مرضیه امیدی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: درهمتنیدگی، آثار گستردهای بر رشد هیجانی و اجتماعی افراد بهویژه فرزندان دارد و تضعیف حس هویت مستقل و ناتوانی در تصمیمگیری شخصی، تجربه مداوم احساس گناه و اضطراب هنگام پیگیری اهداف فردی، دشواری در برقراری روابط عاطفی سالم در بزرگسالی، همچنین خودکمبینی و وابستگی به تأیید دیگران برای احساس ارزشمندی و احتمال ابتلاء به اختلالات روانی افسردگی، اضطراب، وسواس یا اختلال شخصیت وابسته از مهمترین پیامدهای درهم تنیدگی خانواده برای فرزندان است.
وی در خصوص پیشگیری و کاهش درهمتنیدگی، در خانواده افزود: باید آگاهی اعضای خانواده نسبت به این پدیده افزایش یابد و درک این نکته ضروری است که مهر و حمایت خانواده، هنگامی ارزشمند و سازنده است که در چارچوب مرزهای مشخص فردی و هیجانی شکل گیرد.
روانشناس و مشاور خانواده گفت: برخی از راهکارهای عملی عبارتاند از آموزش مسئولیتپذیری هیجانی، فرد مسئول احساسات و تصمیمات خود است و دیگران در این موضوع دخیل نیستند، تقویت احترام و استقلال روانی فرزندان، هنگامی که دیدگاهشان با والدین تفاوت دارد و پرهیز از دخالتهای مداوم و کنترل گرایانه در انتخابها و روابط فرزندان، مراجعه به مشاور خانواده برای بازتعریف مرزهای سالم در روابط خانوادگی از راهکارهای عملی مؤثر برای جلوگیری از ایجاد درهم تنیدگی در خانواده است.
وی ادامه داد: درهمتنیدگی خانوادگی، پدیدهای پنهان، اما بسیار تأثیرگذار است که زیر پوشش محبت و حمایت، استقلال روانی افراد را تهدید میکند. خانوادهای سالم، با حذف فاصلهها به وجود نمیآید، بلکه در تنظیم خردمندانهی اعضاشکل میگیرد.
امیدی خاطرنشان کرد: بازتعریف روابط خانوادگی مبتنی بر احترام متقابل، حمایت بدون کنترل، و محبت بدون تملک، میتواند زمینهساز رشد، آرامش و شکوفایی فردی و جمعی باشد.
نظر شما