به گزارش خبرگزاری ایمنا، نامها آرام آرام بر صفحه نقش میبندند. هر اسم، پژواکی است از زندگی کوتاه و معصومانهای که فرصت بروز نیافت. کودکان با چهرههای معصومانه تصویری از دنیایی را به ما نشان میدهند که هیچگاه فرصت تجربه کردنش را نداشتند؛ دنیایی که میتوانست پر از خنده، بازی، دویدن در خیابانهای گرم تابستان، قصههای پیش از خواب و نوازشهای مادرانه باشد.
هر نام، قصهای است که آغاز شد اما ادامه نیافت. هر تصویر، سایهای از آرزوهایی است که خاموش شدند. ما با دیدنشان میفهمیم که زندگی گاهی چقدر شکننده و کوتاه است و چه حجم عظیمی از عشق و امید، میتواند در یک لحظه از دست برود.
آرزوهایشان ساده بود، کوچک و بیآلایش؛ شاید یک لبخند، بازی کودکانه، صدای قدمهای پدر، لمس دست مادر، تابستانی گرم و یک قصه قبل از خواب اما هیچکدام تحقق نیافت. اکنون ما با نامهایشان روبهرو هستیم؛ نامهایی که سکوت را شکستهاند و فریاد زندگی را در دل ما زنده میکنند.
نامها همچنان باقی میمانند، خاطرهها زندهاند و یاد کودکان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه مانند نوری کوچک اما پایدار، در دل زمان روشن میماند. یادشان ما را به ایستادن و نگاه کردن، به یاد سپردن و گرامی داشتن زندگی فرا میخواند؛ به ما یادآوری میکند که حتی در دل تلخی و فقدان، زندگی و عشق همچنان ادامه دارند.
نظر شما