به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، برنامه‌ریزان شهری طی یک دهه اخیر به این نتیجه رسیده‌اند که برای دستیابی به حمل و نقل ایمن و پایدار در آینده، وابستگی به خودروهای شخصی باید کاهش یابد چرا که آمار مرگ و میر عابران پیاده در سوانح رانندگی، ترافیک خودرویی، آلودگی هوا و اثرات جزایر گرمایی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. گزارشات حاکی است که در هر سال بیش از یک میلیون و ۳۵۰ هزار نفر جان خود را بر اثر تصادف از دست می‌دهند که بخش اعظم آن‌ها را عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و موتورسواران تشکیل می‌دهد.
البته طی چند سال اخیر، بسیاری از طراحان به ایجاد پیاده‌راه‌ها و مسیرهایی مخصوص عبور و مرور دوچرخه‌سواران روی آورده‌اند و از طریق افزایش کاربران این خیابان‌های اختصاصی، از مزایای بیشمار حمل و نقل پایدار بهره برده‌اند. در پی شیوع بیماری کووید -۱۹ و به منظور رعایت فاصله اجتماعی، بسیاری از مردم به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری گرایش پیدا کرده‌اند و برنامه‌ریزان شهری اقدامات زیادی در این خصوص انجام داده‌اند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ایجاد مسیرهای جدید بسیاری برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری اشاره کرد. در ادامه چگونگی ایجاد خیابان‌های دوستدار عابر پیاده دارای پویایی بیشتر، ایمن‌تر و پاک‌تر بررسی می‌شود:
پیاده‌راه‌های قابل دسترسی و پیوسته
ایمنی، پیوستگی و امنیت از مهم‌ترین ویژگی‌های یک پیاده‌روی موفق به شمار می‌رود که نباید از دید طراحان شهری پنهان بماند. در واقع اگر یک پیاده‌راه به خوبی طراحی شده باشد در میانه راه باعث متوقف شدن عابران پیاده نمی‌شود و آن‌ها را به طور پیوسته به سمت جلو هدایت می‌کند. از سوی دیگر پیاده‌روهای موفق فضای کافی را در اختیار عابران قرار می‌دهد تا به راحتی قدم بزنند، بنشینند، خرید کنند، بخورند، از اطراف بازدید کنند و با دیگران ارتباط اجتماعی برقرار کنند. حداقل عرضی که باید برای چنین پیاده‌روهایی در نظر گرفته شود در مناطق کم تردد بین یک متر و ۵۰ سانتی‌متر تا یک متر و ۸۰ سانتی‌متر و در مناطق پرتردد بیش از دو و نیم متر خواهد بود.
در واقع پیاده‌رویی که به خوبی طراحی شده باشد از سه قسمت اصلی تشکیل خواهد شد؛ فضای مقابل درب ورودی ساختمان‌ها و مراکز تجاری، منطقه پیاده‌روی که به عابران امکان تردد راحت می‌دهد و در نهایت، فضایی نزدیک به خیابان که اغلب برای مبلمان پیاده‌رو، باغچه‌های کوچک، تابلوهای راهنما، سطل‌های زباله و سیستم زهکشی استفاده می‌شود.
تبدیل فضاهای بدون استفاده به پیاده‌راه
در اغلب شهرهای جهان، خیابان‌هایی وجود دارد که کمتر مورد استفاده خودروها و سایر کاربران قرار می‌گیرد. بدیهی است که با تبدیل چنین فضاهایی به پیاده‌راه، می‌توان پویایی منطقه را افزایش داد و حتی به رونق اقتصادی آن کمک شایانی کرد. بدیهی است که مردم در حین پیاده‌روی، بیشتر به بازدید از مراکز تجاری و سایر مکان‌های شهری می‌پردازند تا اینکه بخواهند مدت زمان زیادی را صرف پیدا کردن محل پارک خودروها و رساندن خود به بازارها بکنند. بنابراین ایجاد پیاده‌راه‌ها به خصوص در نزدیکی مراکز فروش یا در خیابان‌های کم تردد به افزایش پویایی ساکنان و رونق اقتصادی منطقه منجر خواهد شد.
علاوه بر این ایجاد پیاده‌راه می‌تواند در کاهش ترافیک‌های خودرویی و در نتیجه به حداکثر رسیدن امنیت عابران پیاده کمک کند. به عنوان مثال در پی افزایش پیاده‌راه‌های کلانشهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا، سرعت در خیابان‌های به میزان ۱۶ درصد و تصادفات ترافیکی بیش از ۲۶ درصد کاهش یافته است.
طرح روزهای بدون خودرو
در روزهای بدون خودرو، یعنی زمانی که مقامات شهری خیابان‌های مشخصی را روی تردد خودروها می‌بندند و تنها به عابران پیاده و دوچرخه‌سواران اجازه عبور و مرور می‌دهند، از بهترین استراتژی‌ها برای ترویج پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در خیابان‌ها و مکان‌های عمومی بین مردم خواهد بود. بسیاری از شهرهای جهان، یعنی بیش از دو هزار مورد، هر ساله بیست و دوم سپتامبر را به عنوان "روز بدون خودرو" جشن می‌گیرند که در این روز بزرگ، دوچرخه‌سواران و عابران پیاده با شور و نشاط بسیار به سمت خیابان‌های شهر روانه می‌شوند و به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در آن می‌پردازند.
کلانشهر بوگوتا، پایتخت کلمبیا، میزبان بزرگ‌ترین خیابان بدون خودرو در جهان است که هر یکشنبه، ورودی‌های آن از ساعت هفت صبح تا دو عصر روی تردد خودروها بسته می‌شود. در این روز بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از مردم شهر به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در خیابان فوق می‌پردازند که تقریباً بخش اعظمی از شهر را در بر گرفته است.
نظر شما