به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بررسی نحوه تخصیص سبد سرمایهگذاری سرمایهگذاران در کشورهای مختلف جهان نشان میدهد که آنها چگونه داراییهای خود را میان سه دسته سهام و اوراق قرضه آمریکا، بازار داخلی و سایر کشورهای جهان توزیع میکنند. محور اصلی این تحلیل، پدیدهای شناختهشده در امور مالی رفتاری با عنوان «سوگیری بومی» است؛ یعنی تمایل سرمایهگذاران به تمرکز بیش از اندازه بر داراییهای داخلی به جای تنوعسازی جغرافیایی در سطح جهانی. دادههای گزارش حاضر بر اساس پژوهشهای «تحقیقات سرمایهگذاری جهانی گلدمن ساکس گلوبال from Goldman Sachs Global Investment Research» تنظیم شده و تصویر روشنی از تفاوت رویکردها در میان اقتصادهای بزرگ و کوچک ارائه میدهد.
تأثیر سوگیری بومی بر تصمیمات مالی
در بخش سهام، نتایج نشان میدهد که سرمایهگذاران آمریکایی و ژاپنی بیشترین تمرکز را بر بازار داخلی خود دارند. سرمایهگذاران ایالات متحده آمریکا ۷۸ درصد سبد سهام خود را در سهام داخلی نگهداری میکنند و تنها ۲۲ درصد را به سایر بازارهای جهانی اختصاص میدهند؛ وضعیتی که از سوگیری بومی بسیار قوی حکایت دارد. ژاپن نیز الگوی مشابهی دارد و حدود ۷۸ درصد از سهام خود را در شرکتهای داخلی و تنها بخش اندکی را در سهام سایر کشورها از جمله آمریکا، سرمایهگذاری میکند.
این در حالی است که بسیاری از کشورها بخش قابلتوجهی از پرتفوی سهام خود را به بازار سهام آمریکا اختصاص دادهاند. برای مثال در نروژ حدود نیمی از سبد سهام در داراییهای آمریکایی قرار دارد و با وجود اینکه بازار سهام نروژ طی سالهای اخیر بازدهی سالانه بالایی را تجربه کرده است، تنها سهم اندکی به سهام داخلی این کشور تعلق میگیرد. کانادا نیز بیش از ۴۰ درصد از پرتفوی سهام خود را به سهام آمریکا اختصاص میدهد و مابقی به سهام داخلی و تا حد بسیار کمی به سایر بازارها تعلق دارد.
در اروپا، ساختار متعادلتری مشاهده میشود. سرمایهگذاران در منطقه یورو بخشی از سهام خود را در بازار آمریکا و بخشی را در سهام شرکتهای اروپایی نگهداری میکنند و تنها سهم محدودی را به سایر بازارهای جهان اختصاص میدهند. در بریتانیا، بهویژه پس از برگزیت و عملکرد ضعیف شاخص FTSE 100 از سال ۲۰۲۰، گرایش به سرمایهگذاری در بازار داخلی کاهش پیدا کرده و سرمایهگذاران بهطور چشمگیری به سمت سهام خارجی، بهویژه آمریکا و سایر بازارهای جهانی، متمایل شدهاند؛ بهطوری که سهم سهام داخلی در پرتفوی آنها در مقایسه با بسیاری از اقتصادهای توسعهیافته پایینتر است.
کشورهایی همچون سوئد، دانمارک، استرالیا، نیوزیلند و سوئیس نیز ترکیبهای متفاوتی از سهام داخلی، سهام آمریکا و سایر بازارها دارند، اما در مجموع در آنها نوعی توازن نسبی میان بازار داخلی و خارجی دیده میشود و سوگیری بومی در سطحی ملایمتر از آمریکا و ژاپن قرار دارد.
در بخش اوراق قرضه، سوگیری بومی بهمراتب پررنگتر است و اغلب کشورها ترجیح میدهند عمده سرمایهگذاری بدهی خود را در اوراق داخلی انجام دهند. ژاپن در این زمینه رکورددار است؛ حدود ۸۰ درصد از پرتفوی اوراق این کشور در داخل نگهداری میشود و تنها بخش کوچکی به اوراق آمریکا و سایر کشورها اختصاص دارد. در منطقه یورو نیز حدود دوسوم سبد اوراق در داراییهای بدهی داخلی متمرکز و سهم اوراق آمریکایی و سایر بازارها به شکل محسوسی کمتر است.
روند مشابهی در کانادا، دانمارک، استرالیا، بریتانیا، سوئد و سوئیس دیده میشود؛ به نحوی که در بیشتر این کشورها، بیش از نیمی از اوراق در بازار داخلی نگهداری میشود. سرمایهگذاران آمریکایی نیز حدود سهچهارم سبد اوراق خود را در داخل آمریکا متمرکز کردهاند. این الگو نشان میدهد که در بازار بدهی، ملاحظاتی همچون ریسک ارزی، ملاحظات مالیاتی، چارچوبهای نظارتی و انطباق جریانهای نقدی با واحد پول ملی، انگیزه قویتری برای ماندن در بازار داخلی ایجاد میکند.
با این حال در میان کشورهایی که برای تنوعسازی به اوراق خارجی روی آوردهاند، سوئیس جایگاه ویژهای دارد. سهم اوراق آمریکایی در پرتفوی سرمایهگذاران سوئیسی بالاتر از بسیاری از کشورها گزارش شده و این امر تا حدی به قدرت و ثبات فرانک سوئیس و همچنین جذابیت نسبی بازده اوراق خزانهداری آمریکا در مقایسه با اوراق با نرخ بهره بسیار پایین در داخل سوئیس مرتبط دیده میشود. نروژ نیز در اوراق بدهی، توزیعی جهانیتر از سهام دارد و بخشی قابلتوجه از پرتفوی خود را در اوراق خارج از آمریکا و بازار داخلی نگه میدارد.
مجموعه این الگوها نشان میدهد که اگرچه سوگیری بومی پدیدهای بهنسبت فراگیر است، شدت و شکل آن بسته به نوع دارایی (سهام یا اوراق)، ساختار اقتصاد، عملکرد تاریخی بازار و شرایط سیاسی و پولی هر کشور متفاوت است. برای سیاستگذاران، مدیران پرتفوی و سرمایهگذاران خرد، درک این تفاوتها میتواند در طراحی استراتژیهای تنوعسازی بینالمللی، مدیریت ریسک ارزی و انتخاب نسبت بهینه میان داراییهای داخلی و خارجی نقش مهمی ایفا کند.
نظر شما