به گزارش خبرگزاری ایمنا، امام موسی بنجعفر در ذِیالحجه ۱۲۷ ق یا ۷ صَفَر ۱۲۸ ق هنگامی که امام صادق (ع) و همسرش حُمیده از حج بازمیگشتند، در منطقه اَبواء به دنیا آمد؛ ولادت ایشان را در سال ۱۲۹ ق و در مدینه نیز گفتهاند. در تقویم ولادت امام هفتم در ۲۰ ذیالحجه ثبت شده است.
بنابر روایت احمد بَرقی، امام صادق (ع) علاقه فراوانی به فرزند خود داشتند و پس از ولادت فرزندش موسی، سه روز مردم را اِطعام کرد.
جالب است بدانید امام موسی بن جعفر (ع) در دوران انتقال قدرت از امویان به عباسیان به دنیا آمد و در چهار سالگی وی نخستین خلیفه عباسی به حکومت رسید.
نسب موسی بن جعفر با چهار واسطه به امام علی (ع) میرسد؛ پدرش امام صادق (ع)، ششمین امام شیعیان و مادرش حُمیده بَربریه است.
ویژگیهای اخلاقی امام کاظم (ع):
امام کاظم (ع) را به دلیل کنترل خشم خود در برابر بدرفتاری دیگران، کاظم و به سبب عبادتِ بسیار، عبد صالح لقب دادهاند از طرفی باب الحوائج نیز از القاب ایشان است و مردم مدینه او را زَیْنُ المُجتَهدین (زینت تلاشگران) مینامیدند.
امام، قلبی مهربان و پرعاطفه با مردم داشت، او در حل مشکلات مردم از هیچ کوششی دریغ نمیکرد به طوری که ایشان درماندهای از ری را که بدهیهای بسیاری به یکی از رؤسای حکومت آن شهر داشت ولی نمیتوانست آنها را بپردازد، حمایت کرد. او در مراسم حج به محضر حضرت کاظم (علیهالسّلام) رسید و از ایشان، کمک خواست. آن حضرت نامهای نوشت به این مضمون: «آگاه باش! در تحت عرش الهی سایهای وجود دارد. در آن، افرادی آرامش پیدا میکنند که نسبت به برادران ایمانی خود، خیر و نیکی انجام داده باشند یا گروهی از مشکلات آنان را بگشایند یا سرور و شادی به قلب او وارد سازند. حامل نامه هم برادر تو است. سلام و رحمت الهی بر شما باد.»
بر اثر نامۀ امام، تمامی بدهیهای آن مرد، بخشیده شد. آن مرد در مراسم حج سال بعد، شرکت کرد و ماجرا را برای آن والا مقام توضیح داد و پرسید: «آیا این واقعه، شما را خوشحال کرد؟» امام فرمود: «به خدا قسم! او مرا شادمان ساخت…»
از دیگر ویژگیهای امام میتوان به عبادت بسیار ایشان اشاره داشت؛ آن حضرت پس از فراغت از کارهای اجتماعی، عاشقانه به عبادت روی میآورد. وی هیچ کاری را با عبادت هم شأن نمیدانست و آن را هدف خلقت انسان میدانست. آن حضرت، قرآن را بسیار خوش میخواند چنان که هر کس صدایش را میشنید، میگریست. امام کاظم (ع) آنچنان با اشتیاق به عبادت شبانه میپرداخت که به «زینت شب زنده داران» مشهور شده بود.
همچنین با وجود تمام سختگیریهای خلفای ظالم، حضرت کاظم (ع) از دانشگاه پدرش، پاسداری میکرد و ابن ابی عمیر، صفوان بن مهران، صفوان بن یحیی، مؤمن طاق و هشام بن حکم، برخی از شاگردان مکتب ایشان هستند.
روایتی از فعالیتهای امام موسی کاظم (ع):
بر پایه روایتی که در مناقب آمده است، زمانی امام موسی کاظم به صورت ناشناس وارد یکی از روستاهای شام شده و در آنجا با راهبی گفتوگو کرده که به مسلمان شدن او و همراهانش انجامیده است؛ همچنین گزارشاتی از سفرهای امام به مکه برای حج یا عمره وجود دارد، چند بار نیز امام از سوی خلفای عباسی به بغداد احضار شده است و جز این موارد، امام بیشتر عمر خود را در مدینه گذراندهاند.
امامت:
موسی بن جعفر، پس از شهادت امام صادق (ع) در سال ۱۴۸ ق، در ۲۰ سالگی به امامت رسید و دوران امامت او با خلافت چهار تن از خلفای عباسی همزمان بود. حدود ۱۰ سال از امامت ایشان در خلافت منصور (حکومت ۱۳۶-۱۵۸ ق)، ۱۱ سال در خلافت مهدی عباسی (حکومت ۱۵۸-۱۶۹ ق)، یک سال در خلافت هادی عباسی (حکومت ۱۶۹-۱۷۰ ق) و ۱۳ سال در خلافت هارون (حکومت ۱۷۰-۱۹۳ ق) سپری شد. مدت امامت موسی بن جعفر ۳۵ سال بود و با شهادت او در سال ۱۸۳ ق امامت به فرزندش، امام رضا (ع) منتقل شد.
زندان و شهادت:
امام کاظم (ع) دو بار به دست هارون به زندان افتادهاند؛ درباره مدت زندان اول چیزی قید نشده است اما مرتبه دوم آن از سال ۱۷۹ تا ۱۸۳ یعنی به مدت چهار سال به طول انجامیده و به شهادت آن حضرت منجر شده است.
نظر شما