تاثیر بیماری‌های خودایمنی بر سلامت قلب

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بیماری‌های خودایمنی مانند پسوریازیس، ام‌اس، لوپوس و دیابت نوع اول زمانی رخ می‌دهد که بدن درگیر حمله به اندام‌ها، بافت‌ها، مفاصل یا استخوان‌های خود می‌شود. گروهی از محققان به منظور بررسی تأثیر بیماری‌های خودایمنی بر سلامت قلب مطالعه جدیدی انجام دادند. آن‌ها برای نیل بدین هدف، اطلاعات پزشکی بیش از ۴۴۶ هزار نفر که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ به ۱۹ مورد از رایج‌ترین اختلالات خودایمنی مبتلا شده بودند را مورد ارزیابی قرار دادند.

محققان نرخ چندین نوع بیماری قلبی را در میان افراد مبتلا به خودایمنی و بدون این بیماری‌ها مقایسه کردند. نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد افراد مبتلا به بیماری خودایمنی، براساس نوع بیماری خودایمنی ممکن است ۴۰ درصد تا بیش از سه برابر بیشتر از افراد بدون اختلال خودایمنی در معرض ابتلاء به بیماری‌های قلبی-عروقی قرار داشته باشند. افزایش خطر بیماری قلبی به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی که کمتر از ۵۵ سال سن داشتند، بیشتر بود.

به گفته پژوهشگران، التهاب مزمن و سیستمیک ویژگی مشترک بیشتر بیماری‌های خودایمنی است و نشان داده شده است که باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات انعقادی قلب و خون می‌شود. بیماری‌های خودایمنی بر بافت‌های هم‌بند، رگ‌های خونی کوچک و سلول‌های قلب تأثیر می‌گذارد و این مسئله می‌تواند منجر به افزایش خطر بیماری قلبی شود. عوامل خطر مشترک نیز احتمالاً در این زمینه نقش دارند. برای نمونه، سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بعضی بیماری‌های خودایمنی است؛ همین امر در مورد چاقی و اضافه وزن نیز صدق می‌کند. همچنین ممکن است عوامل ژنتیکی نیز در این زمینه دخیل باشند.