شیرین یزدانبخش از جمله بازیگرانی بود که مسیر ورودش به سینمای ایران با الگوهای رایج تفاوت داشت. او در سنی وارد بازیگری شد که بسیاری از هنرمندان دوران اوج خود را پشت سر گذاشته بودند، اما با این حال توانست با نقشآفرینیهای کوتاه اما تأثیرگذار، نام خود را در حافظه سینمای ایران ثبت کند.
شیرین یزدان بخش از دل یک انتظار طولانی و پرحسرت، روایتی انسانی و پراحساس میسازد؛ او داستان زنانی که هنوز در انتظار نشانی از فرزندانشان هستند را به تصویر میکشد. بوسیدن روی ماه اگرچه رؤیایی دستنیافتنی برای انسانهای عادی است، اما قصه مادران شهدا آن را ممکن کرده است.
