بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره گیاه گل گندم از خانواده کاسنی، اظهار کرد: قنطوریون و گل گندم آبی نام‌های دیگر این گیاه بوده و زمان گلدهی و برداشت از این گیاه خرداد تا اواخر مردادماه است.
وی افزود: گل گندم، گیاهی علفی یک ساله یا دو ساله با ساقه‌ای منشعب و برگ‌های به رنگ سبز مایل به سفید و پوشیده از تارهای پنبه‌ای شکل بوده و دارای گل‌های لوله‌ای و آبی رنگ است.
این متخصص طب سنتی تصریح کرد: گیاه گل گندم بومی مناطق مدیترانه بوده، اما در تمام دنیا همراه با کشت غلات گسترش یافته است، همچنین به دلیل مصرف رو به افزایش سموم دفع علف‌های هرز این گیاه هرروز کمتر یافت می‌شود.
وی ادامه داد: برای مصارف دارویی گل‌های این گیاه را با دست چیده سپس آن‌ها را در لایه‌های نازک روی سبد در سایه و در جایی که هوا جریان داشته باشد یا در خشک‌کن با حداکثر ۳۵ درجه حرارت خشک می‌کنند، پس از خشک شدن آن‌ها را باید در محلی دور از نور و خشک نگهداری کرد.
یوسفیان گفت: گیاه گل گندم دارای مواد رنگی آلی هستند که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از سانتورین، نوعی گلیکوزید، سیکورین، ساپونین، موسیلاژ و تانن، از این گیاه به عنوان دارویی مدر و تحریک کننده متابولیسم استفاده می‌شود.
وی اضافه کرد: این گیاه در ترکیبات دم کردنی و جوشانده‌هایی که برای تنظیم دستگاه گوارش و درمان ناراحتی‌های معده به کار می‌روند، استفاده می‌شود.
این متخصص طب سنتی با بیان اینکه گل‌های خشک شده آن را نیز برای رنگی کردن بعضی از داروها و جوشانده‌ها به کار می‌برند، افزود: ماده رنگی آبی آن در لوازم آرایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به عنوان تصفیه‌کننده خون و تقویت کبد و کمک به هضم غذا از گیاه گل گندم نیز بهره می‌گیرند؛ در مصارف خارجی از این گیاه برای زخم‌ها و ناراحتی‌های اولسر (زخم گوارشی) مفید است، همچنین این گیاه عسل دهنده خوبی است.
وی با اشاره به مصرف گیاه گل گندم در دوران بارداری و شیردهی، گفت: به دلیل نبود مستندات علمی بهتر است با احتیاط مصرف شود.
یوسفیان خاطرنشان کرد: تاکنون گزارش علمی در خصوص تداخل مصرف گیاه گل گندم با دیگر داروها ارائه نشده است.
نظر شما