به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، موضوعی که در کتابی جدید با عنوان «هر بنای جاودانی سقوط خواهد کرد» درباره تاریخ خشونت‌بار استعماری و غارت بقایای انسانی فاش شده است نشان می‌دهد که محققان دانشگاه آکسفورد از جامی که از جمجمه ساخته شده و دارای حاشیه و پایه‌ای از نقره بود، در مراسم رسمی شام‌های کالج وورستر آکسفورد به طور منظم استفاده می‌کردند. پس از اینکه جام شروع به نشت کرد، از آن برای سرو شکلات استفاده می‌شد.
دانشمند دکتر دن هیکس، سرپرست موزه باستان‌شناسی جهان در موزه پیت ریورز دانشگاه آکسفورد، در کتاب آینده خود با عنوان «هر بنای جاودانی سقوط خواهد کرد» این جام را نمونه‌ای از «نوعی ظروف بیمارگونه» توصیف می‌کند که نشان‌دهنده تاریخ شرم‌آور استفاده از جمجمه انسان است. او در سال ۲۰۱۹ به دعوت کالج وورستر به بررسی منشأ این جمجمه و چگونگی تبدیل شدن آن به چنین ظرفی پرداخت. هیکس تأکید می‌کند که معمولاً بحث‌ها درباره میراث استعمار بر اشخاص برجسته‌ای متمرکز است که از آن سود برده‌اند، اما هویت قربانیان استعمار که به دلیل ایدئولوژی‌های نژادپرستانه و برتری فرهنگی سفیدپوستان نادیده گرفته شده‌اند، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. به گفته او، «انسان‌زدایی و نابودی هویت‌ها بخشی از خشونت استعمار بود».
هیکس نتوانست هیچ سندی درباره صاحب اصلی جمجمه پیدا کند، اما تاریخ‌گذاری کربنی نشان داد که جمجمه حدود ۲۲۵ سال قدمت دارد و شواهد غیرمستقیم حاکی از آن است که احتمالاً متعلق به زنی برده از منطقه کارائیب بوده است. در مقابل، مالکین بریتانیایی جام به خوبی مستند شده‌اند. این جام در سال ۱۹۴۶ توسط جورج پیت-ریورز، دانش‌آموخته‌ای که نامش روی حاشیه نقره‌ای جام حک شده، به کالج اهدا شد. پیت-ریورز، که یک نظریه‌پرداز نژادپرستی بود، در جنگ جهانی دوم به دلیل حمایت از فاشیست اوزوالد موزلی توسط دولت بریتانیا بازداشت شد.
این جام بخشی از مجموعه خصوصی دوم جورج پیت-ریورز بود که از پدربزرگش، آگوستوس هنری لین فاکس پیت ریورز، سرباز و باستان‌شناس ویکتوریایی، به ارث رسیده بود. پیت ریورز بزرگ این جام را در سال ۱۸۸۴ از حراجی ساتبیز خریداری کرد. مشخصات نقره‌ای جام نشان می‌دهد که در سال ۱۸۳۸، سال تاجگذاری ملکه ویکتوریا، ساخته شده است. فروشنده آن برنارد اسمیت، وکیل و فارغ‌التحصیل کالج اوریل آکسفورد بود که احتمالاً جام را به‌عنوان هدیه‌ای از پدرش که در نیروی دریایی سلطنتی در کارائیب خدمت می‌کرد، دریافت کرده بود.
نماینده پارلمان حزب کارگر، بل ریبرو-آدی، که ریاست گروه پارلمانی همه‌جانبه درباره غرامت‌های آفریقایی را بر عهده دارد، این موضوع را «بسیار نفرت‌انگیز» توصیف کرد و گفت که دانشگاه آکسفورد چگونه از جامی که ممکن است متعلق به یک برده بوده برای نوشیدن استفاده کرده است.
سخنگوی کالج وورستر اعلام کرد که در قرن بیستم این جام گاهی همراه با مجموعه نقره کالج به نمایش گذاشته می‌شد و به‌عنوان ظروف غذاخوری استفاده می‌شد، اما پس از سال ۲۰۱۱ استفاده از آن به‌شدت محدود شد و ده سال پیش کاملاً از استفاده خارج گردید. پس از مشورت‌های علمی و حقوقی، هیئت حاکمه کالج تصمیم گرفت که جام در آرشیو کالج به صورت محترمانه نگهداری شود و دسترسی به آن به طور دائم ممنوع گردد. کالج معتقد است که در برخورد با این موضوع اخلاقی و با دقت عمل کرده است.
کتاب هیکس همچنین به موارد دیگری از جمجمه‌های غارت شده از میدان‌های نبرد استعماری توسط افراد برجسته ویکتوریایی می‌پردازد که در خانه‌هایشان به نمایش گذاشته شده یا به موزه‌ها اهدا شده‌اند. از جمله این موارد، جمجمه یک فرمانده زولو است که دو سال پس از کشته شدنش در نبرد اولوندی در سال ۱۸۷۹ توسط مارشال فیلد لرد گرنفِل، که برجی در کنزینگتون به نام اوست، کشف و به دست آمده است.
این روایت نشان‌دهنده میراث پیچیده و خشونت‌بار استعمار است که هنوز در بعضی نهادهای فرهنگی و آموزشی برجای مانده و به بازنگری جدی در نحوه برخورد با این میراث نیاز دارد. کتاب «هر بنایی جاودانی سقوط خواهد کرد» که در سال ۲۰۲۵ منتشر خواهد شد، به بررسی این موضوعات و ضرورت بازنگری در حافظه تاریخی و فرهنگی می‌پردازد.
نظر شما