به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مکزیکوسیتی، پرجمعیتترین شهر آمریکای لاتین و مرکز اقتصادی و فرهنگی کشور مکزیک، سالها با بحرانهای پیچیده کمبود و نابرابری در تأمین آب مواجه بوده است. تقریباً ۴۳ درصد از ساکنان این کلانشهر هنوز دسترسی مطمئن به آب سالم ندارند و حدود ۴۰ درصد از منابع آبی شبکه، به دلیل نشتیها و ضعف زیرساختها، هدر میرود.
با این حال، اقدامات مهم و نوآورانه دولت محلی در سالهای اخیر روندی رو به بهبود ایجاد کرده است. یکی از این برنامهها، طرح آب برای رفاه موسوم به «آگوا بیینستار» به دستور شهردار کلارا برگادا است. این برنامه، یک طرح گسترده و نوآورانه است که به منظور کاهش نابرابری در دسترسی به آب آشامیدنی سالم و مقرونبهصرفه اجرا شده است و بر رفع ریشهای مشکلات کمبود و توزیع ناعادلانه آب در پایتخت مکزیک تمرکز دارد و هدف آن پایان دادن به تفاوتهای فاحش مصرف آب بین مناطق مختلف شهر تا سال ۲۰۲۷ است.
یکی از اجزای کلیدی «آگوا بیینستار» افتتاح کارخانه تصفیه آب «شوتپینگو» است که وظیفه تأمین آب آشامیدنی باکیفیت را بهویژه برای جوامع محروم و آسیبدیده بر عهده دارد. این برنامه فراتر از توزیع بطریهای آب مقرونبهصرفه (۱۹ لیتری با قیمت تنها ۵ پزو، معادل ۰.۲۴ دلار آمریکا) بهدنبال حل اساسی کمبودها از طریق توسعه زیرساختها، بخشبندی مناطق آبرسانی، توزیع مجدد منابع و بهکارگیری روشهای پایدار است.
آب عرضه شده در این برنامه از طریق نقاط توزیع متعدد در سراسر ۱۶ منطقه شهرداری مکزیکوسیتی در دسترس قرار میگیرد و شهروندان میتوانند آب را با قیمت بسیار کمتر نسبت به بازار آزاد دریافت کنند یا بطریهای خود را پر کنند. این تدابیر بهعنوان یک حمایت فوری برای خانوارهای کمدرآمد معرفی شدهاند، هرچند برنامه وعده ارتقا بلندمدت سیستم تأمین آب شهر را نیز دارد.
با این حال، بعضی نگرانیها درباره کیفیت آب توزیع شده مطرح شده است؛ منتقدان عنوان میکنند که قیمت پایین احتمالاً به معنای کاهش استانداردهای تصفیه و کنترل کیفیت است که میتواند مخاطرات بهداشتی ایجاد کند. مطالعاتی نیز نشان دادهاند که بخش قابلتوجهی از آب معدنی و تصفیهشده عرضه شده در نقاط پر کردن در مکزیکوسیتی کمتر از استانداردهای ایمنی برخوردار است.
همزمان، مکزیکوسیتی در چارچوب «صندوق آب مکزیکوسیتی» با مشارکت سازمانهای بینالمللی و نهادهای مدنی، به دنبال راهکارهای پایدار و طبیعتمحور برای مدیریت منابع آبی است. این همکاریها به احیای حوضههای آبریز، افزایش ذخیره آب در سفرههای زیرزمینی و توسعه فناوریهای نوین در تصفیه و بازیافت فاضلاب میانجامد و با هدف تقویت تابآوری شهری در برابر تغییرات اقلیمی و افزایش جمعیت دنبال میشود.
اگرچه این اقدامات دستاوردهای ملموسی مانند ذخیره سالانه میلیونها لیتر آب، بهبود شرایط بهداشتی و کاهش بحرانهای موقتی کمآبی داشتهاند، چالشهای جدی مثل رشد جمعیت، فرسودگی شبکههای آبرسانی و فشار بر منابع طبیعی هنوز ادامه دارد و نیازمند برنامهریزی و سرمایهگذاری مستمر است.
کارشناسان محیط زیست و برنامهریزان شهری بر اهمیت توسعه مدیریت یکپارچه منابع آب، افزایش ظرفیت تصفیه و استفاده مجدد از آب و آموزش عمومی به مردم برای صرفهجویی در مصرف تأکید میکنند. تجربه مکزیکوسیتی در مقابله با بحران آب نمونهای از چالشها و راهکارهای پیش روی کلانشهرهای در حال توسعه است که نشان میدهد با اراده سیاسی، مشارکت جامعه مدنی و بهرهگیری از فناوریهای نوین میتوان مسیر رسیدن به امنیت آبی پایدار را هموارتر کرد.
نظر شما