خانهها ویران شدند، اما نام شهیدان ستون جاودانهی تاریخ شد؛ دیوارها فرو ریخت، تا پرچم خون بر بلندای شهر بایستد. این حماسه مردم اصفهان بود؛ همان که در دلش فریاد میپیچد: ایران جان، اصفهان ایران. بیست و پنج آبان ۱۳۶۱ روزی که ۳۷۰ قهرمان وطن به آغوش پدران و مادران خود بازگشتند.
در بیستوپنجمین روز از آبان اصفهان، شهری که آوازهاش با نام شهدا آمیخته است، خاطرهای ورق میخورد که در آن رودخانهای خروشان، خانههای تخریب شده و میدانی بی جای خالی دستبهدست هم دادند تا یکی از بزرگترین تشییعهای تاریخ ایران زمین شکل بگیرد؛ روزی که اصفهانی به احترام فرزندانش تمام قد ایستاد.
