به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در حالی که هر سال حدود ۶۶ میلیون تن آلودگی ناشی از بستهبندی پلاستیکی وارد محیط زیست میشود، پژوهشی تازه تأکید میکند که این روند با اقدامات جدی و هماهنگ میتواند تقریباً متوقف شود. این گزارش که از سوی بنیاد Pew و با همکاری دانشگاههایی همچون امپریال کالج لندن و آکسفورد تهیه شده، تصویر دقیقی از پیامدهای ادامه روند فعلی ترسیم و آیندهای متفاوت را قابل تحقق معرفی میکند.
بر اساس این پژوهش، اگر هیچ اقدامی انجام نشود، حجم آلودگی پلاستیک در ۱۵ سال آینده بیش از دو برابر خواهد شد و به ۲۸۰ میلیون تن در سال خواهد رسید؛ رقمی معادل رهاسازی یک کامیون پر از پلاستیک در محیط زیست در هر ثانیه. بیشترین سهم این بحران، بستهبندیهایی است که تنها یکبار مصرف میشوند و اغلب قابلیت بازیافت ندارند. در سال ۲۰۲۵، بستهبندی ۳۳ درصد از کل زباله پلاستیکی جهان را تشکیل داده و همان ۶۶ میلیون تن آلودگی سالانه را به وجود آورده است.
گزارش تأکید میکند که افزایش تولید پلاستیک که عمدتاً از سوختهای فسیلی تهیه میشود با سرعتی بسیار بیشتر از توان مدیریت زباله جهان در حال رشد است. تولید پلاستیک قرار است از ۴۵۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۵ به ۶۸۰ میلیون تن در سال ۲۰۴۰ برسد. صنعت بستهبندی نیز مهمترین عامل این افزایش است و همچنان پرمصرفترین بخش تولید پلاستیک باقی خواهد ماند.
با این حال، پژوهش جدید نشان میدهد که ترسیم آیندهای پاکتر کاملاً ممکن است. اجرای نظامهای بازگشت و بازاستفاده — مانند طرحهای بازگرداندن بطری با دریافت مبلغ، استفاده از ظروف قابل پرکردن در فروشگاهها و حذف بستهبندیهای یکبار مصرف — میتواند دو سوم آلودگی پلاستیک بستهبندی را از بین ببرد. ترکیب این سیاستها با ممنوعیت بعضی پلیمرها و جایگزینی مواد پایدارتر مانند شیشه، فلز و مقوای فشرده، میتواند در مجموع ۹۷ درصد آلودگی مربوط به بستهبندی را کاهش دهد.
گزارش همچنین هشدار میدهد که پیامدهای تداوم وضعیت فعلی فقط به آلودگی محیطی محدود نمیشود. از تماس روزمره انسان با محصولات پلاستیکی گرفته تا زندگی در مجاورت صنایع پتروشیمی، همه اینها سلامت عمومی را تهدید میکند. وجود بیش از ۱۶ هزار ماده شیمیایی در محصولات پلاستیکی، برخی از آنها با اختلالات هورمونی، مشکلات باروری، وزن کم هنگام تولد، تغییرات رشد کودکان، دیابت و افزایش خطرات قلبیعروقی و سرطان مرتبط دانسته شدهاند.
تأثیرات زیستمحیطی نیز چشمگیر است. انتشار گازهای گلخانهای ناشی از چرخه پلاستیک از ۲.۷ گیگاتن CO2 در سال ۲۰۲۵ به ۴.۲ گیگاتن در سال ۲۰۴۰ خواهد رسید؛ افزایشی ۵۸ درصدی که در صورت تبدیل صنعت پلاستیک به یک کشور فرضی، آن را به سومین منتشرکننده بزرگ جهان پس از چین و آمریکا تبدیل میکند.
با این وجود، گزارش بر یک نکته کلیدی تأکید دارد: تحول ممکن است. اگر کشورها و صنایع بهطور همزمان کاهش تولید، مدیریت بهتر پسماند و نظامهای بازاستفاده را به کار بگیرند، میتوانند تا ۸۳ درصد آلودگی پلاستیک، ۳۸ درصد انتشار گازهای گلخانهای و ۵۴ درصد آسیبهای بهداشتی را کاهش دهند. این اقدامات همچنین میتواند سالانه ۱۹ میلیارد دلار از هزینههای مدیریت زباله را از دوش دولتها بردارد.
بهترین شهر جهان در بازیافت
در میان نمونههای موفق جهانی، سانفرانسیسکو بهعنوان یکی از پیشروترین شهرهای دنیا در بازیافت و مدیریت پسماند شناخته میشود. این شهر با اجرای سیاست صفر زباله، نظام گسترده تفکیک از مبدأ، استفاده از ظروف قابل بازگشت و ممنوعیت بخش بزرگی از پلاستیکهای یکبار مصرف، توانسته است یکی از بالاترین نرخهای بازیافت جهان را ثبت کند. تجربه سانفرانسیسکو نشان میدهد که با اراده سیاسی، زیرساخت مؤثر و مشارکت مردم، عبور از بحران پلاستیک کاملاً امکانپذیر است.
نظر شما