به گزارش خبرگزاری ایمنا، هماکنون، جمعیت ۷ میلیاردی جهان در سال ۲۰۱۱، پس از گذشت حدود ۱۱ سال به ۸ میلیارد نفر میرسد. بعضی افراد بر این باورند که پیشرفتهای بهداشتی موجب افزایش طول عمر، کاهش مرگ و میر مادران و کودکان و انجام واکسیناسیون به ویژه در زمان رویارویی با همهگیری کووید -۱۹ موجب شگفتی است و نوآوریهای فناوری موجب آسانشدن زندگی افراد بیش از هر زمان دیگری شده است. صدالبته باید در نظر داشت، تبلیغات در ایجاد چنین باوری نقش بسزایی ایفا میکند. زیرا شواهد نشانگر پیشرفت یکسان در سرتاسر جهان نیست و نگرانیها و چالشهای ۱۱ سال پیش، همچنان باقی است. در این میان وضعیت غذا و تغذیه افراد و برقراری امنیت غذایی از مهمترین موارد برای بقا انسان و حفظ و بهبود سطح سلامت است که در ادامه به آن پرداخته میشود.
تعریف امنیت غذایی چیست؟
منظور از امنیت غذایی دسترسی همه افراد یک جامعه، در تمامی دورانهای زندگی به غذای کافی و سالم برای داشتن زندگی سالم و فعال است. شایان ذکر است در تأمین امنیت غذایی عوامل مختلفی از جمله درآمد خانوار، ذائقه و دانش تغذیهای خانوادهها با تأثیر بر چگونگی تخصیص بودجه خانوار جهت تهیه بهترین نوع غذای در دسترس و چگونگی تقسیم آن در خانواده تأثیرگذار است.
تأمین امنیت غذایی در یک جامعه مستلزم همکاری سازمانها و نهادهای دستاندرکار است که این همکاری با هماهنگی یک سازمان متولی امنیت غذایی انجام میشود. این سازمان با نظارت بر اموری نظیر تولید یا واردات مواد غذایی، آموزش همگانی، تبلیغ و آگاهیرسانی به آحاد جامعه و اتخاذ سیاستهای کلان اقتصادی در تأمین و برقراری امنیت غذایی ایفای نقش میکند. از این رو سازمان مسئول امنیت غذایی باید همواره اشراف کامل نسبت به نوع مواد غذایی موجود، میزان و قیمت آنها داشته باشد، همچنین بررسی وضعیت فیزیکی دسترسی به غذا برای همه مردم و سنجش میزان درآمدشان از لحاظ تأمین مایحتاج غذایی از دیگر وظایف آن است. شایان ذکر است دستیابی به امر پرخطر امنیت غذایی در جامعه نیازمند برنامهریزی همهجانبه با بهکارگیری راهکارهایی نظیر هماهنگی بین بخشی، جلب مشارکت مردمی، ایجاد زمینه دسترسی به غذا، آموزش همگانی تغذیه، ارتقا بهداشت جامعه و پیشگیری و مراقبت در برابر بیماریها، انجام تحقیقات کاربردی، نظارت و ارزشیابی است.
با روش سبز کردن دانهها میتوان ۷۵ درصد واردات نهادههای دامی را کاهش داد
سید مهرداد هاشمیان پژوهشگر و کارآفرین در گفت وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: امنیت غذایی یکی از مهمترین دغدغههای امروز کشور است. افزایش قیمت گوشت و مرغ، کاهش مصرف پروتئین در خانوارها و رشد چاقی و سوءتغذیه در میان نوجوانان و جوانان، زنگ خطری جدی برای آینده سلامت جامعه محسوب میشود. در این شرایط، پژوهشگران و کارآفرینان ایرانی راهکارهایی نوین برای کاهش وابستگی به واردات نهادههای دامی و افزایش تولید داخلی ارائه کردهاند. روشی که بر پایه سبز کردن دانهها و استفاده از آنها در تغذیه دام بنا شده و میتواند تحولی بزرگ در امنیت غذایی کشور ایجاد کند.
وی افزود: یکی از مشکلات اصلی کشور، تأمین پروتئین مردم است. قیمت مرغ از کیلویی ۷۰ هزارتومان به ۱۳۰ هزار تومان رسیده و گوشت قرمز نیز از ۵۰۰ هزار تومان به مرز یک میلیون تومان نزدیک شده است. این افزایش قیمتها موجب شده مصرف پروتئین در کشور به شدت کاهش پیدا کند، در حالی که متوسط مصرف پروتئین در کشورهای دیگر حدود ۵۷ گرم در روز است.
پژوهشگر و کار آفرین ادامه داد: از سال ۱۳۸۰ تاکنون سیستمی طراحی کردهایم که دانههای خوراک دام را سبز میکنیم و سپس به دام میدهیم، این روش باعث میشود پروتئین بیشتری وارد بدن دام شود و متابولیسم آن فعالتر گردد. در نتیجه شیر و گوشت دام حداقل ۲۰ درصد افزایش پیدا میکند و هزینه خوراک دام نیز کاهش پیدا میکند، این همان روشی است که در نوروز سبزه سبز میکنیم، با این تفاوت که ما دانهها را در شرایط دمایی و تغذیهای مناسبتر رشد میدهیم تا به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر برسند. دامها گیاهخوار هستند و این نوع خوراک برای آنها بسیار مناسبتر از دانه خشک است.
هاشمیان با اشاره به تجربه جهانی گفت: این روش در بسیاری از کشورهای دنیا مانند آمریکا، برزیل، استرالیا، پاکستان و هند استفاده میشود و نتایج موفقی داشته است، اما در ایران بخشهایی از سیستم حکومتی مانع اجرای گسترده آن شدهاند، در حالی که رهبر انقلاب در سال ۱۳۹۶ به صراحت تأکید کردند که چرا باید علوفه از خارج وارد کنیم در حالی که شرکتهایی در داخل کشور توان تولید دارند. اگر این روش در ایران همهگیر شود، میتوانیم ۷۵ درصد واردات نهادههای دامی را قطع کنیم. این امر نهتنها امنیت غذایی کشور را تضمین میکند، بلکه قیمت گوشت را نیز کاهش میدهد. البته این تغییر باید تدریجی باشد تا دامداران سنتی متضرر نشوند.
وی خاطرنشان کرد: قطع واردات نهادهها در سالهای اخیر یکی از عوامل اصلی بحران پروتئین در کشور بوده است. علاوه بر آن، مشکل تأمین ارز نیز به این بحران دامن زده است. با روش سبز کردن دانهها میتوان بخش بزرگی از این مشکلات را حل کرد و وابستگی به واردات را کاهش داد. یکی از مزایای روش ما کاهش مصرف آب است. در تولید هر تن علوفه به روش سنتی حدود ۹۹ برابر بیشتر از روش ما آب مصرف میشود. در حالی که با روش سبز کردن دانهها، برای هر تن علوفه حدود ۸۱۲ لیتر آب مصرف میشود. علاوه بر این، چون خوراک تولیدی رطوبت ۸۰ درصدی دارد، دامها آب کمتری نیاز دارند. این موضوع در شرایط کمبود بارش و بحران آب کشور بسیار حیاتی است.
پژوهشگر و کار آفرین برای توضیح بیشتر بیان کرد: این موضوع مشابه مصرف سمنو در سفره ایرانیان است. اگر یک کاسه سمنو بخوریم، تا چند ساعت نیاز به آب نداریم، زیرا رطوبت بالایی دارد. در مقابل، خوردن گندم خشک نیاز به مصرف آب و انرژی بیشتری دارد. همین اصل در تغذیه دام نیز صدق میکند.امسال در فرصتهای سرمایهگذاری اتاق بازرگانی، دو طرح ارائه کردیم؛ یکی تولید گوسفند و دیگری تولید بز به روش خودکفایی با آب نزدیک به صفر. این روشها میتوانند علاوه بر تأمین پروتئین مردم، مصرف آب را به حداقل برسانند و کشور را در مسیر خودکفایی قرار دهند.
به گزارش ایمنا، سخنان سید مهرداد هاشمیان نشان میدهد که امنیت غذایی کشور نیازمند راهکارهای نوین و علمی است. روش سبز کردن دانهها میتواند تحولی بزرگ در تغذیه دام و تولید پروتئین ایجاد کند. این روش علاوه بر افزایش تولید شیر و گوشت، هزینه خوراک دام را کاهش میدهد، مصرف آب را به حداقل میرساند و وابستگی به واردات نهادههای دامی را تا ۷۵ درصد کم میکند. با وجود تجربه موفق جهانی، اجرای این روش در ایران با مقاومتهایی روبهرو بوده است. اما با توجه به بحرانهای موجود در حوزه پروتئین و آب، ضرورت دارد که سیاستگذاران و صنایع دامداری کشور به این روش توجه جدی داشته باشند. اگر این تغییر بهصورت تدریجی و نظاممند انجام شود، میتواند امنیت غذایی کشور را تضمین کند و سلامت جامعه را ارتقا دهد.
نظر شما