اروپا در سال ۲۰۲۵ شاهد جهش چشمگیر چندین شهر متوسط بهسوی مدیریت شهری نوآورانه و پایدار است؛ ورشو، ویلنیوس، ریگا، بخارست و زاگرب با تمرکز بر نیازهای واقعی شهروندان و سرمایهگذاریهای استراتژیک، مسیر تحول دیجیتال و زیستمحیطی را با سرعتی بیسابقه طی میکنند.
شهرهای آینده نه با آسفالت و بتن بلکه با دادهها ساخته میشوند، اما اگر این دادهها در بستری ناامن و پراکنده سیر کند، نتیجه آن شهری خواهد بود که از درون فرومیریزد، حتی اگر از بیرون درخشان و مدرن بهنظر برسد؛ وقتی قفل دیجیتال شهر در جیب دیگران باشد، دیگر شهرداران هم تصمیمگیران نهایی نیستند.
