به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سندیگو در پژوهشی تازه به یک عامل کمتر شناختهشده اما بسیار مهم در ثبات کشاورزی جهانی دست یافتهاند.
این تحقیق که در نشریه Nature Sustainability منتشر شده است، نشان میدهد بارشهایی که رطوبت آنها بیشتر از خشکی تأمین میشود، بسیار ناپایدارتر از بارشهای منشأ گرفته از اقیانوس هستند و خطر خشکسالی را افزایش میدهند.
در این مطالعه، پژوهشگران با استفاده از نزدیک به ۲۰ سال دادههای ماهوارهای، مسیر رطوبت موجود در جو را تا محل اولیه تبخیر آن ردیابی کردند؛ چه از اقیانوسها و چه از منابع خشکی همچون خاک، دریاچهها و جنگلها نتایج نشان میدهد زمانی که بیش از یکسوم بارندگی یک منطقه از رطوبت خشکی تأمین شود، زمینهای کشاورزی بهطور محسوسی آسیبپذیرتر میشود.
به گفته «یان جیانگ»، نویسنده اصلی پژوهش، مسئله تنها میزان باران نیست، بلکه این موضوع اهمیت دارد که باران از کجا میآید، بارشهای منشأ گرفته از اقیانوسها بهطورمعمول شدیدتر و قابل پیشبینیتر هستند، در حالی که بارانهای ناشی از تبخیر خشکی بیشتر سبک، پراکنده و نامطمئناند، عاملی که در مراحل حساس رشد گیاه میتواند به کاهش محصول منجر شود.
این تحقیق دو منطقه بحرانی را شناسایی کرده است؛ غرب میانه آمریکا و شرق آفریقا که در غرب میانه وابستگی بالا به رطوبت خاک و پوشش گیاهی محلی میتواند چرخههای بازخوردی خشکسالی ایجاد کند به نحوی که خشکی زمین، بارندگی آینده را نیز کاهش دهد.
در شرق آفریقا نیز جنگلزدایی برای گسترش زمینهای کشاورزی، منبع اصلی رطوبت و بارش منطقه را تهدید میکند، پژوهشگران تأکید میکنند که حفاظت از جنگلها، مدیریت بهتر خاک و برنامهریزی هوشمند منابع آب میتواند به تثبیت بارندگی و افزایش تابآوری کشاورزی در برابر تغییرات اقلیمی کمک کند.
نظر شما