امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با تاکید بر اینکه واژه پیاده‌رو و پیاده‌راه باید با دقت استفاده شود چراکه هرکدام معنای متفاوتی دارد، اظهار کرد: نظام حرکت و دسترسی در شهرها مجموعه‌ای از عناصر به هم‌پیوسته است. چنانچه این عناصر در تعامل با یکدیگر قرار بگیرد و در قالب یک سیستم واحد عمل کند می‌تواند اهداف کلی را به سرانجام برساند.
وی افزود: نظام حرکت و دسترسی در شهرها مجموعه‌ای از شریان‌های سواره و پیاده در ساختارهای هر شهر است که به منظور کارآمد شدن جابه‌جایی در شهرها با اهداف مختلفی برنامه‌ریزی می‌شود.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: یکی از نیازهای شهرها، مسیرها و راه‌هایی است که حرکت پیاده در آن‌ها اتفاق می‌افتد. حرکت پیاده در شهرها تاریخچه بسیار قدیمی دارد، چنانچه به شهرهای قدیم توجه کنیم حرکت پیاده قدیمی‌ترین و اصلی‌ترین روش جابه‌جایی بوده که با گسترش شهر و رشد شهرنشینی کمرنگ شده است.
شبانی تصریح کرد: زمانی که به دوره معاصر رسیدیم، ساختارهای منطبق بر حرکت پیاده که از گذشته توانسته بود با ویژگی‌های فرهنگ، اقلیمی، اجتماعی و مذهبی سازگار شود، دچار چالش‌هایی شد و پیاده‌راه‌ها مورد کم‌توجهی قرار گرفت. بخش بزرگی از ماجرا نداشتن تعادل برنامه‌ریزی برای حرکت سواره و پیاده است.
وی گفت: لازم است برنامه‌ریزی جامع حمل‌ونقل داشته باشیم تا ساختارهای پیاده‌راه به‌طورکامل در آن تعریف شده باشد. شهرها با گذشت زمان و ورود خودرو دستخوش تغیراتی شد که موجب بهره‌مندی کمتر از راه‌ها به عنوان پیاده‌راه و مسیر دوچرخه شده است.
نظر شما