یک دکترای شهرسازی گفت: مدیریتهای یکسویه که تنها براساس اعمال دستورات و انجام اقدامات از بالا به پایین در هر شهر اتفاق میافتد، یک نقطه ضعف برای مدیریت شهری است؛ لذا ضرورت دارد تجدیدنظری در این زمینه انجام و حکمروایی شهری به عنوان یک فرایند موثر مدیریتی محقق شود.
امروزه توسعه برنامهریزی شهری و افزایش میزان رضایت از کیفیت زندگی در فضاهای شهری از اهداف اصلی شهرها محسوب میشود. به همین دلیل، محققان معتقدند برنامهریزی همسو با بهبود کیفیت زندگی میتواند زمینههای دیگر توسعه مانند توسعه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی را به همراه داشته باشد.
