نوجوان به طور ذاتی تنبل نیست، اما برخی حواشی مانند آشفتگی ذهن، بحران بلوغ او را به تنبلی می‌کشاند، او نیازمند به همراهی و راهنمایی والدین برای تشخیص راه درست و پیش‌بینی آینده و موفقیت در درس و زندگی است، حتی اگر این نیاز را به زبان نیاورد.
یک روان‌شناس گفت: نوجوانی که اهل تجربه جدید نیست از ترس مواجه شدن با اصل موضوع، روان خود را با انجام اموری کم‌اهمیت راضی می‌کند. فرزندی که از کودکی یاد گرفته برای انجام امور پاداش دریافت کند، در سن نوجوانی تنها در صورتی وظایف و مسئولیت‌های خود را انجام می‌دهد که پاداشی دریافت کند.
