شهابالدین کرمانشاهی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: شهروندی که قصد استفاده از حمل و نقل همگانی را دارد باید زمان خود را صرف پیاده روی در وسیله بودن، جا به جا شدن میان دو وسیله و انتظار برای رسیدن وسیله نقلیه بعدی و نهایتاً رسیدن به مقصد کند.
وی افزود: چنانچه از شهروندان انتظار داریم از وسایل حمل و نقل همگانی به جای خودرو شخصی استفاده کنند باید در نظر داشته باشیم که تمامی این زمانها در حد استاندارد و معقول باشد لذا نیاز است شهرهای ما به سمت شبکه حمل و نقل یکپارچه برود.
این دکترای برنامه ریزی حمل و نقل خاطرنشان کرد: توجه به طراحی خطوط حمل و نقل، طراحی ایستگاهها و شبکه حمل و نقل شهری اهمیت زیادی دارد همچنین مکانهای تبادل مسافر نباید چندان از یکدیگر فاصله داشته باشد تا شهروندان به راحتی و بدون اتلاف وقت از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند.
وی تاکید کرد: طراحی ایستگاههای دوچرخه در مکانهای مناسب و در میانه ایستگاههای اصلی حمل و نقل عمومی نیز اهمیت زیادی دارد و در این خصوص البته باید برنامه ریزی دقیقی انجام شود.
کرمانشاهی اضافه کرد: شبکه حمل و نقل شهری جز شریانهای حیاتی شهر و لازمه حیات شهری است لذا چنانچه این شبکه به درستی کالبد شهر را پوشش ندهد، در سایر زیرساختها نیز اخلال ایجاد میشود و مشکلاتی از جمله ترافیک و هدر رفت هزینه و زمان شهروندان را خواهیم داشت.
وی تصریح کرد: در این شبکه حمل و نقل همگانی باید تمامی وسایل حمل و نقل از مترو، تاکسی و اتوبوس گرفته تا دوچرخه و وسایل برقی مدنظر باشد و به تدریج برنامه ریزی و سیاستگذاری مناسبی در جهت رفع نواقص و خلاءها توسط مدیران و برنامه ریزان شهر انجام شود چرا که تغییر این سیستم نیازمند صرف زمان و تعیین اهداف میان مدت و بلند مدت است.
این دکترای برنامه ریزی حمل و نقل گفت: فاصله اولین ایستگاه حمل و نقل عمومی از محل سکونت فرد حداکثر باید پنج دقیقه باشد همچنین مسافر در میانه راه نیز نباید زمان تلف شده داشته باشد که در این راستا هوشمندسازی سیستم حمل و نقل عمومی، اطلاع رسانی صحیح از زمان رسیدن وسیله و ارتباط مؤثر میان گونههای مختلف حمل و نقل اهمیت زیادی دارد.
نظر شما