به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، همانطور که می‌دانیم در آسمان دو نوع خوشه ستاره‌ای وجود دارد؛ خوشه ستاره‌ای باز که مشابه خوشه پروین، ستارگان بسیار کم و جوانی دارد، و خوشه‌های کروی که مجموعه‌ای از ستارگان زیادی را در خود جای داده است. فاصله بین ستارگان در خوشه‌های کروی به دلیل ازدیاد آن‌ها بسیار کم و تراکم آن‌ها بسیار زیاد است؛ ویژگی خاص این خوشه‌ها سن بسیار بالای ستاره‌های آن بوده، به طوری که طبق محاسبه دانشمندان، سن هر کدام از ستاره‌های این خوشه‌ها چندین میلیارد است.
بیشتر بخوانید: امشب خوشه کروی M4 را رصد کنید
خوشه‌های کروی یکی از اجرام زیبا در کهکشان است که توجه هر رصدگری را به خود جلب می‌کند. خوشه‌های ستاره‌ای کروی در هاله اطراف کهکشان واقع شده و همزمان با اولین بخش‌های کهکشان شکل گرفته‌اند. ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای بر اثر نیروی گرانش با فاصله بسیار کم در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند؛ این نیروی گرانشی به خوشه‌ها شکل کروی بخشیده است. نام این نوع خوشه‌های ستاره‌ای از کلمه لاتین گلوبولوس (globulus) به معنای کره کوچک گرفته شده است.
تعداد ستاره‌های خوشه‌های کروی بین ۱۰ هزار تا یک میلیون است که بیشتر آن‌ها در قسمت مرکز خوشه قرار دارند. قطر این خوشه‌ها بین چند ۱۰ تا بیش از ۳۰۰ سال نوری است. تقریباً حدود ۱۵۰ تا ۱۵۸ خوشه کروی شناخته شده رایج در کهکشان راه شیری یافت می‌شود؛ احتمالاً ۱۰ تا ۲۰ خوشه کروی دیگر نیز وجود دارد که هنوز کشف نشده است؛ در بعضی کهکشان‌ها مانند کهکشان M۸۷، تقریباً ۱۰ هزار خوشه کروی وجود دارد.
تلسکوپ فضایی هابل نمایی جالب از صدها هزار ستاره نزدیک به هم در خوشه ستاره‌ای کروی NGC7006، ثبت کرده است که ۱۳۵ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد؛ این فاصله پنج برابر فاصله خورشید تا مرکز کهکشان راه شیری است. خوشه ستاره‌ای مذکور در صورت فلکی دلفین واقع شده و سن ستاره‌های مرکز از ستاره‌های اطراف خوشه ستاره‌ای، بیشتر است.
خوشه ستاره‌ای کروی دیگر، "NGC2108" نام دارد که خوشه‌ای رنگارنگ است و در کهکشان "ابر ماژلانی بزرگ" (Large Magellanic Cloud) و صورت فلکی "ماهی زرین" (Dorado) قرار دارد. این خوشه ستاره‌ای برای نخستین بار در سال ۱۸۳۵ توسط "جان هرشل" (John Herschel) اخترشناس، ریاضی‌دان و مخترع کشف شد. ابر ماژالانی بزرگ، کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است که سومین کهکشان نزدیک آنمحسوب می‌شود.
یکی از ویژگی‌های قابل توجه خوشه ستاره‌ای کروی NGC2108 این است که یک نقطه قرمز رنگ در سمت چپ پایین مرکز این خوشه قرار دارد؛ این نقطه قرمز رنگ یک ستاره کربنی (carbon star) است؛ این ستاره‌های نادر دارای تراکم کربن بالا و دمای پایین هستند و رنگ آن‌ها اغلب نارنجی پررنگ یا قرمز است.
نظر شما