به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در حالت کلی سه نوع کهکشان مارپیچی، بیضوی و نامنظم وجود دارد که رایج‌ترین آن‌ها کهکشان نوع اول محسوب می‌شود. این نوع کهکشان‌ها شامل مجموعه دیسک‌های چرخنده بزرگ ستاره‌ای، سحابی‌های گوناگون و گرد و غبار می‌شود که در احاطه ماده تاریک قرار گرفته است. این بازوها میزبان ستاره‌های جوان و تازه متولد شده هستند. مرکز کهکشان‌های مارپیچی نیز که مجموعه ستارگان پیرتر را در خود جای داده است، هم‌چون یک برآمدگی کره‌ای‌شکل و هسته‌مانند دیده می‌شود.
یکی از ویژگی‌های قابل توجه بیشتر کهکشان‌های مارپیچی وجود تعداد زیادی بازوی مارپیچی قوس‌دار است که به نظر می‌رسد از مرکز کهکشان در حال چرخش هستند. کهکشان مارپیچی میله‌ای یکی از انواع این کهکشان است که ساختاری میله‌مانند از ستاره‌ها در مرکز آن قرار دارد. سازمان فضایی ناسا به‌تازگی عکسی از یک کهکشان مارپیچی میله‌ای فعال موسوم به NGC4848 منتشر کرده است که با نام‌های UGC 8082 و IRAS 12556 + ۲۸۳۰ نیز شناخته می‌شود. این کهکشان که در ۲۱ آوریل ۱۸۶۵ توسط اخترشناس آلمانی "هاینریش لویی داره" کشف شد، در صورت فلکی کن‌نور و ضعیف "گیسو" قرار گرفته، دارای ۱۵۰ هزار سال نوری وسعت است و حدود ۳۳۶ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
"لویی داره" زاده ۱۳ جولای ۱۸۲۲ و در گذشته ۱۵ ژوئن ۱۸۷۵، اخترشناسی است که در دوران کارآموزی خود در رصدخانه برلین، با استفاده از مقایسه‌های منطقه به منطقه، نمودارهای ستاره‌ای و نتایج مقایسه‌ای ارسالی توسط "اوربن لو وریه" (Urbain Le Verrie)T ریاضی‌دان فرانسوی که با انجام محاسبات دقیق و پیچیده تعیین ماهیت و موقعیت‌یابی سیاره نپتون نقش بسزایی در این زمینه ایفا کرد، توانست به کشف این سیاره سرعت بخشد. وی همچنین در سال ۱۸۵۱ که در رصدخانه لایپزیگ مشغول به فعالیت بود، یک دنباله‌دار دوره‌ای را کشف کرد که متعاقباً به اسم او نامگذاری شد. این دنباله‌دار که برای آخرین بار در اکتبر ۱۹۶۳ دیده شد، بسیار قابل توجه است زیرا مدار آن تحت تأثیر عملکرد بعضی از نیروی غیرگرانشی به تدریج بزرگ‌تر می‌شود.
در همان سال ۱۸۵۱، "داره" کتابی را در مورد ۱۳ سیارک معروف در زمان خود منتشر و مطالعات خود را در مورد سحابی‌ها آغاز کرد که برای آن مدال طلای انجمن نجوم سلطنتی را در سال ۱۸۷۵ به همراه داشت. وی همچنین در دوران کاری خود موفق به کشف سیارک فریا ۷۶ و بسیاری از کهکشان‌های دیگر شد. در تصویر ناسا که با تلسکوپ فضایی هابل، ESA Hubble گرفته شده است، بازوهای حیرت‌انگیز نقره‌ای و آبی نقره‌ای رنگ کهکشان NGC 4848 با جزئیات کامل قابل مشاهده است. در این تصویر بخش داخلی بازوهای مارپیچی حاوی صدها هزار ستاره جوان به رنگ آبی روشن دیده می‌شود و دنباله‌های بسیار ظریف و شفاف بازوهای مارپیچی بیرونی آن نیز جای گرفته است. در پس زمینه عکس نیز کهکشان‌های بی‌شمار و بی‌نهایت زیبایی در دوردست‌ها به چشم می‌خورد. می‌توان نمایی شبح‌مانند از این کهکشان را در نیمکره شمالی و به کمک تلسکوپ‌های بزرگ زمینی مشاهده کرد.
نظر شما