به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای آلوده جهان در سال ۲۰۲۵ بهطور عمده در جنوب آسیا بهویژه در هند و کشورهای همسایه آن قرار دارند. در صدر این فهرست، شهر بایرنیهات در هند با شاخص کیفیت هوا (AQI) ۱۳۳ قرار گرفته است. همچنین دهلی نو نیز برای ششمین سال پیاپی عنوان آلودهترین پایتخت جهان را به خود اختصاص داده و با میانگین سالانه ذرات ریز معلق (PM2.5) برابر با ۱۰۸.۳ میکروگرم بر متر مکعب در رتبه دوم قرار دارد.
علاوهبر این، شهرهای دهلی نو، غازیآباد، فریدآباد، نویدا و پاتنا نیز در میان ۱۰ شهر آلوده جهان جای دارند که نشاندهنده شدت بحران آلودگی هوا در این منطقه است. بهطور کلی، ۱۳ مورد از ۲۰ شهر آلوده جهان در هند واقع شدهاند که گویای شدت بحرانی آلودگی در این کشور است.
علل آلودگی در این شهرها بسیار متنوع و پیچیده است. یکی از مهمترین عوامل، انتشار آلایندهها از خودروهاست که در شهرهایی همچون دهلی، نویدا و غازیآباد با تعداد زیادی از وسایل نقلیه احتراق داخلی، به میزان قابلتوجهی ذرات معلق (PM2.5 و PM10) و اکسیدهای نیتروژن را وارد هوا میکنند. فعالیتهای صنعتی در شهرهایی همچون بایرنیهات نیز موجب تولید دیاکسیدگوگرد، ترکیبات آلی فرار و گرد و غبار سمی میشود.
گرد و غبار ناشی از ساختوسازهای بیرویه و نبود نظارت کافی بر کنترل آن نیز از دیگر عوامل تأثیرگذار در این زمینه است. در فصول ویژهای از سال نیز سوزاندن کاه و کلش در نواحی کشاورزی اطراف بعضی از شهرهای شمالی هند حجم بالایی از دود و ذرات معلق را به هوا میفرستد که کیفیت هوای این مناطق را بهشدت تحتتأثیر قرار میدهد.
از سوی دیگر، ضعف جریانهای هوایی در بسیاری از مناطق شهری موجب میشود که آلایندهها در نزدیکی سطح زمین بمانند و تجمع کنند. استفاده گسترده از نیروگاههای زغالسنگی و ژنراتورهای دیزلی نیز از عواملی است که سطح آلایندهها را در هوا بالا نگه میدارد.
راهکارهای مقابله با آلودگی هوا در هند
مقابله با این بحران نیازمند استفاده همزمان از فناوریهای پاک، قوانین سختگیرانهتر، توسعه حملونقل پاک، بهبود مدیریت پسماند و مشارکت فعال جامعه در حفاظت از محیط زیست است تا کیفیت هوا بهبود پیدا کند و سلامت عمومی تضمین شود. هند برای مقابله با این معضل، راهکارهای مختلفی شامل اعمال مقررات سختگیرانهتر بر کارخانجات و نیروگاهها، حرکت به سمت استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و ترغیب استفاده از خودروهای الکتریکی و سیستمهای حملونقل عمومی به اجرا گذاشته است که به کاهش آلودگی ناشی از وسایلنقلیه کمک میکند.
مدیریت بهتر پسماند و کاهش سوزاندن زبالهها نیز به کاهش انتشار ذرات و گازهای سمی کمک میکند. ایجاد منطقههای هوای پاک و گسترش مناطق کم یا بدون آلودگی درون شهرها از دیگر راهکارهای موثر است. گسترش شبکههای نظارت بر کیفیت هوا به هدفمند کردن اقدامات کاهش آلودگی کمک میکند و ابتکاراتی همچون پروژههای «شهرهای تنفسی» که با همکاری دولتها و جوامع محلی اجرا میشود، به توسعه پایش دادهها و بهاشتراکگذاری روشهای کاهش آلودگی کمک میکند. استفاده از زیرساختهای سبز ازجمله کاشت خزهها و گیاهان جذبکننده آلاینده نیز بهعنوان راهحلی طبیعی برای جذب هوا آلوده مطرح شده است.
نظر شما