به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بشر امروز بحران‌های مختلفی مانند تورم، هوای آلوده، انرژی، جنگ، خشکسالی و تغییرات اقلیمی را تجربه می‌کند و ناپایداری و نبود قطعیت بر زندگی او حاکم است. در این راستا، اعمال اقدامات لازم برای کاهش اثرات هر یک از مشکلات ذکر شده در شهرها یک ضرورت انکارناپذیر برای مدیران به‌شمار می‌رود که به نظر می‌رسد الکتریکی‌سازی خودروها و بهبود حمل‌ونقل عمومی بتواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند. بدون شک، سرمایه‌گذاری برای توسعه شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی می‌تواند در کنار تمام مزایای خود به کارآفرینی نیز منجر شود که این امر به سهم خود نقش مهمی در بهبود رفاه شهروندان ایفا خواهد کرد.
در واقع، الکتریکی‌سازی ناوگان خودروهای عمومی می‌تواند در بهبود کیفیت هوا اثربخش باشد و به دنبال آن، انسان احساس رفاه بیشتری را تجربه کند و امید به زندگی در آینده در او بیشتر شود. با این حال، تنها جایگزین کردن وسایل نقلیه برقی با خودروهای امروزی نمی‌تواند اثرات بحران‌های حاکم بر زندگی بشر را به حداقل برساند. آن‌چه از نظر منتقدان و کارشناسان برای بهبود کیفیت زندگی شهرنشینان بسیار اهمیت دارد این است که مالکیت فضاهای عمومی در شهرها از خودروها باز پس گرفته شود و از آن مردم شود تا از این طریق، نه‌تنها حس تعلق شهروندان به محل سکونت خود افزایش یابد، بلکه بیشتر شدن فعالیت جسمی مردم به واسطه پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، بهبود سلامت جسمی و روانی را برای آن‌ها به ارمغان بیاورد.
امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان عزم خود را جزم کرده‌اند که علاوه بر الکتریکی کردن ناوگان‌های حمل‌ونقل عمومی، ظرفیت عبور و مرور آن‌ها را در معابر شهری دست‌کم تا سال ۲۰۳۰ دو برابر کنند تا به دنبال آن، تردد خودروهای خصوصی را به حداقل برسانند. این افراد امیدوار هستند که اقدامات آن‌ها در این زمینه علاوه بر کاهش انتشار گازهای آلاینده و افزایش حس مالکیت شهروندان بر مناطق، به بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سلامت عمومی منجر شود.
آمریکای شمالی و اروپا از نقاط دنیا با بیشترین نرخ الکتریکی‌سازی خودروها در جهان به حساب می‌آید که توانسته است از این طریق، رکود اقتصادی ناشی از شیوع بیماری کووید -۱۹ را به حداقل برساند، ضمن اینکه تردد وسایل نقلیه سبز بهبود وضعیت هوا و سلامت را در آن‌ها به دنبال داشته است.
در واقع، پس از انتشار ویروس کرونا و در پی آگاهی مردم و مدیران از نقش تردد سبز در بهبود سلامت شهروندان، حمل‌ونقل عمومی پایدار در اولویت برنامه‌های بسیاری از مدیران شهرهای جهان قرار گرفت و بسیاری از مدیران، به صفر رساندن انتشار کربن از وسایل نقلیه عمومی را به یک هدف قطعی در برنامه‌های خود تبدیل کردند. البته پیش از این نیز برنامه‌ریزان شهری از مزایای توسعه حمل‌ونقل عمومی پایدار آگاه بودند که اعمال اقدامات لازم توسط آن‌ها در این زمینه، مستلزم حمایت دولت‌ها بود و بیماری کووید -۱۹ فرصتی بسیار ارزشمند برای این منظور به‌شمار آمد.
امروزه مدیران شهری می‌دانند که سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل عمومی پاک فرصتی بسیار ارزشمند برای ایجاد ده‌ها میلیون شغل سبز در سراسر جهان است و به دنبال آن، زندگی بشر بهبود قابل‌توجهی را تجربه خواهد کرد. در واقع، نتیجه تحقیقات مختلف حاکی از آن است که سرمایه‌گذاری در توسعه حمل‌ونقل سبز می‌تواند ۳۰ درصد بیشتر از جاده‌سازی به کارآفرینی منجر شود، ضمن اینکه مزایای دیگری را نیز برای شهرها و شهروندان به ارمغان می‌آورد.
اقداماتی که در شهرهای مختلف جهان انجام شده است نشان می‌دهد که امکان ایجاد تغییرات نظام‌مند در شهرها و کاهش مالکیت خودروها بر فضاهای عمومی وجود دارد که این امر به سهم خود علاوه بر افزایش تعلق شهرها به مردم، کاهش اثرات ناشی از بحران‌های اقلیمی و آلودگی هوا را به دنبال دارد. به عنوان مثال، دولت جاکارتا پایتخت اندونزی در سال‌های بین ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ پوشش ناوگان عمومی را از ۴۲ درصد به ۸۲ درصد افزایش داد، ضمن اینکه جایگزینی ۹.۳ درصدی خودروها و ۲۱.۷ درصدی موتورسیکلت‌ها را با اتوبوس‌های تندرو تجربه کرد. امروزه بیش از ۹۵ درصد از ساکنان جاکارتا در فاصله حداکثر ۵۰۰ متری محل زندگی خود به وسایل نقلیه عمومی دسترسی دارند که همین امر کاهش گرایش آن‌ها را به عبور و مرور از طریق خودروهای خصوصی به دنبال داشته است. پایتخت اندونزی نمونه‌ای بسیار موفق از توسعه استفاده از وسایل نقلیه عمومی و بازپس‌گرفتن معابر شهری از خودروهای شخصی به‌شمار می‌رود که به دنبال اقدامات مربوطه، مردم آن کیفیت زندگی بسیار بهتری را نسبت به گذشته تجربه کرده‌اند.
شهرداری بارسلونا نیز برای افزایش تردد سبز اقدام به افزایش خطوط دوچرخه کرده است، به‌طوری که اکنون بیش از ۲۳۰ کیلومتر مسیر اختصاصی برای دوچرخه وجود دارد که بیش از ۱۰۰ مورد از مسیرها در شش سال گذشته ساخته شده است. این میزان از خطوط دوچرخه حاکی از این است که بیش از ۹۰ درصد از جمعیت شهر در فاصله ۳۰۰ متری یک مسیر دوچرخه‌سواری زندگی می‌کنند. مسئولان شهری قصد دارند که امسال ۹ کیلومتر دیگر به مسیرهای قبلی اضافه کنند و با این کار، دوچرخه را به گزینه اول جابه‌جایی‌های شهری تبدیل کنند.
امروزه مدیران آستین در ایالات متحده آمریکا نیز در تلاش هستند شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی را با یک سیستم ریلی گسترده، مسیری برای تردد اتوبوس‌های تندرو و ناوگان خودروهای عمومی الکتریکی جایگزین کنند تا به دنبال آن، نه‌تنها دسترسی مردم، به ویژه افراد دارای ناتوانی جسمی یا جوامع کم‌درآمد را به مکان‌های عمومی مختلف مانند مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز سلامت بهبود ببخشند، بلکه از این طریق به ایجاد مشاغل سبز نیز کمک کنند.
شواهد نشان داده است که کاهش گرایش مردم به تردد از طریق خودروهای خصوصی و جایگزین کردن آن‌ها با وسایل حمل‌ونقل عمومی، انجام فعالیت‌های جسمی را دست کم در مسیر بین خانه تا ایستگاه‌های وسایل نقلیه عمومی توسط مردم افزایش می‌دهد که این امر به سهم خود می‌تواند نقش مهمی در بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها ایفا کند.
نظر شما