به گزارش خبرگزاری ایمنا، در دنیای امروز حوادث صنعتی، شهری و طبیعی نظیر انفجارها، آتشسوزیها و فروریزشها به تهدیدهای جدی برای کشور تبدیل شدهاند، این حوادث با ابعاد فاجعهبار خود، ضرورت بهرهمندی از فناوریهای نوین را برای کاهش تلفات انسانی و خسارات مالی به وضوح نمایان میسازد. حوادثی همچون آتشسوزی برج پلاسکو، انفجار بندر شهید رجایی و سانحه دلخراش کشتی سانچی، همگی زنگ خطرهایی جدی برای آمادگی لجستیکی، تجهیزاتی و فناورانه کشور در برابر بحرانها به شمار میروند. در این راستا، ساخت و توسعه ابزارهای امدادی پیشرفته در داخل کشور نه تنها یک دستاورد فناورانه، بلکه یک الزام ملی برای حفظ جان انسانها و زیرساختهای حیاتی است، یکی از چالشهای اساسی در زمینه تجهیزات ایمنی در ایران، وابستگی به واردات تجهیزات آتشنشانی و امداد در شرایط تحریم و قیمتهای بالای بازار جهانی است، این وابستگی نه تنها توان واکنش سریع در شرایط اضطراری را کاهش میدهد، بلکه هزینههای سنگینی را بر دوش دولت، شهرداریها و سازمانهای امدادی تحمیل میکند. در این شرایط، ظهور شرکتهای دانشبنیان داخلی که با تکیه بر مهندسی معکوس و طراحی نوآورانه، محصولاتی نظیر رباتهای زمینی و پرنده امداد و نجات را با قابلیت فعالیت در دماهای بالا طراحی و تولید میکنند، امیدی برای خودکفایی صنعتی به شمار میرود.
یکی از نمونههای موفق این تلاشها، توسعه ربات امدادگر آتشنشانی با بدنه دوجداره و سیستم خنککننده داخلی است. این ربات قادر به عملکرد مؤثر در دماهای بالای ۸۰۰ درجه سانتیگراد بوده و بهطور کامل در داخل کشور طراحی و پیادهسازی شده است. این فناوری نه تنها با نمونههای جهانی رقابت میکند، بلکه از نظر قیمت نیز مقرونبهصرفهتر است. ورود این رباتها به ناوگان عملیاتی سازمانهای آتشنشانی و مدیریت بحران میتواند انقلابی در سرعت، دقت و ایمنی عملیات امدادی ایجاد کند. در شرایطی که جان انسانها به ثانیهها وابسته است، توجه به توسعه و تقویت فناوریهای داخلی میتواند نقش بسزایی در کاهش تلفات و خسارات ناشی از حوادث ایفا کند، باید به این نکته توجه داشت که سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و حمایت از شرکتهای دانشبنیان داخلی، نه تنها به تقویت زیرساختهای ایمنی کشور کمک میکند، بلکه به ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی نیز منجر خواهد شد، این رویکرد میتواند به عنوان یک استراتژی کلیدی در رویارویی با بحرانها و حوادث غیرمترقبه، کشور را به سمت خودکفایی و استقلال در زمینه تجهیزات امدادی سوق دهد.
پیمان امامی مدیر شرکت دانش بنیان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: شرکت ما از سال ۱۳۹۸ کار خود را با طراحی و پیادهسازی رباتهای امداد و نجات در حوزه عملکردی آتشنشانی آغاز کرد. اولین محصول ما رباتهای زمینی بود. پس از آن نیز به سراغ رباتهای پرنده و تجهیزات آتشنشانی رفتیم، تجهیزاتی که در ایران یا اصلاً وجود نداشتند یا بسیار کم و محدود بودند. ما این تجهیزات را طراحی، پیادهسازی و به بازار عرضه کردیم.
وی افزود: در حال حاضر نه محصول تولید بار اول در حوزه آتشنشانی در دست اجرا دارم. علاوه بر آن، در حوزه طراحی و پیادهسازی قطعات ابزار دقیق و صنایع هوایی کشور هم فعال هستم، اگر بخواهم از لحاظ ریالی صحبت کنم، چشمانداز ما میتواند سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد تومان باشد. البته مشروط به اینکه خرید محصولات ما در برنامه بودجه کشور لحاظ شده و توسط سازمانهای مختلف حمایت شود. اگر چنین اتفاقی بیفتد، این میزان فروش بهطور کامل قابل تحقق است.
مدیر شرکت دانش بیان کرد: در طراحی و پیادهسازی قطعات امدادی، ما نمیگوییم از کشورهای دیگر جلوتر هستیم. بلکه بسیاری از محصولات ما در ایران به هیچوجه وجود نداشتهاند. ما با بازطراحی و مهندسی معکوس اطلاعات محصولات خارجی توانستیم نمونههای داخلی آنها را بسازیم. از طرفی، محصولات این حوزه معمولاً تحریم هستند و اگر هم وارد شوند، با قیمتهای بالا به دست مصرفکنندگان ایرانی میرسند. ما همان محصولات را با همان مشخصات فنی، با قیمتی حدود یکسوم یا دوسوم بازار ارائه میدهیم.
وی ادامه داد: ما دارنده تنها رباتی در دنیا هستیم که بدنه دو جداره دارد و میتواند وارد محیط آتش شود. این ربات تاییدیه تست عملکرد را نیز در داخل ایران گرفته است. سیستم طراحیشده به گونهای است که آب بایپسی در داخل بدنه سیرکوله میشود و دمای بدنه ربات از ۲۵۰ درجه سانتیگراد فراتر نمیرود. با این طراحی، ربات ما در برابر دمای ۱۳۰۰ درجه مقاومت دارد. البته حداکثر دمایی که در محیط آزمایشگاهی در اختیارمان قرار گرفت ۸۱۰ درجه بود و ربات توانست در این دما عملکرد مطلوبی داشته باشد.
مدیر شرکت دانش تصریح کرد: اگر بخواهم از لحاظ فنی صحبت کنم، باید بگویم که کشورهای قدرتمندی در این عرصه حضور دارند؛ از جمله آمریکا، فرانسه، استرالیا، انگلستان و… در حال حاضر هفت کشور در دنیا چنین رباتهایی تولید میکنند و ما هشتمین کشور هستیم، تمایز ما همان بدنه دو جداره و سیستم خنککننده هوشمند ربات است که قابلیت فعالیت در دمای بالای ۸۰۰ درجه را به آن داده است.
امامی تاکید کرد: در ابتدا با دانشگاه کارم را شروع کردم. به قول یکی از دوستان، در بدترین جای ممکن ایستادم: بین دانشگاه و صنعت. این کار خیلی سخت بود. مجابکردن صنعت و دانشگاه برای پذیرفتن هزینههای چنین پروژههایی ساده نیست، من چون در بخش خصوصی فعالیت میکردم و تعاملاتی با دانشگاه داشتم، توانستم این مسیر را طی کنم اما وقتی دیدم تعامل کافی با دانشگاه شکل نمیگیرد، بهتنهایی وارد عمل شدم و کار را به نتیجه رساندم.
وی بیان کرد: رشته تحصیلیام در مقطع کارشناسی و دکتری، مهندسی مکانیک بوده و فوقلیسانسم مهندسی مگاترونیک با گرایش طراحی ربات است، نمیخواهم حرف کلیشهای بزنم. حقیقت این است که کار ما نجات جان انسانها است، این کار از نظر من هیچ ارزش ریالی ندارد. وقتی اتفاقاتی مثل حادثه بندر شهید رجایی، پلاسکو یا کشتی سانچی رخ میدهد، نخستین چیزی که همه میگویند این است که اگر تجهیزات بیشتری داشتیم، کشتههای کمتری میدادیم و خسارتها هم کمتر میشد، حتی اگر بعضی طرحها شکست بخورند، ورود به آنها همچون تولید طرحهای بهتر در آینده خواهد شد. این طرحها در شرایط بحرانی میتوانند جان مردم را نجات دهند. بیایید پای خرید چنین فناوریهایی بایستید، حتی اگر صدمه مالی ببینید. من هم صدمه میبینم؛ وقت میگذارم، دانش و عمرم را صرف میکنم، اما بههرحال باید از جایی شروع کنیم، همه کشورها همین مسیر را طی کردهاند.
به گزارش ایمنا، سخنان امامی نه تنها روایت یک تلاش فناورانه، بلکه بازتاب صدای صنعتگران دغدغهمند کشور است که در نبود حمایتهای جدی، همچنان ایستادهاند و به جای گلایه، محصولاتی را تولید کردهاند، ربات امدادگر ساخت داخل، نماد خودباوری فناورانه در شرایطی است که کشور به شدت نیازمند استقلال در تجهیزات استراتژیک حوزه بحران و نجات است.
در این مسیر، آنچه بیش از هر چیز حیاتی است، نه تنها تولید یک محصول یا اخذ گواهی عملکرد در دماهای بالا، بلکه شکلگیری یک فرهنگ حمایتگر از نوآوری بومی در نهادهای تصمیمگیر و مصرفکننده تجهیزات ایمنی است، طرحهایی از این دست ممکن است در نگاه اول پرهزینه یا پرریسک به نظر برسند، اما سرمایهگذاری روی آنها در بلندمدت به کاهش تلفات انسانی، کاهش وابستگی به واردات و افزایش تابآوری ملی در مواجهه با بحرانها منجر خواهد شد.
در جهانی که مدیریت بحران به فناوری وابسته شده، کشورهایی که به توان نخبگان خود بها میدهند، نهتنها آسیب کمتری میبینند، بلکه فرصت توسعه و صادرات تجهیزات استراتژیک را نیز بهدست میآورند. انتخاب با ماست! آیا منتظر تجهیزات خارجی خواهیم ماند یا خود را به قدرت صنعتی و فناورانه داخلی مجهز خواهیم کرد؟ محصولاتی همچون ربات آتشنشان ایرانی، گواهی روشن از وجود این ظرفیت هستند. تنها کافی است که این محصولات دیده شوند، به آنها باور شود و در دستور خرید سازمانها قرار گیرند، برای تحقق این اهداف، نیاز به همکاری و همفکری میان دولت، بخش خصوصی و نهادهای علمی و پژوهشی، تنها با ایجاد یک اکوسیستم حمایتی و تقویت روحیه خودباوری، میتوان به سمت آیندهای پایدار و ایمنتر حرکت کرد.
نظر شما