به گزارش خبرنگار ایمنا، روزهای نخستین مرداد یادآور «جمعه خونین مکه» است. روز جمعه، ششم ذیحجه سال ۱۴۰۷ هجری قمری مصادف با ۹ نهم مرداد ۱۳۶۶ یادآور کشتار خونین انسان‌هایی است که به جرم برائت از مشرکین به شهادت رسیدند و عوامل استکبار صفحه سیاه دیگری را در تاریخ بر جا گذاشتند. عنوان برائت از مشرکان در آیات متعدد قرآن و در سوره‌هایی مثل نساء، انعام، یونس، حجر، قصص، روم، فصلت، توبه، بی نه و احزاب آمده و این عمل ریشه در سنت ابراهیمی دارد. برابر با مفاد آیات سوره ممتحنه برای اولین بار حضرت ابراهیم بیزاری خود را از مشرکان و بت‌هایی که مورد پرستش قرار می‌دادند اعلام کرد. در تاریخ اسلام هم زمانی که مکه از سوی مسلمانان فتح شد، برخی مشرکان پیمان عدم تعرضی را که میان آنان و رسول اکرم (ص) بسته شد نقض کردند. پس از این واقعه بود که سوره برائت نازل شد و حضرت علی بن ابیطالب (ع) به دستور پیغمبر، این آیات را در مراسم حج سال نهم هجری برای حاضران خواندند.
این شیوه اعلام برائت از عملکرد مشرکانه در سیره ائمه معصومین هم استمرار پیدا کرد. سال ۵۸ هجری امام حسین (ع) در مراسم حج از طغیانگری معاویه گفت و از زائران خواست پیام او را به دیگران برسانند. این عمل سال ۶۰ هم تکرار شد. زمانی که یزید بن معاویه بر جای پدر نشست، امام حسین (ع) با استفاده از موقعیت حج، جفاکاری این خلیفه به ناحق را برای حجاج تشریح کرد. امام سجاد (ع) هم در مواجهه با عبدالملک مروان خلیفه اموی در مراسم حج از مفاسد هیأت حاکمه گفت. این سنت اسلامی در دوره‌های پر فراز و نشیب تاریخ تشیع با شدت و ضعف‌هایی تکرار شد.
همایش عظیم حج
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) به استناد این سیره علوی طی پیامی، موقعیت خطی جهان اسلام را متذکر شد و از حجاج بیت‌الله‌الحرام خواست در این همایش بزرگ مسائل و مشکلات جهان اسلام را بازگو کنند. از آن پس بود که مراسم برائت از مشرکان از سوی زائران ایرانی همه ساله و پیش از شروع مراسم حج برگزار می‌شد. زائرانی از ایران و دیگر کشورها طی این سال‌ها ضمن برگزاری راهپیمایی آرام و سر دادن شعارهایی علیه آمریکا و اسرائیل به عنوان مسببان اصلی تیره روزی‌های مسلمانان جهان از محل استقرار خود حرکت می‌کردند و آرام به محل معینی که از قبل تعیین شده بود می‌آمدند و بعد از سخنرانی مدعوین و قرائت بیانیه مراسم، بدون کوچک‌ترین تنشی به محل استقرار خود برمی‌گشتند.
این روال تا سال ۶۶ ادامه داشت. در عین حال اختلاف نگاه سیاسی و مذهبی موجود میان ایران و عربستان، برگزاری مراسم را با واکنش‌هایی مواجه کرده بود. انقلاب اسلامی با شعار برابری و مبارزه با استعمار و استبداد و مخالفت با سلطه آمریکا و نفوذ صهیونیسم در خاورمیانه به پیروزی رسیده بود. بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس با وجود این‌که در دوران پهلوی همواره از این رژیم به عنوان رقیبی سرسخت در منطقه یاد می‌کردند اما بعد از جایگزینی نظام جمهوری اسلامی ایران به جای نظام قبلی، از افزایش اقتدار کشورمان احساس ترس و خطر می‌کردند. شعارهای انقلابی که از سوی رهبر انقلاب و کارگزاران نظام سر داده می‌شد، باعث ترس و دلهره زمامداران مستبد عرب منطقه و شیوخ حاکم کشورهای حاشیه‌ای خلیج فارس شده بود. با گسترش فرهنگ و مبانی انقلاب اسلامی، نسیم دگرگونی در منطقه وزیدن گرفت و برخی صداهای مخالف که خواهان تغییر بودند از دل جامعه برخی کشورهای عربی به گوش می‌رسید. این پدیده البته با واکنش‌های تند زمامداران مستبد عرب همراه بود. از همان زمان که بحث اعلام برائت از مشرکان با استفاده از مراسم حج از سوی امام (ره) مطرح شد، سازهای مخالف نواخته شد و برخی علمای سلفی هم برای این‌که مراسم را به لحاظ دینی کم اعتبار کنند به بحث و بررسی درباره مبانی علمی و فقهی فتوای امام (ره) پرداختند.
فرمانده کشتار خونین مکه
در این میان کسی که به عنوان فرمانده میدان این کشتار از او یاد می‌شود فردی است که حتی مسلمان هم نیست و از کشور دیگر به عربستان آمده است. ژنرال اولریخ وِگِنِر (uiresh wegener) در سال ۱۹۲۹ میلادی در شهر برادن بورگ به دنیا آمد. او در اواخر جنگ جهانی دوم که تنها ۱۵ سال سن داشت به عضویت ارتش آلمان در آمد و در سال ۱۹۵۲ به آلمان غربی رفت و در امتحانات پلیس برای مدارس نظامی ثبت نام کرد. او جزو تأسیس کنندگان واحد ضد تروریستی ارتش آلمان (GSG9) می‌باشد که دکترین این بخش را نیز راه اندازی کرده است.
حال با بررسی اسناد رسمی اعلام شده توسط مسؤولان دولت آلمان که در بایگانی روزنامه‌های کثیرالانتشار موجود است، جنایت هولناک قتل عام صدها زائر بی‌دفاع مسلمان توسط «آل سعود» را کاری از پیش طراحی شده و در جهت مهار صدور تفکر انقلاب اسلامی از طریق مراسم برائت از مشرکین نشان می‌دهد. کشتار سبعانه‌ای که هدایت آن را وگنر بر عهده داشته است.
پیام امام خمینی (ره)
امام خمینی (ره) در واکنش به این حادثه خونین و برای نشان دادن مظلومیت ملت ایران، آل سعود را جهت تصدی امور کعبه و حج بی لیاقت دانست و در پیامی که دهم مرداد ۱۳۶۶ مصادف با هفتم ذیحجه ۱۴۰۷ هجری قمری خطاب به نماینده خود و سرپرست حجاج ایرانی صادر کرد، اعلام کرد: «آن‌ها به دست خود اسباب افتضاح و رسوایی خود را فراهم کردند ما اگر می‌خواستیم به جهان اسلام ثابت کنیم که کعبه داران کنونی لیاقت میزبانی سربازان و مهمانان خدا را ندارند و جز تأمین آمریکا و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آن‌ها کاری از دستشان برنمی آید، به این خوبی نمی‌توانستیم بیان کنیم… و به این اندازه که کارگزاران بی اراده حاکمیت سعودی در این قساوت و بی رحمی عمل کردند، موفق نمی‌شدیم.»
نظر شما