به گزارش خبرگزاری ایمنا، در روزهایی که نسیم اردیبهشت، عطر بهار فضای دانشگاه را پر کرده بود، صدایی متفاوت، نغمهای از جنس ایستادگی و روایتی از حقیقت در تالار شهید مطهری دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (واحد خوراسگان) طنینانداز شد و هجدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت در قالب شش سانس، طی دو روز برگزار شد. این جشنواره با همکاری معاونت فرهنگی-دانشجویی و انجمن اسلامی دانشجویان مستقل در این دانشگاه برگزار شد که تجربهای ماندگار از سینمای آرمانخواه، متعهد و انسانمحور را برای دانشجویان، استادان و علاقهمندان به همراه داشت.
سینمای مقاومت، فراتر از قاب تصویر و روایت صرف است؛ پنجرهای است گشوده به سوی تاریخ، فرهنگ و فریادهای خاموش مردمانی که در برابر ظلم و تاریکی ایستادهاند؛ این ژانر هنری با روایتهایی برگرفته از دل حقیقت و تجربه، مخاطب را از تماشاگر صرف، به همراه و همدل بدل میکند و در چنین فضایی، تالار شهید مطهری نهتنها مکانی برای نمایش فیلم، بلکه به صحنهای برای گفتوگوهای عمیق، تأملات اجتماعی و بیداری اندیشهها بدل شد.
روز نخست، سهشنبه سیام اردیبهشت، آغازی با اشک و تأمل
صبح سهشنبه، نسیم صبحگاهی در لابهلای درختان دانشگاه وزیدن گرفته بود، درهای سالن شهید مطهری به روی علاقهمندان سینمای مقاومت گشوده شد. نخستین سانس از ساعت ۸:۰۰ تا ۱۰:۰۰ بود و با نمایش دو فیلم تأثیرگذار کلید خورد. «چند قطره آبان» و «ننه خصیره»، دو اثری که هر کدام روایت کاملی از شجاعت، رنج مادرانگی و ایثار بود؛ قاب به گونهای ترسیم شده بود که چشمان خیس تماشاگران گواه بر این مسئله بود. بعضی بغض کردند، برخی چشمهای خود را بستند تا صدای فیلم را عمیقتر بشنوند.
در سانس دوم که از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۱۲:۰۰ ظهر برگزار شد، سه فیلم متفاوت و پرمحتوا به نمایش درآمد؛ «کلوزآپ»، «سرزمین مادری» و «آب از آتش»، کلوزآپ، تصویری نزدیک از وجدان انسان معاصر بود، نگاهی عمیق به مبارزه فردی در برابر وسوسه و حقیقت و سرزمین مادری به دل خاک رفت، از جغرافیای رنج و جنگ توسط صهیونیستها سخن گفت و آب از آتش همانگونه که از نامش پیدا است، از حیات در دل ویرانی گفت؛ فیلمی که قطرههای اشک را از چشمان بسیاری جاری کرد.
در سانس سوم، از ساعت ۱۳:۰۰ تا ۱۵:۰۰، تنها یک فیلم پخش شد؛ «اِگلانتین»، فیلمی شاعرانه، عمیق و آرام با موسیقی دلنشین و فضایی مینیمالیستی، روایتگر دنیایی پر درد، اما آکنده از امید بود و سکوت پایان فیلم، سکوتی از جنس اندیشه بود.
روز دوم؛ چهارشنبه سیویکم اردیبهشت، اوجگیری احساس و اندیشه
صبح روز چهارشنبه، نسیم ملایم و هوای مطبوع اردیبهشت، نوید روزی پربار میداد و سانس نخست روز دوم، از ساعت ۰۸:۰۰ تا ۱۰:۰۰، با دو اثر درخشان از جمله «آرزوهای بزرگ» و مستند «ماهد» آغاز شد؛ آرزوهای بزرگ، تصویری از امید در دل بحران توسط شهید طهرانیمقدم بود، از نسلی که همچنان آرزو دارد، میسازد و در برابر هر ویرانی میایستد. مستند ماهد حکایت مادرانهای بود از دل جنگ، داستان مادری که نماد مقاومت و عشق بیقید و شرط شد و سالن شهید مطهری در لحظاتی از نمایش این مستند، چنان در سکوت فرو رفت که گویی زمان ایستاده است.
سانس دوم، از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۱۲:۰۰، با ترکیبی از طنز، درام و مستند اجتماعی، رنگی تازه به فضا بخشید و فیلم «بچه زرنگ» با نگاهی هوشمندانه به جوانی و انتخابهای دشوار، فضای سالن را پر از خندههای معنادار کرد، فیلم «خون گرم» بار دیگر مخاطب را به دل وقایع برد و «اسما» با موضوعی متفاوت و عمیق، نگاهها را متوجه کودکانی کرد که بیصدا قربانی بحرانهای بزرگتر از سن و سال خود میشوند.
در نهایت، سانس سوم از ساعت ۱۳:۰۰ تا ۱۵:۰۰، با فیلمهای «همقسم» و «بعدازظهر» به پایان رسید، همقسم با روایتی پرتنش و احساسی از پیمانی انسانی، بار دیگر ارزش رفاقت و همبستگی را به تصویر کشید و بعدازظهر با ریتمی کندتر، اما نگاهی روانشناختی، مخاطب را درون شخصیتهایش غوطهور ساخت.
وقتی پرده سینما، آئینه جان شد
هجدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، فراتر از یک رویداد فرهنگی بود؛ این جشنواره، تجربهای اجتماعی، احساسی و اندیشهبرانگیز برای تمام حاضران رقم زد و حضور دانشجویان، استادان، علاقهمندان به سینما و دغدغهمندان فرهنگ، روح این جشنواره را جان بخشید.
سینمای مقاومت، همانگونه که در بیانیههای جشنواره نیز آمده است، در پی عمقبخشی به گفتمان انقلاب اسلامی و مقابله با نفوذ فرهنگی قدرتهای سلطهگر، بهویژه آمریکا است، اما مهمتر از آن، این سینما میکوشد از انسان بگوید، از شرافت، رنج، امید و رویاهای گاه خاموششدهای که در دل تاریکی، هنوز روشن میدرخشند.
به گزارش ایمنا، جشنواره تمام شد، اما تأثیر آن در دل و ذهن مخاطبانش ماند؛ دانشجویی که بعد از دیدن فیلمی، سکوت کرد و به آسمان خیره شد؛ استادی که اشک از گوشه چشمانش چکید و لبخندی زد یا حتی گروهی که پس از پایان اکران، ساعتها درباره فیلمها بحث کردند، همه و همه نشانههایی هستند از قدرت و عمق سینمای مقاومت، سینمایی که بهراستی میتوان آن را آیینهای از جان و وجدان انسان معاصر دانست.
در دل این روزها، دانشگاه خوراسگان نهتنها میزبان فیلمهایی از مقاومت بود، بلکه خود صحنهای شد از پایداری فرهنگی، روشنایی فکری و شکوه هنر متعهد.
نظر شما