به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، دادههای جدید نشان میدهد که میزان رزرو پروازهای جهانی نسبت به سال گذشته، حدود دو درصد افزایش یافته است و حدود ۷۹.۹ میلیون مسافر، مسافت ۵۰ مایل یا بیشتر را دور از خانه خود طی کردهاند، اما موضوع جالب توجه این است که اکثر افراد در سال گذشته با خودرو سفر کردهاند. با اینکه رانندگی خودروها در آینده، همچنان یکی از شیوههای اصلی جابهجایی خواهد بود، اما در در آینده نهچندان دور، سفرها بسیار پایدارتر از قبل میشود. در ادامه به بررسی شیوههای سفر پایدار و ویژگیهای منحصر به فرد آنها در آینده میپردازیم:
سفر با قطار بهزودی بسیار سریعمیشود
انتخاب سفر ریلی برقی، بهجای پرواز مستقیم میتواند میزان انتشار آلایندهها را حدود ۸۶ درصد کاهش دهد. با اینکه قطارهای تندرو شینکانسن ژاپن در سال ۱۹۶۴ راهاندازی شد و قطار پرسرعت TGV فرانسه، از اوایل دهه ۱۹۸۰، انقلابی جهانی را در این حوزه بهراه انداخت، سفر ریلی در آمریکای شمالی مدتها از این روند عقبمانده بود. این در حالی است که قرار است بهزودی نسل جدید قطارهای لوکس، شهرهای بوستون، نیوجرسی و واشنگتندیسی را به هم متصل کنند. قطارهای آسلای، مسیر ۴۵۷ مایلی پرتردد را با حداکثر سرعت ۱۶۰ مایل در ساعت میتوانند طی کنند. این قطارها بهزودی در مسیرهای دیگر نیز به کار گرفته خواهد شد و سفرهای آینده را سریعتر و آرامشبخشتر خواهد کرد.
تا سال ۲۰۴۰، ساعت اوج ترافیک وجود نخواهد داشت
خودروهای برقی و هیبریدی، اکنون بخش ثابتی از حملونقل بزرگراهها به شمار میرود و کارشناسان حملونقل معتقد هستند که خودروهای خودران (AV) آینده سفر را متحول خواهند کرد. گزارشها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۴۰، خودروهای خودران میتوانند به اندازه هر وسیله خانگی دیگر، رایج باشند و نحوه برنامهریزی روزانه خانوادهها، طراحی شهرها و تجربه رانندگی را به شکلی هوشمندتر، ایمنتر و در مجموع بهتر، تغییر دهند؛ بنابراین زمانی که قبلاً صرف نگاهکردن به جادهها میشد، میتواند برای برقراری تماسهای تصویری با دوستان، تماشای فیلم، چرتزدن یا حتی انجام کارهای دیگر اختصاص یابد. این موضوع رفتوآمد روزانه و سفرهای تعطیلات را کمدردسرتر میکند و به لطف خودروهای برقی خودران، ساعت اوج ترافیک در آینده دیگر وجود نخواهد داشت.
سوختهای پایدار هوانورد نزدیک به کربنصفر
سفرهای طولانی حدود ۶۰ درصد از انتشار آلایندههای هوانوردی و ۶۹.۳ درصد از انتشار CO₂ مربوط به سفرهای مسافری را تشکیل میدهند. ایرلاینهایی که هدف «کربن خالص صفر تا ۲۰۵۰» را دنبال میکنند، درحالتوسعه سوختهای پایدار هوانوردی برای موتورهای فعلی هواپیماها هستند. در سال ۲۰۲۲، یک ایرلاین سوئدی با بهکارگیری ۱۰۰ درصد سوخت پایدار هوانورد در یک هواپیمای تجاری منطقهای، تاریخساز شد. این سوخت از صددرصد مواد خام تجدیدپذیرِ پسماندی مانند روغن پختوپز مصرفشده و چربیهای حیوانی تولید میشود و در صورت استفاده خالص، در چرخه عمر خود تا حدود ۸۰ درصد انتشار گازهای گلخانهای را نسبت به سوخت فسیلی جت کاهش میدهد.
اکنون ۵۰ ایرلاین برای این سوختهای پایدار، سرمایهگذاری کردهاند و بیش از نیممیلیون پرواز تا حدی از آن استفاده کردهاند، اما این صنعت منتقدانی هم دارد. بعضی سوختهای زیستی از محصولات کشاورزی حاصل میشود که میتواند بر امنیت غذایی جهانی فشار وارد کند و به جنگلزدایی منجر شود. بااینوجود، وعده «سوختهای مصنوعی» یا «e-fuels» که از ترکیب مصنوعی هیدروژن با دیاکسیدکربن آلاینده محیط، تولید میشود، نوید آیندهای را میدهد که چرخه عمر سوختهای پایدار هوانورد به کربن خالص صفر نزدیک میشود.
نوید کربنزدایی سفرهای هوایی با هواپیماهای برقی، هیدروژنی و مافوقصوت
اکنون نوید بهکارگیری فناوریهای گوناگونی برای پروازهای کوتاهبرد، میانبرد و دوربرد آینده وجود دارد. مأموریت یک استارتاپ، استفاده از هواپیماهای منطقهای برقی و پایدار، برای کاهش انتشار آلایندهها و دردسترستر کردن پرواز برای مردم سراسر جهان است. اکنون استفاده از موتورهای هیدروژنی در موشکهای فضایی رایج است، اما کاربرد آنها در صنعت هوانوردی چالشبرانگیز است. بااینحال، شرکت ایرباس، سرمایهگذاری زیادی روی هواپیماهای هیبریدی هیدروژنی انجام داده و قرار است مفهوم ZEROe آن تا سال ۲۰۳۵ به مرحله عرضه برسد. همچنین هواپیمای مافوقصوت شرکت Boom با طراحی آیرودینامیک و سبک فیبرکربنی و موتورهای نسل جدید که کاملاً با سوختهای پایدار هوانورد کار میکنند، معرفی شده است. در حالت «پرواز بدون انفجار صوتی»، این هواپیما از ایجاد صدای انفجار صوتی جلوگیری میکند و مسیرهای زمینی را نیز قابلاستفاده میسازد. با وجود تکنولوژیهای پروازی جدید در چند سال آینده، زمان سفرهای هوایی در بعضی مسیرها میتواند به نصف کاهش یابد.
شاتلهایی که ما را بیصدا به آسمان میبرند
در آینده دور، امکان دارد مردم با هواپیماهایی الهامگرفته از «پیشتازان فضا» و مجهز به نیروی باد یونی به آسمان بروند. در سال ۲۰۱۸، مهندسان MIT نخستین هواپیمای بدون قطعات متحرک را ساختند و به پرواز درآوردند؛ این هواپیمای سبک بهجای ملخ یا توربین، با «باد یونی» کار میکند؛ جریانی بیصدا از یونها که نیروی رانش کافی برای پرواز پایدار ایجاد میکند. به گفته دانشیار هوانوردی و فضانوردی MIT، این هواپیما تا حدی از شاتلهای آیندهنگرانه سریالها و فیلمهای «پیشتازان فضا» که در کودکی با اشتیاق آنها را تماشا میکردیم، الهامگرفته شده است. اصل فیزیکی رانش الکترو آیرودینامیکی، نخستینبار در دهه ۱۹۲۰ شناسایی شد، اما سالها در حد سرگرمی باقی ماند. به گفته این دانشیار هوانوردی، در کوتاهمدت میتوان از سامانههای رانش باد یونی برای پرواز پهپادهای بیصدا استفاده کرد و در بلندمدت، آنها را با سامانههای احتراقی متعارف ترکیب کرد تا هواپیماهای بزرگتر و کارآمدتر، از جمله هواپیماهای مسافربری ساخته شود.
نظر شما