به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در حالی که گردشگران هر تابستان اروپای جنوبی را اشغال میکنند، مقدونیه شمالی همچنان پناهگاهی آرام با کوههای سربهفلککشیده، دریاچههای زنده و میهماننوازی بیتکلف باقی مانده است. این کشور دو میلیوننفری، کمی بزرگتر از ایالت ورمونت آمریکا، پس از استقلال از یوگسلاوی در ۱۹۹۱، میراث بیزانس، عثمانی و یوگسلاوی را با طبیعت بکرش آمیخت، اما هنوز از هجوم گردشگران انبوه در امان است. فعالان گردشگری اظهار کردهاند که یک میلیون مسافر سالانه از این کشور عبور میکنند، اما در آن توقف نمیکنند؛ حال آنکه مقدونیه مقصدی مستقل با جاذبههای بیشمار است؛ کشوری که افراد با رانندگی در هر مسیری از آن، کوهی پیش رو و کوهی پشت سر دارند.
در مقدونیه شمالی جادههای پرپیچوخم از درهها عبور میکنند و به صومعههای هزارساله بیزانسی همچون بیگورسکی در پارک ملی ماوروو میرسند، جایی که جنگلهای رنگارنگ پاییزی و مهمانسرای ارزان برای کوهنوردان آماده است. در جنوب آن، دریاچه اوهرید (Lake Ohrid، میراث جهانی یونسکو با ۱۲۰۰ گونه زیستی) و صومعه سوتی نائوم (Sveti Naum) از ۹۰۵ میلادی، گردشگران را به اکوتوریسم، بازار مروارید و سواحل آرام دعوت میکند؛ پارک گالیسیکا (Galicica) و دریاچه پرسپا (Lake Prespa) نیز چشماندازهای مشابهی عرضه میکنند. در شمال غرب مقدونیه، در رشتهکوه شار (Šar Mountain)، مسیرهای چالشبرانگیز کوهنوردی و رسم کهن کوچ فصلی گلهداران همچنان زنده است و گردشگری مسئولانه میتواند آن را حفظ کند.
غذاهای مقدونیه شمالی نیز بر پایه محصولات تازه مزرعههای کوچک استوار است و از مجموعههایی تهیه میشود که کشاورزان با عشق پرورش میدهند. آیوار (چاشنی فلفل قرمز دودی) که خانوادهها پاییزها آماده میکنند، با سالاد، کباب، نان تازه، بورِک، پاستیرمالیا و سوپهایی مشهور به کورباس ( corbas) سرو میشود. کافههای محلی قلب فرهنگ مقدونیهاند؛ نوازندگان در آنها از میزی به میز دیگر میروند و ترانههای محبوب را برای مشتریان مینوازند، سنتی که بعضی کارگردانهای معروف آن را نماد پایداری فرهنگ مردمی میداند.
پایتخت مقدونیه شمالی، اسکوپیه، پس از زلزله ویرانگر ۱۹۶۳، با بروتالیسم یوگسلاوی و بازار قدیمی عثمانی بازسازی شد و در حال حاضر کوچههای دِبار مالو، کارپوش و بونیاکووتس آن پر از کافههای قهوه ترک و ماچا، فستیوالهای جاز و سینما هستند. گردشگران با فونیکولار (قطار کابلی) به ودنو کراس میروند، در دره ماتکا (Matka) قایقرانی یا در غارهای آهکی کاوش میکنند و به تجربهای چندلایه روستایی با زیباترین مناظر در کشوری کوچک میرسند. این مقصد برای افرادی ایدهآل است که طبیعت، فرهنگ و آرامش را بدون شلوغی میخواهند.
نظر شما