به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیوار عاشور، نوزاد فلسطینی شش‌ماهه‌ای است که از بدو تولد در شرایط جنگ و گرسنگی بزرگ شده است و اکنون در خطر واقعی مرگ قرار دارد، بدون آنکه لحظه‌ای آرامش یا رضایت را تجربه کرده باشد. این کودک که تنها ۲.۵ کیلوگرم وزن داشت، بیستم نوامبر سال گذشته به دنیا آمد و به‌دلیل مشکل مادرزادی در مری، قادر به تغذیه با شیر مادر نیست و به شیرخشک تخصصی نیاز دارد که به شدت کم‌یاب شده است.
خانه خانواده سیوار در منطقه النصیرات در نوار غزه، در جریان جنگی که از اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد و پس از طوفان‌الاقصی و واکنش شدید اسرائیل که تاکنون بیش از ۵۲ هزار کشته در غزه برجای گذاشته است، بمباران شد. خانواده عاشور پس از مدتی زندگی در چادرهای اردوگاه به خانه پدربزرگ و مادربزرگ سیوار بازگشتند که آن نیز هدف حملات قرار گرفت و تنها یک اتاق از آن باقی ماند که ۱۲ نفر در آن زندگی می‌کنند.
نجوا آرام، مادر ۲۳ ساله سیوار، از خستگی مفرط، نداشتن حریم خصوصی و کمبود غذا و تغذیه مناسب شکایت دارد. سیوار که باید در این سن حداقل شش کیلوگرم وزن داشته باشد، تنها بین دو تا چهار کیلوگرم وزن دارد و به‌دلیل مشکل تغذیه‌ای قادر به تحمل بسیاری از انواع شیرخشک نیست. مادرش که خود نیز از سوءتغذیه رنج می‌برد، تلاش می‌کند او را با شیر مادر تغذیه کند، اما سیوار شیر خوردن را رد می‌کند و بیشتر به شیرخشک وابسته است.
خانواده عاشور هیچ منبع درآمدی ندارند و به آشپزخانه‌های خیریه و کمک‌های انسانی محدود وابسته هستند که آن‌ها نیز به‌دلیل محاصره کامل اسرائیل بر غزه که به حدود ۷۰ روز رسیده، به شدت کاهش یافته است. نجوا و مادرش تنها یک کیسه آرد و چند قوطی کنسرو دارند که به‌زودی تمام می‌شود و توان خرید غذا به‌دلیل افزایش قیمت‌ها را ندارند.
سیوار و مادرش بیشتر ماه مارس را در بیمارستان دیرالبلا گذراندند و وزن سیوار تا چهار کیلوگرم افزایش یافت، اما پس از ترخیص دوباره وزنش کاهش یافت و اکنون در بیمارستان ناصر خان‌یونس بستری است. دکتر احمد الفراح، مدیر بخش کودکان و زایمان این بیمارستان، روزانه پنج تا ۱۰ مورد جدید سوءتغذیه شدید را ثبت می‌کند و می‌گوید: «ما هیچ پروتئینی برای ارائه نداریم و تنها کمی شیرخشک می‌توانیم بدهیم.»
بیمارستان‌ها به‌دلیل کمبود سوخت فقط ۴۸ ساعت دیگر می‌توانند ژنراتورها را روشن نگه دارند و به‌زودی مجبور به قطع برق بخش بیماران خواهند شد. ازدحام شدید بیماران، انتقال بیماری‌ها را افزایش داده و شرایط را وخیم‌تر کرده است.
نجوا آرام با بغض و نگرانی از بی‌خوابی و اضطراب مداوم می‌گوید: «دیدن دخترم در این وضعیت موجب شده است شب‌ها نخوابم. نمی‌توانم تحمل کنم او را اینگونه ببینم و گریه می‌کنم. از مسئولان جهان می‌خواهم گذرگاه‌ها را باز کند تا شیر، غذا و دارو وارد شود. تنها آرزوی من این است که سیوار همچون دیگر کودکان زندگی کند.»
دکتر الفراح نیز از جامعه جهانی می‌خواهد که فلسطینیان را به‌عنوان انسان‌هایی برابر ببینند و کمک‌های فوری برای نجات کودکان غزه فراهم کنند.
داستان سیوار عاشور نمادی دردناک از قحطی و رنج کودکان در غزه تحت محاصره کامل است. بحران تغذیه، کمبود دارو و امکانات پزشکی و شرایط جنگی، جان هزاران کودک را تهدید می‌کند و نیازمند توجه و اقدام فوری جامعه جهانی است. صدای نجوا و سیوار، فریادی است برای بشریت که نباید نادیده گرفته شود.
نظر شما