به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، گروهی از پژوهشگران دانشگاه کمبریج با اعلام شناسایی مولکولی به نام دی‌متیل سولفید (DMS) در جو سیاره K2-18 b، موجی از هیجان را در دنیای نجوم به راه انداخته‌اند، این مولکول روی زمین تنها توسط موجودات زنده‌ای همچون فیتوپلانکتون‌های دریایی تولید می‌شود، از همین رو، برخی آن را قوی‌ترین سرنخ حیات فرازمینی تاکنون می‌دانند.
این یافته با کمک تلسکوپ فضایی جیمز وب و از طریق بررسی نوری که از جو این سیاره گذشته است، به دست آمده. K2-18 b که در فاصله‌ای حدود ۳۸ سال نوری از زمین و در صورت فلکی شیر قرار دارد، در دسته سیارات موسوم به «مینی‌نپتون‌ها» طبقه‌بندی می‌شود؛ سیاراتی با جوی غنی از هیدروژن که احتمال دارد در زیر آن، دنیایی آبی و مرموز پنهان شده باشد.
نگاه شک‌برانگیز دانشمندان دیگر
با این حال این ادعای هیجان‌انگیز خیلی زود با تردید جدی از سوی دیگر دانشمندان روبه‌رو شد. استفن اشمیت، اخترشناس دانشگاه جانز هاپکینز، معتقد است داده‌های به‌دست‌آمده هنوز برای اثبات وجود DMS «قوی» نیستند. تسا فیشر، اخترزیست‌شناس دانشگاه آریزونا نیز با قاطعیت احتمال وجود حیات را رد می‌کند و آن را بیشتر شبیه به یک تحلیل خوش‌بینانه می‌داند.
برخی دیگر از پژوهشگران نیز بر این باورند که K2-18 b ممکن است، شرایطی برای حفظ آب مایع یا حتی داشتن سطحی قابل سکونت نداشته باشد و شاید تنها یک صخره خشک و بی‌روح باشد، همچنین این احتمال مطرح شده که سیگنال‌های ثبت‌شده، تنها نویز یا حاصل خطای آماری باشند. لورا کریدبرگ از مؤسسه ماکس پلانک در این باره هشدار می‌دهد که داده‌های فعلی در مرز توانایی ابزارهای تلسکوپ جیمز وب هستند و تفسیر دقیق آن‌ها با تردید جدی روبه‌رو است.
گذشته‌ای که تکرار می‌شود؟
این نخستین‌بار نیست که این تیم از دانشگاه کمبریج چنین ادعایی را مطرح می‌کند. در سال ۲۰۲۳ نیز آن‌ها نشانه‌هایی از مولکول‌های زیستی گزارش دادند که در نهایت با بازبینی داده‌ها توسط گروه اشمیت، تأیید نشد و به بایگانی شگفتی‌های بی‌سرانجام پیوست.
با این حال، تیم کمبریج این بار اصرار دارد که احتمال خطا در داده‌های جدید بسیار پایین؛ یعنی تنها ۰.۳ درصد است، اما آیا این دقت آماری کافی است تا بشریت را به زندگی در سیاره‌ای دیگر امیدوار کند؟
به گزارش ایمنا، هنوز نمی‌توان با اطمینان گفت که این کشف نقطه عطفی در جست‌وجوی حیات فرازمینی یا تنها سرابی دیگر در مسیر پرپیچ‌وخم علم خواهد بود. آنچه روشن است، این است که جهان علم، هنوز در حال آموختن راه درست دیدنِ دنیاهای دوردست با تمام شک و یقین‌هایی است که علم را زنده نگه می‌دارند.
نظر شما