«میرعبدالله هاشمی‌نسب»، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: من عاشق عکاسی از اصفهان، کار خبری و عکاسی از فوتبال بودم؛ از ابتدا همه عکس‌هایم را آرشیو می‌کردم و همه فوتبالیست‌ها من را می‌شناختند. اما امروز خبری از وضعیت تعداد زیادی عکس و دوربین‌هایی که برای اهدا به موزه در دوره پیشین شورای اسلامی شهر اصفهان دادم، ندارم. حرفم این است که حداقل دوربین‌هایی را که برای به نمایش گذاشتن در موزه بردند، به خودم برگردانند.
این عکاس پیشکسوت ادامه داد: شب عید، صاحب خانه بعد از هشت سال سکونت، به دلیل ازدواج پسرش ما را جواب کرد و گفت باید خانه را خالی کنیم در حالی که زمان تخلیه تیرماه بود و من و همسرم اصلاً وضعیت خوبی از نظر جسمی نداریم.
این هنرمند در ادامه اظهار کرد: تاکنون تماس تلفنی و قول و قرارهای زیادی برای در اختیار گذاشتن یک خانه، موزه و یا خرید خانه‌ای کوچک داده‌اند، اما خبری از نتیجه این قول‌ها نشده است. روز شنبه باید جابجا شویم و فقط خانه‌ای با قیمت بالا برای رهن و اجاره پیدا کردیم، در حالی که حقوق تأمین اجتماعی من بعد از سال‌ها کار حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است.
هاشمی‌نسب اضافه کرد: پیش از این در کوی سپاهان و در یک زیرزمین منزل اجاره‌ای داشتم و اکنون نیز جایی در یک زیرزمین در همین خیابان پیدا کردیم که رهن آن ۹۰ میلیون با ماهی دوونیم میلیون تومان اجاره است. منزل جدید یک اتاق دارد و نمی‌دانیم وسایل، دوربین‌های عتیقه، عکس‌های قدیمی و حتی هادرهای ذخیره عکس را کجا نگهداری کنیم.
وی ادامه داد: به دلیل کمبود جا و بی‌اطلاعی از وضعیت موزه، همه وسایل و لوازم را کنار گذاشته‌ایم تا اگر فردی از علاقه‌مندان می‌خواهد تحویل بگیرد. شش جعبه عکس ورزشی هم داشتم و تا شنبه بیشتر برای جابجایی فرصت نداریم.
همسر این هنرمند نیز در حالی که نمی‌تواند جلوی گریه‌هایش را بگیرد می‌گوید: فرزندان استاد و خانواده‌اش، همه از ایران رفته‌اند و به همین دلیل کسی را نداریم که کمک حال من و همسرم باشد. تا امروز جایی در اصفهان نیست که استاد از آن عکس نداشته باشد، وی در تمام این سال‌ها هرگز برای پول کار نکرد، برای وطن کار کرد و ماند تا در اینجا زندگی کند.
هاشمی‌نسب در ادامه گفت‌وگو درباره مساعدت انجمن‌های روزنامه‌نگاری و مدیران از او و آثارش، اظهار کرد: هم برای تأسیس موزه و همچنین برای حمایت در زمینه خانه قول‌های زیادی داده‌اند اما تا به امروز هیچ خبری نشده است. از شورای شهر دوره قبل به ما قول‌هایی داده شده که پیگیری نشد و حتی از دوره قبلی مدیریت تخت فولاد قرار بود همان‌جا و در «تکیه العراقین» فضایی را برای موزه به ما اختصاص دهند، اما پیگیری نشد.
این هنرمند کهنه‌کار عکاس در ادامه افزود: ۹۰ سال از عمرم می‌گذرد و دیگر توان جسمی جابجایی خانه با تعداد زیادی عکس و وسایل را ندارم. در حال حاضر ۱۰ کارتن عکس دارم ،۲۴ دوربین قدیمی و ۳۰ لنز نیز داشتیم که سه سال پیش برای استقرار در موزه واگذار کردیم اما هنوز خبری از نمایش آنها در موزه نیست. «عکس‌خانه» تخت فولاد قرار بود موزه دوربین‌ها باشد اما همچنان خبری نشده و در موزه بسته است و از وضعیت دوربین‌ها و عکس‌ها نیز اطلاعی در دست نیست.
وی با بیان اینکه، این وضعیت شایسته هنرمندی که سال‌ها برای ثبت تاریخ و خاطرت شهر و دیار اصفهان تلاش کرده نیست، ادامه داد: تنها مجموعه‌ای که به ما کمک کرده فولاد مبارکه است که قول مساعد داده‌اند برای جابجایی وسایل کمک کنند.
نظر شما