زمانی که فرد دراز می‌کشد و زمانی که هورمون‌های خواب از بین می‌رود، افزایش پیدا می‌کند همان‌طورکه در بی‌خوابی نیز رخ می‌دهد. علاوه بر این افسردگی و اضطراب که احتمال دارد با بی‌خوابی همراه باشد، ممکن است فشار داخلی چشم را نیز افزایش دهد. اکسیژن پایین برای طولانی‌مدت به دلیل آپنه خواب نیز ممکن است به عصب بینایی آسیب وارد کند.
نظر شما