به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طبق گفته سازمان اطلاعات مرکزی سیا، چین کشوری بسیار بزرگ از نظر جمعیت و پنجمین کشور بزرگ جهان از نظر مساحت است. بنابراین آداب و رسوم و سنت‌های مردم چین بر اساس جغرافیا و قومیت‌های آن با یکدیگر متفاوت است. فرهنگ این کشور بر پیوندهای خانوادگی تاکید زیادی دارد.
جمعیت چین
طبق گزارش بانک جهانی، حدود ۱.۴ میلیارد نفر در کشور چین زندگی می‌کنند که نماینده ۵۶ گروه اقلیت قومی هستند. بزرگ‌ترین گروه چینی، قوم "هان" محسوب می‌شوند که حدود ۹۰۰ میلیون نفر جمعیت دارند. گروه‌های دیگر شامل تبتی‌ها، مغول‌ها، مانچوس‌ها، ناکسی‌ها و هژن‌ها هستند که جمعیت کوچک‌ترین گروه آنها کمتر از دو هزار نفر است.
کریستینا دی روسی، انسان‌شناس کالج بارنت و ساوت گیت لندن در این رابطه می‌گوید: "افراد درون اجتماع فرهنگ منحصربه‌فرد خود را دارند. این فرهنگ شامل مذهب، غذا، زبان، ازدواج، موسیقی، اخلاق و بسیاری موارد دیگر می‌شود که نحوه عملکرد و تعامل یک گروه را شکل می‌دهد. " در ادامه برخی از عناصر فرهنگ چینی را معرفی می‌کنیم.
زبان چینی
هفت گروه اصلی از لهجه‌های زبان چینی وجود دارد که هر کدام تنوع خاص خود را دارد. ۷۱.۵ درصد از مردم این کشور به گویش‌های ماندارین صحبت می‌کنند. پس از آن به ترتیب گویش "وو" ۸.۵ درصد، "یوئه" که "کانتونی" نیز نامیده می‌شود، حدود پنج درصد، "شیانگ" ۴.۸ درصد، "مین" ۴.۱ درصد، "هاکا" ۳.۷ درصد و "گان" ۲.۴ درصد قرار دارد.
به گفته جری نورمن، استاد زبان‌شناسی دانشگاه واشنگتن و نویسنده چینی بررسی زبان کمبریج، گویش‌های چینی بسیار متفاوت است. چینی بیشتر شبیه یک زبان خانوادگی است تا یک زبان منفرد که از تعدادی اشکال تشکیل شده باشد. مجموعه گویشی چینی از بسیاری جهات شبیه به خانواده زبان‌های رومی در اروپا است، برای مثال به همان اندازه که زبان‌های ایتالیایی و فرانسوی با هم فرق دارد، بین گویش‌های پکن و چائوژو نیز تفاوت وجود دارد.
بر اساس دستور رئیس‌جمهور چین، زبان رسمی ملی این کشور "پوتونگ هوا" است؛ نوعی زبان ماندارین که در پکن صحبت می‌شود. بسیاری از چینی‌ها نیز به زبان انگلیسی مسلط هستند.
غذاهای چینی
مانند دیگر ابعاد زندگی چینی، آشپزی این کشور نیز به شدت تحت تأثیر جغرافیا و تنوع قومیتی آن قرار گرفته است. از سبک‌های اصلی آشپزی چینی می‌توان به کانتونی اشاره کرد که شامل غذاهای سرخ‌شده می‌شود. سبک سچوان نیز به استفاده از بادام‌زمینی، خمیر کنجد و زنجبیل متکی است و به خاطر تندی‌اش معروف است. مردم چین به همراه غذاهای خود انواع ترشیجات را مصرف می‌کنند و معمولاً سوپ در رژیم غذایی آنها گنجانده می‌شود. برنج مانند جوانه لوبیا، کلم و پیازچه، جزو اصلی رژیم غذایی چینی است. مردم این کشور زیاد گوشت مصرف نمی‌کنند و توفو (پنیر گرفته شده از شیر سویا)، منبع اصلی پروتئین برای آنها محسوب می‌شود.
هنر چینی
هنر چین به شدت تحت تأثیر تاریخ غنی معنوی و عرفانی این کشور قرار گرفته است. به گفته موزه هنر متروپولیتن، بسیاری از مجسمه‌ها و نقاشی‌های چینی، چهره‌های معنوی بودیسم را به تصویر می‌کشد.
آلات موسیقی چین بخش جدایی‌ناپذیر فرهنگ این کشور است. هنرهای رزمی به سبک شرقی نیز در چین توسعه یافت. همچنین این کشور زادگاه هنر کونگ فو است که تکنیک مبارزه در آن بر اساس حرکات حیوانات است و در اواسط دهه ۱۶۰۰ ایجاد شد.
چینی‌های باستان به‌ویژه در دوران سلسله‌های مینگ و چینگ، نویسندگان و فیلسوفانی مشتاق بودند و آثار آنها در تاریخ غنی مذهبی این کشور منعکس شده است. بیشتر مردم این کشور سفالگری را در دوران کودکی خود یاد گرفته‌اند.
باستان‌شناسان به تازگی نقاشی‌های دقیقی را در مقبره‌ای ۱۴۰۰ ساله در چین کشف کردند؛ به گفته آنها این مقبره دارای نقوش متنوع و مفاهیم غنی بود که بسیاری از آنها را در مقبره‌های دیگر آن دوره نمی‌توان یافت.
نظر شما