به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اتوبوس‌ها به‌عنوان بخشی از حمل‌ونقل دانش‌آموزی، با وجود ظرفیت بالای صندلی‌ها و درجه ایمنی بالاتر در مقایسه با سایر روش‌های حمل‌ونقل، نقش کلیدی در تردد دانش‌آموزان به مدرسه و بازگشت آن‌ها به خانه دارند. از استفاده دانش‌آموزان از وسایل حمل‌ونقل عمومی و اتوبوس‌های ترابری که برای جابه‌جایی دانش‌آموزان کنار گذاشته شده‌اند تا اتوبوس‌های مدرسه‌ای متعلق به خود سیستم‌های مدرسه و تحت مدیریت آن‌ها، نحوه استفاده از اتوبوس‌ها برای حمل‌ونقل دانش‌آموزان در سراسر جهان متفاوت است.
چین
در مقایسه با بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، مدارس چین سابقه نسبتاً کوتاهی در ارائه خدمات حمل‌ونقل دارند و نخستین ارائه خدمات اتوبوس برای دانش‌آموزان این کشور به سال ۱۹۹۰ توسط نخستین مدارس خصوصی ارائه شد. نخستین اتوبوس مدرسه حرفه‌ای در چین نیز در اکتبر ۲۰۰۸ معرفی شد. در این کشور به‌دلیل کمبود اتوبوس جمعیت بیش از حدی از دانش‌آموزان به هر اتوبوس سوار می‌شوند که این امر خطر حوادث رانندگی و آسیب تعداد بیشتری از دانش‌آموزان را به‌دنبال دارد. علاوه بر این، اتوبوس‌های مدرسه ایمن قانونی تولیدشده در چین عمدتاً صادر می‌شوند که این امر بیشتر به کمبود عرضه اتوبوس‌های مدرسه ایمن در کشور منجر شده است.
به این ترتیب اداره کل نظارت بر کیفیت، بازرسی و قرنطینه چین به انتشار دستورالعمل‌های ایمنی برای اتوبوس‌های مدارس اقدام کرد که شامل رنگ‌آمیزی اتوبوس‌ها به‌طور یکنواخت با رنگ‌هایی با رزولوشن قوی هم‌چون زرد و تجهیز آن‌ها به چراغ‌های هشدار و آژیر می‌شود.
داخل اتوبوس‌های مدرسه همچنین باید GPS و سیستم‌های پایش بی‌درنگ سرعت خودرو در مسیرهای تردد نصب شود و درهای جلویی و عقبی آن باید به دوربین‌هایی برای نظارت بر پرسنل در زمان واقعی مجهز باشد. اتوبوس‌ها باید چکش اضطراری داشته باشند و رانندگان موظفند گواهی‌نامه حرفه‌ای دریافت کنند که به‌طور مرتب بررسی می‌شود.
سنگاپور
حمل‌ونقل دانش‌آموزان با اتوبوس در سنگاپور معمولاً توسط سیستم اتوبوس‌رانی عمومی برنامه‌ریزی شده محلی و خدمات قطارهای مختلف ارائه می‌شود. خدمات اتوبوس اختصاصی برای دانش‌آموزان مدارس نیز با شرکت‌های اتوبوس‌رانی محلی قرارداد منعقد می‌کنند که در صورت مورد استفاده قرار نداشتن اتوبوس‌های معمولی از آن‌ها برای جابه‌جایی دانش‌آموزان استفاده شود.
کرایه اتوبوس مدرسه در سنگاپور توسط والدین دانش‌آموزان پرداخت می‌شود و بر اساس برنامه پرداخت ۹ ماهه جدید آن‌ها مبلغ کل کرایه را در ۹ پرداخت مساوی واریز می‌کنند. این برنامه به‌منظور کاهش فشار مالی به والدین اجرا شده است.
کره جنوبی
کره‌جنوبی برای تردد دانش‌آموزان اهمیت بالایی قائل است و طی سال‌های طولانی، قوانین و مقررات مشخصی برای مدیریت اتوبوس مدرسه و وسایل‌نقلیه عمومی برای سوار کردن دانش آموزان ارائه کرده است. تحقیق و توسعه پروژه‌ها و امکانات آموزشی در این سال‌ها به‌تدریج سیستم مدیریت ایمنی تردد دانش آموزان را شکل داده است.
به‌طور تقریبی هر مدرسه کره یک اتوبوس دارد که به رنگ‌های مختلف دیده می‌شود که در انتهای بالایی آن‌ها یک تابلوی اتوبوس مدرسه نصب شده است. اتوبوس‌ها در صورت نیاز برای مسیرهای برنامه‌ریزی‌شده عادی نیز استفاده می‌شوند و معمولاً در مکان‌های مناسبی از ایستگاه‌های مترو یا بعضی از سوپرمارکت‌ها و بیمارستان‌های شهر توقف می‌کنند. اتوبوس مدرسه برنامه مشخصی دارد و ملزم است دارای کمربند ایمنی و مشخصات «تقسیم‌بندی فضا» باشد تا رفاه دانش‌آموزان تضمین شود.
آلمان
حمل‌ونقل دانش‌آموزی در آلمان به‌شدت به سیستم حمل‌ونقل عمومی در مناطق شهری وابسته است و بیشتر دانش‌آموزان با اتوبوس‌های عمومی یا بین‌شهری و مینی‌بوس‌های پشتیبانی جابه‌جا می‌شوند. دانش‌آموزان در مسیرهای برنامه‌ریزی‌شده برای تردد قطار و اتوبوس به مدرسه می‌روند. این سرویس‌ها به‌طور معمول در زمان‌هایی متناسب با ساعات مدرسه فعال می‌شوند و آخر هفته و در طول تعطیلات کار نمی‌کنند. استفاده از این خدمات برای مسافران غیر دانش‌آموز نیز آزاد است.
مقامات محلی برای مسیرها یارانه پرداخت می‌کنند و والدین ملزم به پرداخت سهمی از هزینه بلیط هر فصل هستند. بعضی از دانش‌آموزان آلمانی نیز از دوچرخه‌های شخصی برای تردد به مدرسه استفاده می‌کنند و ممکن است در طول بخشی از مسیر تردد خود با قطار، دوچرخه‌ها را نیز سوار آن کنند.
در آلمان برای متمایز شدن از سایر اتوبوس‌ها، مسیرهایی که فقط دانش‌آموزان را جابه‌جا می‌کنند دارای تابلوی مقصد با عبارت «اتوبوس مدرسه» با پس‌زمینه زرد هستند. قانون راهنمایی و رانندگی آلمان اولویت ترافیک را به اتوبوس‌های مدرسه در حال سوار و پیاده کردن دانش‌آموزان می‌دهد و اتوبوس‌ها باید با استفاده از چراغ‌های خطر چهار طرفه خود به ترافیک هشدار دهند. حداکثر سرعت برای اتوبوس‌های مدرسه آلمانی از ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر در ساعت متفاوت است.
بریتانیا
حمل‌ونقل دانش‌آموزان با اتوبوس در بریتانیا نیز با استفاده از اتوبوس‌های عمومی انجام می‌شود و خدمات اتوبوس اختصاصی برای دانش‌آموزان مدارس معمولاً به‌واسطه انعقاد قرارداد با شرکت‌های اتوبوس‌رانی محلی و با استفاده از اتوبوس‌های معمولی انجام می‌گیرد که برای مقاصد دیگر استفاده می‌شوند.
در این کشور همه کودکان ۵ تا ۱۶ سال در صورت زندگی در فاصله دو مایلی (برای کودکان زیر ۸ سال) و سه مایلی (برای کودکان ۸ تا ۱۶ سال) از مدرسه، واجد شرایط استفاده از حمل‌ونقل رایگان مدرسه هستند. علاوه بر این، اگر مسیر پیاده‌روی ایمن از خانه تا مدرسه وجود نداشته باشد، کودکان در هر سنی می‌توانند از این گزینه بهره‌مند شوند و کودکان با نیازهای ویژه بدون توجه به مسافت وا جد شرایط به‌شمار می‌روند. کودکانی که نیازهای پیچیده‌تر یا ناتوانی‌های بیشتری دارند، اغلب با مینی‌بوس‌های مخصوص به مدارس خاص منتقل می‌شوند.
کانادا
در کانادا برای انتقال دانش‌آموزان از خانه به مدرسه، اپراتورهای حمل‌ونقل عمومی وظیفه ساماندهی مسیرهای مدرسه را برعهده دارند. تفاوت عملکردی اولیه، سازگاری با جمعیت دو زبانه کانادا است. در کبک تابلوهای بیرونی اتوبوس به زبان فرانسوی است، اما همه علائم و دستورالعمل‌های خروج اضطراری باید دو زبانه باشند. الزامات ایمنی بیشتر هم‌چون نصب «چراغ‌های بارق» روی سقف برای استفاده در دید ضعیف اتوبوس‌ها نیز الزامی است. اتوبوس‌های مدرسه در کانادا هم‌چون سایر وسایل‌نقلیه کانادایی باید به چراغ‌های روشنایی در روز مجهز باشند.
استرالیا
اکثر مدارس در استرالیا، دولتی یا خصوصی، اتوبوس مخصوص به خود را برای جابه‌جایی کودکان بین مدرسه و خانه ندارند و اکثر دانش‌آموزان با اتوبوس‌های عمومی و طبق برنامه‌ریزی‌های استاندارد شهری به مدرسه می‌روند. بسیاری از دانش‌آموزان استرالیایی با خدمات اتوبوسی بدون کرایه یا با استفاده از کارت اتوبوسی که در ابتدای سال تحصیلی صادر می‌شود و تردد با اتوبوس و دیگر وسایل حمل‌ونقل عمومی را پوشش می‌دهد، در مسیرهای حمل‌ونقل عمومی یا مسیرهای خاص مدرسه به‌صورت رایگان به مدرسه محلی خود سفر می‌کنند. بنابراین هزاران کودک در استرالیا مجبورند روزانه با استفاده از مسیرهای مختلف حمل‌ونقل عمومی با شبکه‌های مختلف اتوبوس، قطار، تراموا و کشتی به مدرسه بروند.
اتوبوس‌های مدرسه خصوصی نیز از نظر رنگ متفاوت هستند و گاهی اوقات با رنگ‌هایی مطابق با رنگ‌های مدرسه تزئین می‌شوند و با علامت زردرنگ یا تابلویی با عبارت اتوبوس مدرسه در انتهای بالای اتوبوس مشخص می‌شوند. حمل‌ونقل اتوبوس در استرالیا متعلق به پیمانکار است و در صورت لزوم برای آن‌ها از مسیرهای برنامه‌ریزی‌شده معمولی نیز استفاده می‌شود. اتوبوس‌هایی که در مسیرهای مدرسه استفاده می‌شوند باید دارای علائم محدودیت سرعت ۴۰ کیلومتر در ساعت در پشت اتوبوس و چراغ‌های زرد چشمک‌زن در جلو و عقب آن باشند. هنگام توقف چراغ‌ها چشمک می‌زنند که نشان می‌دهد رانندگان دیگر نباید از کنار اتوبوس در هر دو جهت با سرعتی بیش از ۴۰ کیلومتر در ساعت عبور کنند.
در شهرهای بزرگ‌تر استرالیا خطوط اختصاصی اتوبوس رایج است و این اتوبوس‌ها می‌توانند پیش از سبز شدن چراغ راهنمایی عبور کنند. بعضی از مناطق نیز دارای اتوبوس‌های اختصاصی و ملزم به تجهیز اتوبوس‌های مدرسه با کمربند ایمنی و ویژگی‌های تقسیم‌بندی فضا هستند و حتی دانش‌آموزان را ملزم می‌کنند همیشه از کمربند ایمنی استفاده کنند. اتوبوس‌های مدرسه در استرالیا معمولاً ۲۲ صندلی دارد.
نظر شما