به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، چین در سال ۲۰۲۵ پیشتاز جهان در حوزه راهآهن پرسرعت است و با بیش از ۴۰ هزار مایل خطوط پرسرعت، بخش گستردهای از شبکه جهانی حملونقل ریلی پرسرعت را در اختیار دارد. این کشور بیش از ۲۵ هزار مایل از این خطوط را در حال بهرهبرداری، حدود ۸ هزار مایل در دست ساخت و حدود ۷ هزار مایل دیگر نیز برای توسعه در برنامههای آتی دارد.
چین این زیرساخت بزرگ را بهعنوان ابزاری برای رشد اقتصادی و همگرایی شهرها بهکار گرفته و همین موضوع منجر شده است تعداد فرودگاههای آن بهطور چشمگیری کمتر از آمریکا باشد. سریعترین قطار تجاری جهان در چین، قطار مغناطیسی شانگهای است که بین فرودگاه پودونگ و ایستگاه لانیانگ با سرعتی معادل ۴۳۱ کیلومتر در ساعت تردد میکند. این پروژه توسط همکاری شرکتهای آلمانی زیمنس و تیسنکروپ ساخته شده است.
پس از چین، هند با مجموع ۴۹۶۳ مایل خطوط شامل بیش از ۴۶۰۰ مایل خطوط در مرحله برنامهریزی، در جایگاه دوم قرار دارد. آمریکا نیز با داشتن ۳۷۷۲ مایل خطوط مختلف در بهرهبرداری، ساخت و برنامهریزی، بهعنوان سومین بازیگر مهم این عرصه شناخته میشود. اسپانیا با بیش از ۳۴۰۰ مایل خطوط در حال بهرهبرداری و در دست ساخت، همچنین ترکیه، فرانسه و ژاپن از کشورهایی با شبکههای قابلتوجه پرسرعت در جهان هستند. در منطقه خاورمیانه، ایران با حدود ۱۹۲۹ مایل خطوط در مدلهای مختلف توسعه و برنامهریزی شده، یکی از کشورهای مهم محسوب میشود و مصر نیز با پروژههای بزرگ ریلی در آفریقا پیشتاز است.
ایران، مصر، تایلند و عربستان سعودی نقش کلیدی در توسعه شبکه راهآهن پرسرعت در آسیا و خاورمیانه دارند. ایران با هدف اتصال پایتخت به سایر شهرهای مهم، بیش از ۱۶۷۰ مایل خطوط در برنامه دارد که بخشی از آن در حال ساخت است. در جنوب شرق آسیا نیز کشورهایی همچون تایلند با پروژههای فعال و ویتنام با طرحهای اولیه تلاش میکنند زیرساختهای خود را در حوزه راهآهن پرسرعت گسترش دهند.
در ایالات متحده آمریکا، برنامهریزیها برای توسعه خطوط پرسرعت کشوری به واقعیت پیوسته است، اما به دلیل مشکلات مالی، حقوقی و اجرایی، پیشرفت کند بوده است. پروژه کالیفرنیا برای اتصال سانفرانسیسکو به لسآنجلس که از سال ۲۰۰۸ تصویب شده، تاکنون با مشکلاتی همچون افزایش هزینهها و تأخیرهای متعدد روبهرو بوده و هنوز هیچ قطعه ریلی اجرایی نشده است.
در عین حال پروژه خصوصی خط روشن غربی (Brightline West) که مسیر لاسوگاس را به جنوب کالیفرنیا متصل میکند، از سال ۲۰۲۴ آغاز به ساخت کرده است و تلاش دارد تا پیش از برگزاری المپیک لسآنجلس به بهرهبرداری برسد. همچنین پروژه راهآهن مرکزی تگزاس (Texas Central Railway) نیز در حال اجرای مدلی مشابه قطارهای سریعالسیر ژاپنی شینکانسن است که قصد دارد مسیر بین دالاس و هیوستون را به تنها ۹۰ دقیقه کاهش دهد.
به این ترتیب هرچند در حال حاضر تنها تعداد محدودی از کشورها شبکه راهآهن پرسرعت گسترده دارند، بیش از دهها کشور در سراسر جهان با سرمایهگذاریهای بزرگ در حال توسعه و برنامهریزی برای راهاندازی خطوط پرسرعت هستند. این فناوری حملونقل که یکی از سریعترین و مؤثرترین روشهای کاهش زمان سفر است، نقش مهمی در ارتقای همگرایی اقتصادی، کاهش تراکم ترافیکی و رشد منطقهای ایفا میکند.
نظر شما