به گزارش ایمنا، بنا بر اعلام مدیرکل دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست سالانه بیش از ۱۶ میلیون تن زباله و پسماند عادی و همین طور سالی ۶۰ میلیون تن نخاله ساختمانی ناشی از فعالیت‌های عمرانی، خاکبرداری ها و زائدات باقیمانده از ساخت و سازها در کشور تولید می‌شود. میانگین سالانه تولید زباله خانگی ۴۵۰۰۰ محاسبه شده است که بیش از ۵۰ درصد از آنها دفن می‌شوند، در حالی که ۹۰ درصد از مواد موجود در زباله‌ها قابل بازیافت است. از هر تن زباله، حدود ۴۰۰ متر مکعب گاز گلخانه‌ای دی اکسید کربن متصاعد می‌کند و از هر تن زباله ۴۰۰ تا ۶۰۰ لیتر شیرابه خارج می‌شود که می‌تواند آثار زیست محیطی نامطلوبی بر آب و خاک داشته باشد. ایرانی‌ها سالیانه، ۵۰ هزار تن گاز گلخانه‌ای، ۱۰ میلیون مترمربع شیرابه از تولیدات زباله‌های خود به وجود می‌آورند. این گزارش را که پیش‌تر در نهمین شماره مجله الکترونیک «شهرگاه» منتشر شده است، در ادامه می‌خوانید:
امروزه جمع آوری، حمل و یافتن مکان مناسبی برای دفن زباله‌های شهری به یکی از چالش‌ها و مشکلات اساسی پیش روی مدیران شهری و شهرداری‌های کشور تبدیل شده است. صرف هزینه‌های هنگفت برای جمع آوری و دفع زباله در کشور ما به گونه‌ای است که عموماً حدود یک سوم بودجه شهرداری‌ها به آن اختصاص می‌یابد. در شهری چون تهران روزانه در حدود ۷۵۰۰ تن زباله خانگی و حدود ۸۰ تن پسماندهای بیمارستانی تولید می‌شود یعنی به طور متوسط هر فرد روزانه حدود یک کیلوگرم زباله تولید می‌کند. شهرداری تهران روزانه یک میلیارد و۲۵۰ میلیون تومان برای جمع آوری و دفن زباله و پسماند این شهر هزینه می‌کند.
در کنار زباله‌های شهری معضل زباله‌های روستایی نیز یکی از بحران‌های جدی به حساب می‌آید. در حال حاضر در بسیاری از نقاط روستایی کشور نیز معضل تولید و مدیریت زباله به یک بحران حل نشدنی شبیه است، چرا که در بسیاری از این روستاها، دهیاری‌ها یا نسبت به انجام وظایف قانونی خود کوتاهی می‌کنند و یا به دلیل نداشتن امکانات لازم شرایط برای حل مشکل را ندارند. آمارهای مسئولان نشان می‌دهد میزان تولید سرانه زباله هر نفر در روستاهای ایران ۵۰۰ گرم در روز است.
استان مازندران و برخی استان‌های دیگر از مناطقی هستند که با بحران زباله شهری و روستایی مواجه اند. مشکل زباله در مازندران این روزها از بلای جان طبیعت فراتر رفته و تبدیل به بلای جان ساکنان این استان شده است. همچنان میلیون‌ها تن زباله در گوشه و کنار مناطق ساحلی و جنگلی مازندران رها شده و با گذشت زمان شیرابه این حجم زباله وارد رودخانه‌ها و از آنجا وارد زمین‌ها و محصولات کشاورزی و دریا می‌شود و ممکن است زندگی و سلامت تمام ایرانیانی را که از این محصولات استفاده می‌کنند، تحت تأثیر قرار بدهد.
زباله‌های پلاستیکی نیز یکی دیگر از معضلات محیط زیستی به شمار می‌آید. بر اساس تحقیقات انجام شده تنها در ایران سالانه بیش از ۳میلیون تن پلاستیک تولید می‌شود. بیشتر این پلاستیک‌ها نیز بادوام هستند و صدها سال طول می‌کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند. زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد گاه ضررهای جبران ناپذیری را نصیب او می‌کند. کیسه‌های پلاستیکی و ظروف یک بار مصرف نیز در این مورد مصداق دارند.
زمانی که این کیسه‌ها و ظروف، به دلیل سبکی و دوام آنها جایگزین اسلاف پارچه‌ای و کاغذی خود شدند شاید کمتر کسی فکر می‌کرد در آینده‌ای نزدیک همین جایگزین‌ها، تبدیل به یکی از معضلات اصلی محیط زیست شوند.
پلاستیک غیر قابل تجزیه است و کیسه‌های نایلونی به طور متوسط ۵۰۰ سال در محیط باقی می‌مانند. کیسه‌های پلاستیکی همراه باد، همه جا پخش می‌شوند و بیشتر آنها سر از دریا در آورده یا به وسیله جانداران بلعیده شده و سبب مرگ آنها می‌شوند. چنانچه پلاستیک و نایلون موجود در زباله سوزانده شود، اسید کلریدریک ایجاد می‌کند که باعث آلودگی هوا و آسیب رساندن به انسان و دیگر موجودات می‌شود.
در کنار این پسماندها، نخاله‌های ساختمانی، پسماندهای صنعتی و معدنی … نیز وجود دارد که در جای خود نگران کننده هستند؛ اگر به موقع مسئولان به فکر راهکارهای طولانی مدت و پرهیز از مسکن‌های موقتی نباشند به طور یقین می‌توان گفت زندگی در ایران بسیار سخت و نگران کننده خواهد شد و این یک تهدید اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی به شمار می‌رود.
نظر شما