به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.
مبارزه با تغییرات اقلیمی در حمل و نقل لندن
سازمان ابتکار اهداف علمی (SBTi) یک سازمان بینالمللی پیشرو در حوزه اقدامات اقلیمی است که با همکاری سازمانهایی همچون CDP، پیمان جهانی سازمان ملل، مؤسسه منابع جهانی و صندوق جهانی طبیعت (WWF) تشکیل شده است. این ابتکار با ارائه چهارچوبهای علمی و استانداردهای دقیق، به شرکتها و مؤسسات مالی کمک میکند تا اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانهای خود را با آخرین یافتههای علمی اقلیمی و اهداف توافقنامه پاریس همسو کنند. هدف اصلی ابتکار اهداف علمی، محدود کردن گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به سطح پیش از صنعتی شدن و دستیابی به آلایندگی خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ است.
سازمان ابتکار اهداف علمی با توسعه ابزارها، استانداردها و راهنماییهای فنی، مسیر مشخصی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای در زنجیره ارزش شرکتها ترسیم میکند. این ابتکار نهتنها به شرکتها کمک میکند تا از خطرات اقلیمی جلوگیری کنند، بلکه با افزایش اعتماد سرمایهگذاران، تقویت نوآوری و بهبود جایگاه برند، مزایای رقابتی قابلتوجهی برای آنها ایجاد میکند. در سال ۲۰۲۵، بیش از ۱۰ هزار شرکت متعهد به تعیین اهداف اقلیمی مبتنی بر علم شدهاند که توسط این سازمان تأیید شده است.
در همین راستا، شرکت حملونقل لندن نیز گامهای بلندمدت خود در زمینه اقدامات اقلیمی را با دریافت تأییدیه رسمی از سوی ابتکار اهداف علمی به مرحله جدیدی وارد کرده است. سازمان بینالمللی ابتکار اهداف علمی اعلام کرده است که اهداف کوتاهمدت و بلندمدت شرکت حملونقل لندن در کاهش انتشار گازهای گلخانهای و دستیابی به آلایندگی خالص صفر، بهصورت کامل منطبق بر محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد و مطابق با اهداف توافقنامه پاریس است. این تأییدیه پس از بررسی دقیق تعهدات شرکت حملونقل لندن در حوزههای مختلف انتشار کربن صادر شده است و نشان میدهد که برنامههای این شرکت نهتنها در سطح عملیاتی داخلی، بلکه در کل زنجیره تأمین و خدمات قراردادی آن نیز همسو با استانداردهای علمی روز جهان است.
بر اساس استانداردهای SBTi که به ارائه چهارچوبهای معتبر برای کاهش کربن در بخشهای مختلف از جمله حملونقل، امور مالی و مصرف میپردازد، شرکت حملونقل لندن متعهد شده است انتشار گازهای گلخانهای مستقیم و غیرمستقیم خود را تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۹۰ درصد کاهش دهد. این هدف از طریق جایگزینی ناوگان خودروهای دیزلی و بنزینی با فناوریهای بدون آلایندگی و همچنین افزایش سهم برق تجدیدپذیر در تأمین انرژی محقق خواهد شد. در حوزه انتشارات ثالث که شامل فعالیتهای پیمانکاران، پروژههای ساختمانی و زنجیره تأمین میشود، شرکت حملونقل لندن متعهد به کاهش ۴۵ درصدی انتشار کربن تا سال ۲۰۳۰ شده است.
این شرکت در افق بلندمدتتر، کاهش ۹۰ درصدی حوزههای مستقیم و غیرمستقیم را از سال ۲۰۳۰ تا ۲۰۴۰ حفظ و همزمان کاهش مطلق ۹۰ درصدی در حوزه ثالث را تا سال ۲۰۴۰ دنبال میکند. هدف نهایی شرکت حملونقل لندن دستیابی به آلایندگی خالص صفر در تمامی حوزهها تا سال ۲۰۴۰ است.
خلاقیت معماری؛ تلفیق فضای زندگی و مراکز هنری
کمبود فضا در شهرهای شلوغ امروزی، معماری خلاقانه را بهعنوان راهکاری ضروری برای خلق فضاهای چندکاربردی و انعطافپذیر مطرح کرده است. فضاهای چندکاربردی با ادغام عملکردهای مختلف در یک حجم واحد، محدودیتهای مکانی را به فرصت تبدیل میکنند و از طریق نوآوری در فرم و فناوری، پاسخگوی نیازهای پیچیده زندگی مدرن هستند. از خانههای استودیویی که زندگی و هنر را در هم میآمیزند تا ساختمانهای هوشمندی که با تغییر نیاز کاربران بازتعریف میشوند، معماری امروز مرز بین کار، زندگی و خلاقیت را محو کرده است.
خلاقیت در معماری فراتر از زیباسازی فضاهاست؛ این عنصر به معماران اجازه میدهد تا با شکستن چهارچوبهای سنتی، راهحلهایی نوآورانه برای مسائل پیچیده ارائه کنند. برای مثال، استفاده از فرمها و الگوهای طبیعی همچون سازههای الهامگرفته از کندوی زنبور یا برگهای گیاهان، بهینهسازی انرژی و زیبایی را بهصورت همزمان به ساختمانها میآورد. فضاهایی که هنرمندان آثار خود را در آن خلق میکنند، اغلب بازتابی از فرایند ذهنی، سبک کاری و نیازهای خلاقانه آنهاست. این مکانها میتوانند از آتلیههای شهری در دل خانهها تا استودیوهای طبیعی دورافتاده متغیر باشند. در بعضی موارد همچون چیدمانهای تعاملی یا محیطهای چندرسانهای، این فضاها خود به بخشی از اثر هنری تبدیل میشوند.
فضاهایی که هنرمندان آثار خود را در آن خلق میکنند، فراتر از یک مکان ساده برای کار، روایتگر داستانهای خلاقانه، الهامات و تکنیکهای هنری هستند. این فضاها گاهی خانهای صمیمی هستند که در آن خاطرات و احساسات جریان دارند و گاهی پناهگاهی آرام برای تمرکز و تفکر هستند. خانهاستودیوهای بسیاری در شهرهای جهان وجود دارد که زندگی و هنر را به شکلی منحصربهفرد در هم آمیختهاند. گاه استودیو به خانه و گاه خانه به استودیو تبدیل میشود تا عملکرد، خواستهها و ضرورتها با هم ترکیب شوند.
این فضاها که در تلاقی زندگی و خلق آثار هنری، تفریح و کار قرار دارند، توجه علاقهمندان به هنر را به خود جلب میکنند. بسیاری از این فضاها بعدها به گالریهای مشهور یا موزه تبدیل میشوند. این مکانها فارغ از شهرت هنرمند، نگاه منحصربهفردی به فرایند خلاقیت، آثار هنری و هویت هنرمند ارائه میدهند.
پناهگاههای هنری
استودیوهایی که در مناطق دورافتاده قرار دارند، امکان غوطهوری کامل در فرایند خلاقانه را برای هنرمندان فراهم میکنند. بیشتر این فضاها در مناظر طبیعی قرار گرفتهاند که تمرکز و تفکر عمیق را تشویق میکنند و به هنرمندان اجازه میدهند تا از حواسپرتیهای شهری جدا شوند و زمان خود را بهصورت کامل به فعالیت هنری اختصاص دهند. در بسیاری موارد نیز، مناظر اطراف منبع الهام دائمی برای آنان محسوب میشود.
ایجاد فضایی برای هنر با افزونههای مسکونی
استودیوهایی که به خانههای موجود اضافه میشوند، راهحل عملی برای کسانی هستند که قصد دارند زندگی خانگی را با کار خلاقانه بدون نیاز به بازسازی عمده ترکیب کنند. این فضاها ممکن است اتاقهای بازسازیشده، گاراژهای تبدیلشده یا سازههای کوچک مستقل در حیاط باشند. آنها تنظیمات متعادل و انعطافپذیری با دسترسی راحت اما درجهای از جدایی بین خانه و محل کار ارائه میدهند.
فضاهای دو منظوره
خانههایی که از ابتدا برای ترکیب فضای زندگی با فضایی خلاقانه برای فعالیتهای هنری طراحی شدهاند، راهحل هوشمندانهای بهویژه در شهرهای بزرگتر هستند. آنها بهترین استفاده را از فضای موجود امکانپذیر میسازند و نیاز به رفتوآمد را کاهش میدهند. در این طراحیها، مناطق زندگی و کار مکمل یکدیگر هستند و عملکرد و راحتی را در محیطی منسجم ارائه میدهند.
راهحلهای بنیادین برای آسمانخراشهای آینده
اگرچه آسمانخراشها ابتدا بهعنوان پاسخی به محدودیت فضای شهری و نمادی از پیشرفت اقتصادی در قرن نوزدهم ظهور کردند، اما امروزه و با نگاهی به آینده، تحولی بنیادین در طراحی و کارکرد این سازهها در جریان است. دیگر تنها ارتفاع و شکوه ظاهری مدنظر نیست، بلکه پایداری، کارایی و انطباق با نیازهای زیستمحیطی و اجتماعی شهرها در اولویت قرار گرفته است.
تصاویر هوایی از دبی در روزهای مهآلود و ابری توجه جهانیان را جلب میکند؛ در این تصاویر، بلندترین آسمانخراشها از میان لایهای سفید از مه بیرون زده است. دبی میزبان بلندترین آسمانخراش جهان، برج خلیفه است که ارتفاع آن به ۸۲۸ متر میرسد. روزهای ابری در دبی نادر است و در شیکاگو این پدیده بسیار رایجتر است؛ جایی که دیدن آسمانخراشهایی که بر فراز ابرها قرار گرفتهاند، غیرمعمول نیست.
این تصاویر جذاب است، اما واقعیت این است که هنگام طراحی آسمانخراشها، تنها توانایی آنها برای شگفتیآفرینی یا تأثیرگذاری اهمیت ندارد. این سازهها باید بهعنوان راهحلی برای چالشهای حیاتی شهرنشینی همچون ساخت پایدار و حفظ فضای زمین عمل کنند.
آسمانخراشها و طراحی نوآورانه
نوآوریهای فناوری، راهکارهای معماری را ارائه میدهند که میتوانند به چالشهای اساسی شهرهای امروزی پاسخ دهند. آزمایشهایی با مواد جدید همچون استفاده از چوب و بهکارگیری مواد زیستی در ساختوساز در حال انجام است. آسمانخراشها از جمله تحولآفرینترین نوآوریهای شهری بودهاند و همچنان راهکاری قدرتمند برای بازاندیشی شهرها و پیشبرد اهداف پایداری ارائه میدهند.
آسمانخراشها در درجه اول به چالش محدودیت فضای شهری پاسخ میدهند. آنها به نمادی از شهرها و مناطق شهری متراکم همچون منهتن در نیویورک تبدیل شدهاند که بهدلیل جغرافیای جزیرهای خود محدود است. در طول قرن بیستم، آسمانخراشها به عنصری تعیینکننده در هویت شهری و نمادی از سرمایهداری تبدیل شدند.
منتقدان بر این باورند که ظاهر چشمگیر آسمانخراشها اغلب بر نیازهای واقعی آنها غلبه کرده است؛ بسیاری از این سازههای عظیم در نهایت فضاهای خالی را در خود جای میدهند یا به افزایش شکاف اجتماعی کمک میکنند.
با این حال، استراتژی آینده برای طراحی آسمانخراشها با تمرکز ویژه بر ساختوساز پایدار، رویکردی جامعتر را در پیش خواهد گرفت. مطالعات پیشبینی میکنند آسمانخراشهای سال ۲۰۵۰ بهعنوان عنصری اساسی در بازسازی فضاهای شهری، تقویت فراگیری و افزایش انعطافپذیری و سازگاری نقش داشته باشند. طراحیهای بر پایه نوآوری، رویکردی «انسانمحور» را در اولویت قرار میدهد و بر سلامت، مشارکت اجتماعی و شمول ساکنان تأکید میکند، در عین حال با نیازهای در حال تحول شهرها سازگار میشود، منابع را بازسازی میکند و دایره کاملی از پایداری را در بر میگیرد. ادغام هوش مصنوعی و الگوریتمها برای افزایش خودمختاری، این سازهها را به اجزای اصلی شهرهای هوشمند تبدیل خواهد کرد.
طراحی آینده آسمانخراشها
در حال حاضر نمونههایی از رویکردهای انسانمحور در طراحی آسمانخراشهای امروزی مشاهده میشود. برای مثال، برج شارپ لندن دارای نیروگاه تولید انرژی خودکفا است که ردپای کربنی آن را به حداقل رسانده است.
جوایز سالانه ایولو نیز نمونهای از تغییرات تحولآفرین در معماری مدرن هستند. هیئت داوران مسابقات سال ۲۰۲۴ بیش از ۲۰۶ پروژه را بررسی کردند که در نهایت سه پروژه موفق به دریافت جوایز اصلی شدند و ۲۷ پروژه دیگر مورد تقدیر قرار گرفتند. دو پروژه برنده بر مبارزه با آلودگی از طریق بازیافت زبالههای فیزیکی و جذب آلایندههای هوا تمرکز داشتند.
دبی پیشگام بهرهبرداری انرژیهای تجدیدپذیر
دبی با اتکا به استراتژیهای انرژی پاک و انتشار خالص کربن صفر، خود را بهعنوان یک رهبر جهانی در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر و تحول اقتصادی سبز معرفی میکند. این چشمانداز نهتنها به چالشهای زیستمحیطی پاسخ میدهد، بلکه رشد اقتصادی و پیشرفت فناوری را نیز ارتقا میبخشد.
در این مسیر، پارک خورشیدی محمد بن راشد آل مکتوم نقطه کانونی است. این پارک بزرگترین مجموعه خورشیدی تکمحلی در جهان است که با استفاده از فناوریهای فتوولتائیک و انرژی خورشیدی متمرکز، ظرفیت کنونی ۳۴۶۰ مگاوات را دارد. تا سال ۲۰۳۰، این ظرفیت به ۷۲۶۰ مگاوات خواهد رسید و سهم انرژی پاک را به ۳۴ درصد از ترکیب انرژی دبی افزایش میدهد. همچنین، انتشار کربن سالانه به ۸ میلیون تن کاهش مییابد.
هوش مصنوعی (AI) نیز نقش مهمی در این تحول ایفا میکند. دبی از AI برای بهینهسازی مصرف انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانهای استفاده میکند. از جمله این تلاشها میتوان به استفاده از توربین گازی مجهز به AI در مجتمع برق جبل علی اشاره کرد که بهرهوری حرارتی را تا ۳ درصد افزایش میدهد. ایستگاههای دیجیتالی مجهز به AI نیز مصرف برق را کاهش داده و انتشار CO₂ را کم میکنند.
دبی در مسیر خود به رکوردهای قابلتوجهی دست یافته است. سهم کنونی انرژی پاک در دبی ۲۰ درصد است که تا سال ۲۰۳۰ به ۳۴ درصد افزایش خواهد یافت، همچنین انتشار خالص CO₂ در سال ۲۰۲۴ به میزان ۲۸.۶ درصد کاهش یافته است. دبی رکورد جهانی کمترین زمان قطع برق را به خود اختصاص داده است.
مرکز تحقیقات و نوآوری در پارک خورشیدی محمد بن راشد آل مکتوم، محلی برای نوآوریهای پیشگامانه در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر است. این مرکز روی باتریهای جریان اکسایشکاهش و پروژههای ذخیره انرژی با همکاری تسلا کار میکند. دبی با همکاری با دانشگاهها و مؤسسات تحقیقاتی پیشرو، خود را در صدر نوآوریهای انرژی قرار داده است.
در نهایت، دبی با پروژههای پیشگامانهای همچون تولید هیدروژن سبز و نیروگاههای هیدروالکتریکی ذخیرهای، به سمت آیندهای پایدار و پاک حرکت میکند. این تلاشها دبی را به الگویی جهانی برای شهرهای در حال تلاش برای برآوردن نیازهای انرژی خود بهصورت مسئولانه تبدیل کرده است.
شهرهای آسیبپذیر در برابر بلایای طبیعی
در تعیین آسیبپذیری شهرها در برابر بلایای طبیعی، هر شهر بر اساس پتانسیلی که برای زلزله، طوفان، امواج طوفان، سونامی و سیل دارد، رتبهبندی میشود. علاوهبر این، هر شهر بر اساس تأثیری که هر سناریوی ایجاد شده از تأثیر بلایا بر ساکنانش خواهد داشت با ترکیب دادههای توزیع جمعیت و برآورد آسیبپذیری برای هر فاجعه رتبهبندی میشوند.
آسیبپذیرترین شهرهای جهان در برابر بلایای طبیعی به این ترتیب عبارتند از:
نیویورکسیتی، نیویورک
اگرچه نیویورکسیتی بهدلیل ثروت و اعتبار خود شناخته شده است، مناطق حاشیهای آن از لحاظ تاریخی آسیبهای قابلتوجهی را از بلایای طبیعی متحمل شده است. در سال ۲۰۱۲، طوفان سندی خسارات قابلتوجهی به منطقه متروی نیویورک وارد کرد، با وجود زیرساختهای قوی، موقعیت ساحلی شهر بیش از ۲۰ میلیون نفر را در معرض خطر سیل و بالا آمدن سطح دریا قرار میدهد.
سائوپائولو، برزیل
سیل ناگهانی یک مسئله تکراری در سائوپائولو است که حدود ۲۰ میلیون نفر را تهدید میکند. دهها نفر در سال ۲۰۱۱ بهطور غمانگیزی به دلیل سیل و رانش زمین جان خود را از دست دادند و انتقاداتی را نسبت به نهادهای حاکم بهدلیل برنامهریزی ناکافی بلایای طبیعی برانگیخت.
داکا، بنگلادش
داکا، شهری که بهسرعت در حال رشد است، بهدلیل توسعه شهری در بین ۲۰ شهر مستعد زلزله در سطح جهان قرار دارد. خشکسالیها، سیلها و طوفانهای داکا بیش از ۱۵ میلیون نفر را تحتتأثیر قرار میدهد. تراکم بالای جمعیت حل مشکل را در مواقع اضطراری پیچیدهتر میکند.
کراچی، پاکستان
کراچی سالانه متحمل بارندگیهای شدید و جاری شدن سیل است. این شهر پاکستانی همچنین شاهد وقوع طوفان، خشکسالی و رانش زمین است. در سال ۲۰۰۵، زمینلرزهای قدرتمند پاکستان را لرزاند که منجر به کشته شدن بیش از ۶۷۰۰ نفر شد. در آگوست ۲۰۲۰ نیز کراچی تحت سیل شدید قرار گرفت که خسارات گستردهای به خانهها و زیرساختهای عمومی آن وارد کرد و حداقل ۴۰ نفر را کشت.
بوئنوسآیرس، آرژانتین
بوئنوس آیرس با جمعیتی نزدیک به ۱۴ میلیون نفر با خطر گرمای بیشازحد و سیل بهدلیل بارندگی شدید روبهروست. این شهر هرگز شاهد یک فاجعه طبیعی فاجعهبار نبوده است، بااینحال زیرساختهای ناکافی آن، حساسیت شهر را نسبتبه سیلی افزایش میدهد که خانهها را ویران کند و جان افراد را بیشماری را میگیرد.
توکیو، ژاپن
توکیو بهرغم پیشرفتهای چشمگیر همچنان در برابر بادهای موسمی، طغیان رودخانهها و زلزله آسیبپذیر است که حدود ۸۰ درصد از ساکنان آن را با خطر جدی تهدید میکند. توکیو روی یک خط گسل در اقیانوس آرام قرار دارد و در معرض خطر بزرگی از سونامی است. زلزله و سونامی توهوکو در سال ۲۰۱۱ نمونههای اخیر ویرانیهایی محسوب میشود که طبیعت میتواند ایجاد کند.
لسآنجلس، کالیفرنیا
لسآنجلس با خطر جدی بلایای طبیعی روبهروست. این منطقه که روی گسل سانآندریاس قرار دارد، زمینلرزههای مکرری را تجربه میکند. این آسیبپذیری جغرافیایی یک خطر دائمی برای منطقه است. بیش از ۱۴ میلیون نفر در این منطقه با خطر زمینلرزه و آتشسوزیهای مرگبار مرتبط با تغییرات آبوهوایی روبهرو هستند.
مانیل، فیلیپین
مانیل پرجمعیت است و نیمی از ساکنان آن در معرض خطر آسیبهای ناشی از زلزله و طوفانهای مرگبار قرار دارند. در سال ۲۰۱۰، مانیل تحتتأثیر طوفان مگی قرار داشت که ۶۹ کشته برجای گذاشت. در سال ۲۰۱۳ طوفان یولاندا خسارات بیشتری به بار آورد و ۶۰۰۰ نفر را در سراسر فیلیپین کشت.
دلتای رود مروارید، چین
حدود ۳۵ میلیون نفر که در دلتای کمارتفاع رودخانه مروارید زندگی میکنند با خطرات احتمالی ناشی از بلایای طبیعی روبهرو هستند. تراکم بالای جمعیت آسیبپذیری این شهر را در برابر مشکلات تشدید میکند. این منطقه بهطور گستردهای بهعنوان آسیبپذیرترین منطقه در برابر موج طوفان در نظر گرفته میشود و در رتبه سوم از نظر خسارت طوفان قرار دارد. علاوهبر این، دلتای رود مروارید در بیشتر موارد میزبان سیلاب رودخانههاست.
اوزاکا، ژاپن
اوزاکا بلایای طبیعی مکرر ازجمله زلزله بزرگ هانشین در سال ۱۹۹۵ را تجربه کرده که موجب تخریب قابلتوجهی شده است. منطقه اوزاکا-کوبه محل زندگی بیش از ۳۲ میلیون نفر است که با خطرات احتمالی روبهرو هستند. این شهر بهدلیل موقعیت دشتی ساحلی خود در برابر بلایای طبیعی آسیبپذیر است.
جاکارتا، اندونزی
نبود زیرساختهای قابل اعتماد حدود ۳۰ میلیون نفر را در جاکارتا در برابر بلایای طبیعی آسیبپذیر میکند. ۴۰ درصد از زمینهای جاکارتا زیر سطح دریا قرار دارد که این امر آن را مستعد سیل میکند.
ناگویا، ژاپن
ناگویا با جمعیتی نزدیک به ۲.۳ میلیون نفر بهدلیل قرار گرفتن در کنار حلقه آتش با خطر قابلتوجه بلایای طبیعی روبهروست. این خطوط گسل حدود ۹۰ درصد از وقوع زمینلرزههای جهانی را تشکیل میدهند. ناگویا در سال ۲۰۱۴ شاهد یک زلزله مخرب ۹ ریشتری بود که جان بیش از ۶۷۰۰ نفر را گرفت و با تهدید جدی سونامی روبهروست.
کلکته، هند
حومه کلکته شهری در نزدیکی بزرگترین دلتای رودخانه در جهان، حدود ۱۸ میلیون نفر ساکن دارد. سیستم زهکشی قدیمی شهر در اثر سیلابهای مکرر فرسوده شده است. کلکته فاقد زیرساختهای کافی است و در بیشتر مواقع با طوفانها و سونامیهایی روبهرو میشود که چالشهای قابلتوجهی را برای ساکنان آن ایجاد میکند.
شانگهای، چین
پرجمعیتترین شهر چین در دلتای رودخانه یانگتسه قرار دارد که آن را در برابر سیل و طوفانهای شدید آسیبپذیر میکند. حدود ۱۷ میلیون نفر بهطور بالقوه در معرض خطر بلایای طبیعی قرار دارند. خط ساحلی وسیع آماده سرریز شدن و تخریب است.
نروژ در آستانه تکمیل بزرگترین پروژه زیرآبی جهان
یکی از ویژگیهای برجسته این تونل، ساخت دو میدان زیرآبی در عمق ۲۶۰ متری زیر جزیره کوچک «کویتسوی» است. این میدانها امکان تغییر مسیر یا دسترسی به شاخههای تونل را فراهم میکنند و در صورت بسته شدن یک مسیر، جریان ترافیک همچنان ادامه خواهد داشت.
رگفست با هزینهای معادل ۲۵ میلیارد کرون نروژ (حدود ۲ میلیارد یورو) ساخته میشود و روش حفاری مستقیم از میان سنگ بستر دریا برای افزایش پایداری و مقاومت در برابر فشار آب استفاده شده است. این تونل علاوه بر کاهش زمان سفر، نقش مهمی در حملونقل تجاری بهویژه صادرات محصولات دریایی نروژ ایفا خواهد کرد، همچنین گردشگری در منطقه غربی نروژ را تقویت میکند.
تولید برق رایگان با جدیدترین فناوری توربین بادی سنجاقکی
دنیای انرژیهای تجدیدپذیر بهلطف تلاشهای پیشگامانه یک معمار مشهور جهانی در همکاری با نیروگاههای انرژی پاک در آستانه تحولی قابلتوجه است. آخرین نوآوری آنها، توربین سنجاقک، با طراحی الهامگرفته از پویایی ظریف سنجاقکها، امکان متحول کردن روش مهار انرژی باد را دارد. این توربین جدید نوید ترکیب شکل و عملکرد یکپارچه توربینهای بادی را میدهد و آماده تغییر چشمانداز انرژیهای تجدیدپذیر بهویژه در محیطهای شهری است.
توربین سنجاقک: نوآوری الهام گرفته از طبیعت
توربین سنجاقک نشاندهنده یک جهش رو به جلو در فناوری انرژیهای تجدیدپذیر است و برخلاف توربینهای بادی سنتی که اغلب دارای سه پره بزرگ هستند، از دو تیغه یکپارچه استفاده میکند که در زمان سکون جلوهای زیبا به محیط اطراف خود میبخشد. طراحی ویژه این توربین و مواد خلاقانه بهکاررفته در آن ازجمله پلی کربنات و کربن سبکوزن، امکان مهار انرژی باد را با سرعت کمتر از ۲ متر در ثانیه به آن میدهد. نتیجه این ترکیب یک فرایند تولید انرژی آرامتر و کارآمدتر است که با سرعت باد بسیار پایینتر از توربینهای معمولی آغاز میشود.
توربین سنجاقک با تقلید دینامیک پرواز سنجاقکها، کارایی و پایداری جذب باد را به حداکثر میرساند و آن را برای محیطهای شهری مناسب میکند. طراحی جمعوجور و سازگار با محیط زیست آن نیز تأثیر بصری و محیطی را کاهش میدهد و استاندارد جدیدی را برای راهحلهای انرژی تجدیدپذیر ایجاد میکند که در کنار مؤثر بودن، از نظر زیباییشناسی دلپذیر هستند.
یکپارچگی شهری و هماهنگی محیطی
توربین سنجاقک با وجود قطر چشمگیر ۱۶ متری، بهگونهای طراحی شده است که بهطور یکپارچه با مناظر شهری ترکیب شود. این توربین با ارتفاع ۲۰ متری و یک دکل باریک به قطر تنها ۳۵ سانتیمتر، زیباییشناسی دلپذیر را با حداکثر عملکرد ترکیب میکند و در عین حال ردپای بصری را به حداقل میرساند، همچنین با ادغام هموار در محیطهای طبیعی و ساختهشده، رویکرد هماهنگتری را برای اجرای انرژیهای تجدیدپذیر، کاهش تضادها و ترویج توسعه پایدار شهری تقویت میکند. این ویژگیها آن را به یک راهحل ایدهآل برای شهرهایی تبدیل میکند که فضای محدودی دارند و تأثیرات بصری ابزارهای انرژی پاک در آنها نگرانکننده است.
طراحی توربین سنجاقک نهتنها دنبالهرو اصول زیباییشناسی است، بلکه عملکرد بهینهای را برای آن به ارمغان میآورد. با استفاده از دینامیک پرواز سنجاقکها، این توربین راندمان جذب باد را حتی در شرایط کمباد تثبیت میکند و به حداکثر میرساند. این نوآوری امکان تولید انرژی ثابت و قابل اعتمادی را برای برآورده کردن نیازهای انرژی در مناطق شهری فراهم میکند که فضای لازم برای اجرای توربینهای بزرگتر را ندارند.
نمونه اولیه توربینهای سنجاقک در طول آزمایشات، پتانسیل خود را با تولید ۱۲۴۱.۰۲ کیلووات ساعت طی دو ماه نشان داد. این خروجی چشمگیر توانایی این توربین را برای داشتن مشارکتی قابلتوجه در شبکه برق به نمایش میگذارد و آن را به یک مکمل ارزشمند برای مشاغل کوچک و خانههای فردی تبدیل میکند. طراحی فشرده و توانایی تولید الکتریسیته از سرعت باد کم نیز نشان میدهد که این فناوری جدید راهحلی مناسب برای توزیع انرژی در دسترستر است.
این فناوری با هدف قرار دادن مناطق پرجمعیت درصدد رسیدگی به چالشهای تأمین انرژی تجدیدپذیر و کاهش مشکلات متناوب مرتبط با انرژی باد است و از آنجا که قرار است به یک عنصر اصلی در راهحلهای انرژی شهری تبدیل شود، دری را به روی آیندهای باز میکند که در آن انرژیهای تجدیدپذیر در دسترستر و کارآمدتر از همیشه باشد. توربین سنجاقک فراتر از یک شگفتی فناوری و یک چراغ امید برای توسعه پایدار شهری است. این توربین با ادغام یکپارچه در مناظر شهری و ارائه راهحلهای انرژی کارآمد، معیار جدیدی برای فناوریهای انرژی تجدیدپذیر تعیین میکند.
نقش توسعه جادههای شهری بر عدالت اجتماعی
توسعه جادههای شهری بهعنوان بخشی حیاتی از برنامهریزی شهری، ارتباط عمیقی با عدالت اجتماعی دارد. زیرساختهای حملونقل و جادهها دسترسی به منابع، فرصتها و خدمات را شکل میدهند و بر رشد اقتصادی، برابری و رفاه جامعه تأثیرگذارند. نخستین جنبه مثبت توسعه جادههای شهری، بهبود دسترسی به خدمات ضروری است. جادهها دسترسی به مراکز بهداشتی، آموزشی، خدمات و بازارها را به ویژه برای جوامع محروم تسهیل میکنند و نقش کلیدی در کاهش شکاف بین مناطق محروم و توسعهیافته ایفا میکنند.
این زیرساختها با اتصال جوامع دورافتاده به شبکههای حیاتی، فرصتهای اقتصادی را برای گروههای کمبرخوردار افزایش میدهند. بهعنوان مثال، جادههای روستایی به کشاورزان کمک میکنند تا از کشاورزی معیشتی به کشاورزی تجاری روی آورند و به بازارها متصل شوند، محصولات خود را بهطور مستقیم به بازارهای بزرگتر عرضه نمایند و با حذف واسطهها، سودآوری خود را بهبود بخشند.
توسعه سیستمهای حملونقل عمومی ارزان و کارآمد، مشارکت گروههای محروم در فعالیتهای اجتماعی و سیاسی را افزایش میدهند و این افراد میتوانند با سهولت بیشتری در فعالیتهای فرهنگی، اجتماعی و حتی تصمیمگیریهای کلان جامعه حضور پیدا کنند. این فرایند نهتنها انزوای جغرافیایی را کاهش میدهد، بلکه با ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم همچون صنایع جانبی مرتبط با حملونقل به رشد اقتصادی پایدار کمک میکند. پروژههای ایجاد و توسعه جادهها، میتوانند با پیوند دادن مناطق مختلف، چرخه فقر را از بین ببرند و تعادل اجتماعیاقتصادی را در سطح ملی ارتقا دهند.
پروژههای جادهسازی در مراحل ساخت و نگهداری، فرصتهای شغلی ایجاد میکنند و با مشارکت دادن گروههای کمدرآمد در پروژهها، مهارتهای فنی آنها را افزایش میدهند و منبعی برای کسب درآمد در اختیارشان قرار میدهند. اتصال بهتر مناطق، دسترسی به بازار کار را بهبود میبخشد و بار زمانی سفرها را بهویژه برای زنان کاهش میدهد.
تردد گروههای محروم در شهرهای فراگیر
طراحی سیستمهای حملونقل عمومی قابل دسترس برای افراد دارای معلولیت و گروههای کمدرآمد همچون نمونههای موفق در دهلی و مکزیکوسیتی، تحرک و حضور این گروهها را در جامعه افزایش میدهد. تردد شهری بهعنوان سنگ بنای شمول اجتماعی، دسترسی به اشتغال، آموزش، بهداشت و مشارکت مدنی را ممکن میسازد.
راهبردهای جابهجایی فراگیر در شهرها
ارتقای زیرساختها با نصب سطوح لمسی، نشانگرهای صوتی و چراغهای عابر پیاده قابل دسترس برای کمک به افراد دارای اختلال بینایی ضروری است. توسعه سیستمهای چندوجهی حملونقل شامل اتوبوس، قطار و دوچرخه که مقرونبهصرفه و قابل دسترس باشند، گزینههای مناسبی برای افراد بدون خودروی شخصی فراهم میکند. نوسازی اتوبوسها با رمپ، صندلیهای اولویتدار و پرسنل آموزشدیده همچون اصلاحاتی که در داکار انجام شد، ایمنی و کرامت کاربران را افزایش میدهد.
اصلاحات حملونقل فراگیر در داکار
پایتخت سنگال با حذف اتوبوسهای فرسوده و جایگزینی آنها با ناوگان جدید مجهز به رمپ و صندلیهای اولویتدار و سیستمهای اعلان صوتی و تصویری، تحولی اساسی در دسترسیپذیری شهری ایجاد کرد. ناوگان جدید علاوه بر اینکه امکان جابهجایی ایمن افراد دارای معلولیت را فراهم میکند، با همکاری سازمانهای محلی همچون فدراسیون افراد دارای معلولیت سنگال، فرصتهای شغلی هدفمندی را برای این گروه ایجاد کرده است. استخدام افراد دارای معلولیت بهعنوان فروشنده بلیط در ایستگاههای مرکزی، پیوند مستقیم بین بهبود تحرک و اشتغالزایی را نشان میدهد.
چالشها و مخاطرات اجتماعی در توسعه جادهها
توسعه جادهها و زیرساختهای حملونقل اگرچه میتواند به بهبود دسترسی و رشد اقتصادی کمک کند، اما همواره با چالشها و مخاطرات اجتماعی همراه است که در صورت مدیریت نادرست، پیامدهای ناعادلانهای را به ویژه برای جوامع حاشیهنشین و کمبرخوردار ایجاد میکند.
راهبردهای ترویج عدالت اجتماعی از طریق توسعه جادهها
برای تضمین تحقق عدالت اجتماعی در توسعه جادهها، اتخاذ رویکردی جامع و چندبعدی ضروری است. نخستین گام، توزیع عادلانه منابع است که نیازمند اولویتدهی به مناطق محروم و کمبرخوردار است. برنامهریزان شهری باید زیرساختهای حملونقل را بهگونهای طراحی کنند که دسترسی عادلانه به خدمات را برای تمام جوامع، بهویژه مناطق محروم فراهم سازد. این امر مستلزم تخصیص بودجههای هدفمند و انجام ممیزیهای عدالتمحور برای شناسایی مناطقی است که از نظر دسترسی به خدمات، بازارها و فرصتهای شغلی در محرومیت به سر میبرند.
تولید برق رایگان خانگی با توربین دایرهای
پذیرش انرژی باد موانع قابلتوجهی دارد. برای مثال بسیاری از مناطق بادهای ثابت و قوی موردنیاز برای تولید برق توسط توربینهای سنتی را ندارند. بیشتر توربینهای بادی معمولی قبل از اینکه بتوانند تولید برق را شروع کنند، به سرعت باد حداقل ۷ تا ۸ مایل در ساعت نیاز دارند که این امر موجب میشود بسیاری از صاحبان خانه قادر به استفاده کامل از پتانسیلهای انرژی بادی نباشند. از سوی دیگر نصب توربینهای بزرگ دشوار و پرهزینه است و محل این نصب باید به دور از محل مصرف انرژی باشد.
هانیول ویندگیت یا «دروازه بادی هانیول» پاسخی به این چالشهاست؛ نوعی توربین بادی با کارکرد خوب حتی در شرایط کم باد با طراحی ویژه که برای غلبه بر موانع مختلف و با هدف ارائه نیروی باد مقرونبهصرفه و کاربردی برای خانهها بهویژه در مناطق کم باد طراحی شده است. طراحی منحصربهفرد ویندگیت امکان تولید برق در شرایط بادی با سرعت ۲ مایل در ساعت را بهواسطه سیستمهای تیغهای فراهم میکند که جایگزین توپی چرخدندهای سنتی شده است و به کمک آهنرباهای دائمی روی لبهای که در نوک پرههای توربین قرار دارند، نیرو تولید میکند. این پیشرفت نوآورانه مقاومت مکانیکی را کاهش میدهد و به توربین اجازه میدهد تا انرژی را در محدوده وسیعتری از سرعت باد (از ۲ تا ۴۵ مایل در ساعت) جذب کند.
طراحی کارآمد و بیصدا
آنچه طراحی ویندگیت را بسیار منحصربهفرد میکند، اندازه بهنسبت جمعوجور آن است. این توربین در مقایسه با توربینهای بادی صنعتی بزرگتر که به فضا و زیرساخت گستردهای نیاز دارند، تنها ۶ فوت عرض و ۹۵ پوند وزن دارد. بنابراین ویندگیت یک گزینه مناسب و امکانپذیر برای محیطهای شهری و حومهای محسوب میشود که فضا برای نصب توربینهای سنتی محدود است. این توربین انعطافپذیری بالایی برای تطبیق با اماکن مختلف دارد و میتوان آن را روی پشتبامها، دیوارها یا حتی بر فراز یک تیرک نصب کرد.
علاوه بر کارآمد بودن، طراحی بدون دنده ویندگیت موجب میشود تا بهنسبت بیصدا فعالیت و ارتعاشات بسیار کمتری نسبت به سایر توربینهای سنتی ایجاد کند. این طراحی آن را برای استفاده در مناطق مسکونی دارای آلودگی صوتی نگرانکننده برای شهروندان مناسب میکند.
ویندگیت قابلیت تولید سالانه ۲۰۰۰ کیلووات ساعت انرژی را دارد که حدود ۱۵ درصد از نیازهای انرژی یک خانواده متوسط را پوشش میدهد و هرچند برای جایگزینی کامل مصرف برق یک خانه کافی نیست، اما انعطافپذیری یک خانوار را برای استفاده از برق شبکه افزایش میدهد. موفقیت درازمدت این توربینهای بادی خانگی و بیصدا به عملکرد آن در دنیای واقعی بستگی دارد.
بهبود منظر صوتی شهری برای رفاه و سلامت شهروندان
مطالعات بسیاری انجام شده است که نشان میدهند آلودگی صوتی در شهرها به یک خطر روبهافزایش برای سلامت انسان تبدیل شده است. منظور از آلودگی صوتی محیطی صدایی است که از ترافیک، فعالیتهای صنعتی یا موسیقی بلند ایجاد و وارد فضاهای داخلی ساختمانها میشود. این نوع آلودگی صوتی منجر به بیماریهای جدی همچون بیماریهای قلبی عروقی، دیابت، زوال عقل و مشکلات روانی میشود. با روند روبهرشد شهرنشینی در جهان، تعداد بیشتری از مردم در معرض سطوح بالای آلودگی صوتی قرار گرفتهاند و طراحی شهری و استراتژیهای معماری باید به پیشگیری از این مشکل کمک کنند.
سازمان جهانی بهداشت و آژانس محیط زیست اروپا گزارش دادهاند که حداقل ۲۰ درصد جمعیت اتحادیه اروپا بهطور مداوم در معرض آلودگی صوتی طولانیمدت هستند. در کشورهای غربی اروپا، این آلودگی صوتی منجر به از دست رفتن سالانه حدود ۱.۶ میلیون سال زندگی سالم و باکیفیت میشود. آلودگی صوتی هنگام شب بیشتر مشکلساز است، زیرا موجب اختلال در خواب میشود و این اختلال خواب بهنوبه خود میتواند خطر ابتلاء به اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.
منظر صوتی شهری
منظر صوتی شهری به مجموعه صداهای موجود در شهر گفته میشود که شامل صداهای خوشایند همچون آواز پرندگان و صدای بازی کودکان نیز میشود، اما در بسیاری از شهرها، صداهای غالب بهطور معمول ناخوشایند هستند. شایعترین منبع صدا در شهرها ترافیک جادهای است، بهویژه در شهرهایی که استفاده از بوق خودروها بیش از حد است. سایر وسایل نقلیه همچون قطارها و هواپیماها نیز منابع مهمی برای آلودگی صوتی هستند، هرچند در مناطق کمتری این صداها شنیده میشوند.
زندگی در مناطق پرجمعیت شهری موجب افزایش منابع دیگر صدا همچون صدای حیوانات و موسیقی بلند میشود. علاوهبر این، نزدیکی به فعالیتهای صنعتی میتواند در طول روز موجب ایجاد مشکلات صوتی شود. پروژههای ساختوساز نیز منبع دیگری از صداهای محیطی هستند که کنترل آنها دشوار است.
کنترل آلودگی صوتی
نخستین گام در بهبود منظر صوتی شهر و کنترل آلودگی صوتی، جدا کردن فعالیتهای پرصدا از مناطق مسکونی است. بهطور معمول صنایع و مکانهای تفریحی با موسیقی بلند در بخشهای مشخصی از شهر قرار میگیرند. فرودگاهها نیز در حاشیه شهرها ساخته میشوند، اگرچه صدای آنها همچنان بخشهایی از مناطق شهری را تحت تأثیر قرار میدهد. کنترل ترافیک و حملونقل عمومی که باید به مناطق مسکونی و تجاری دسترسی داشته باشند، به مراتب دشوارتر از سایر موارد است.
برنامهریزی کاربری زمین میتواند نقش مهمی در این مسیر ایفا کند، به شرطی که مناطق مختلط با فاصلههای کوتاه رفتوآمد ایجاد کند تا مردم به پیادهروی و دوچرخهسواری ترغیب شوند و به این ترتیب ترافیک و صدای ناشی از آن کاهش پیدا کند. کاهش حجم ترافیک موجب کاهش آلودگی هوا نیز میشود که یک مزیت مهم دیگر برای ساکنان شهرها و محیط زیست است.
زیرساختهای سبز و دیوارهای صوتی
پارکها و درختان میتوانند بهعنوان حائل بین زیرساختهای پرصدا همچون بزرگراهها با محلههای شهری عمل کنند. جنگلها قادر هستند به ازای هر ۳۰ متر عرض، صدای محیط را ۵ تا ۱۰ دسیبل کاهش دهند. پروژه «شبکه سبز شرق لندن» نمونهای از اجرای زیرساخت سبز است که اهداف متعددی دارد و میتواند بهعنوان یک حائل صوتی عمل کند. در مکانهایی که فضا برای ایجاد زیرساختهای سبز محدود است، میتوان دیوارهای صوتی نزدیک به منبع صدا ساخت. در خیابانهای شهری، درختان و دیوارهای سبز میتوانند جذب و پراکندگی صدا را افزایش دهند و اثر انعکاس صدا بین نماهای ساختمانها را کاهش دهند.
شهرهای جهان از گذشته تا امروز
عصر اکتشاف، پیشرفت و نوآوری هرگز به پایان نمیرسد و جهان همواره در حال تجربه رشد است تا آنجا که بسیاری چهره امروزی بسیاری از شهرهای جهان با گذشته آنها از زمین تا آسمان متفاوت است.
ساحل ونیز، کالیفرنیا، آمریکا
در سال ۱۹۲۹، در اوج رکود بزرگ، یکی از معروفترین سواحل کالیفرنیا به مرکز رونق نفت تبدیل شد. شرکت نفت اوهایو پشت ساحل ونیز به استخراج نفت پرداخت و تا سال ۱۹۳۱ چهارمین میدان نفتی پربازده با ۳۴۰ چاه نفت در حال استخراج و جنگلی از درختان خرما بود. در سال ۱۹۳۲، چاهها حذف شدند و تالابها و کانالهای اطراف را پر از لجنی غلیظ با سواحلی بههمریخته و ناخوشایند تبدیل کردند. امروزه تنها یادواره باقیمانده از رونق نفت ساحل ونیز، یک تخته نفتی تنها شبیه به یک فانوس دریایی استتار شده است. درختان نخل بار دیگر به این ساحل راه پیدا کردند و پیادهروی معروف جهان از مغازهها، هنرمندان خیابانی و نقاشیهای دیواری رنگارنگ پر شد که در فیلم اخیر باربی به نمایش درآمده است.
بنلونگپوینت، سیدنی، نیوساوتولز، استرالیا
جزیره بنلونگپوینت که از ضلع شرقی به بندر سیدنی میرسد، محل قرارگیری قلعهای بوده است که برای محافظت از بندر در برابر مهاجمان ساخته شد و بعدها بهعنوان یک انبار بهنسبت تراموای شیک مورد استفاده قرار گرفت. این انبار در سال ۱۹۵۳ بسته و در سال ۱۹۵۸ تخریب شد تا راه را برای یک ساختمان جدید جسورانه باز کند؛ یک خانه اپرا با بادبانهای نمادین سربهفلککشیده که شبیه هیچ ساختمان دیگری در استرالیا و حتی جهان نبود و مراحل ساخت دشواری داشت. این شاهکار معماری در سال ۱۹۷۳ با ۱۰ سال تأخیر و ۱۴ برابر هزینه بیشتر از بودجه تعیینشده به پایان رسید.
بندر هنگکنگ
زمانی که بریتانیا در سال ۱۸۴۲ تحت معاهده نانجینگ جزیره هنگکنگ را تصاحب کرد، این منطقه بیش از یک دهکده ماهیگیری مسکوت نبود، اما بریتانیاییها پتانسیل تجاری بزرگی را در این بندر طبیعی نزدیک به سرزمین اصلی چین دیدند. بندر هنگکنگ در سال ۱۹۳۰ رشد چشمگیری داشت، اما هنوز تحولات شگفتانگیزتری در راه بود. پس از جنگ جهانی دوم و ورود سرمایه و استعدادهای کارآفرینی از چین به هنگکنگ، این بندر به یک مرکز مالی بینالمللی تبدیل شد. این امر به توسعه صنعتی آن کمک کرد و هنگکنگ مدرن پویایی را ساخت که امروز دیده میشود.
ریودوژانیرو، برزیل
چشمانداز خیرهکننده ریودوژانیرو در سال ۱۸۹۵ از کورکووادو تا کوه شوگرلوف همیشه زیبا و شامل خلیجهای پوشیده از ساحل، قلههای جنگلی، جزایر و اقیانوس اطلس بوده است. این بندر به همان اندازه که زیباست، بزرگ است و با توجه به میزان آبی که دارد، بزرگترین بندر جهان محسوب میشود. ریودوژانیرو با رونمایی از مجسمه مشهور جهانی مسیح نجاتدهنده در سال ۱۹۳۱ با ۳۰ متر ارتفاع روی قله کوه کورکووادو این چشمانداز را توسعه داد. مسیح نجاتدهنده بزرگترین مجسمه آرتدکو در جهان و نمادی است که نهتنها ریو، بلکه خود برزیل را قابل تشخیص میکند.
دبی، امارات متحده عربی
پس از تأسیس در اوایل قرن هجدهم، دبی بیشتر تاریخ خود را بهعنوان یک دهکده ماهیگیری مسکوت سپری کرد، اما کشف نفت در دهه ۱۹۶۰ در آن شرایط را تغییر داد. در آغاز هزاره جدید یک شهر کانال مصنوعی به نام دبی مارینا در امتداد خط ساحلی خلیج فارس ایجاد شد و کمی بیش از ۲۰ سال بعد کل منطقه شاهد تحولی خیرهکننده بود. کانالهای سبز زمردی این شهر ساحلی در حال حاضر با بعضی از بلندترین و از نظر معماری چشمگیرترین برجهای مسکونی جهان محاصره شدهاند.
میامی بیچ، فلوریدا، آمریکا
از شن و جنگلهای خالی از سکنه حرا در دهه ۱۹۰۰ گرفته تا یک تفرجگاه ساحلی پرزرقوبرق و شهری پررونق در دهه ۱۹۱۰، دگرگونی ساحل میامی یکی از شگفتانگیزترین تحولات تاریخ املاک و مستغلات ایالات متحده آمریکاست. ساخت یک پل چوبی برای اتصال این بخش به شهر جوان میامی در سراسر خلیج بیسکاین، رشد آن را چند برابر کرد و در دهه ۱۹۲۰ این منطقه روبهرشد به محل قرارگیری هتلها و کافههای ساحلی پر زرق و برق تبدیل شد، البته رکود بزرگ و طوفان سال ۱۹۲۶، تأثیر مخربی بر صنعت گردشگری ساحل میامی داشت، با این حال توسعه ساحل جنوبی در دهه ۱۹۳۰ موجب بازگشت آن به شکوه سابق شد، اما در دهه ۱۹۸۰ شهر دوباره در روزهای سختی قرار گرفت، تا اینکه بار دیگر به لطف کمپینی برای حفظ ساختمانهای پاستلی منطقه تاریخی آرت دکو در اوشن درایو، شهر اعتبارات جدیدی به دست آورد و مملو از رستورانهای مجلل، هتلهایی با طراحی کمنظیر و اقامتگاههای مجلل شد.
سئول، کره
کره در بخش عمدهای از قرن نوزدهم، کشوری منزوی بود. زمانی که پادشاه کوجونگ در سال ۱۸۶۴ بر تخت نشست، برای حکومت خیلی جوان بود، بنابراین پدرش یی هاونگ، حاکم شد. او سیاست طردگرایی ملی را دنبال کرد و اغلب به ابزارهای خشونتآمیز از جمله غرق کردن کشتی تجاری آمریکایی ژنرال شرمن در سال ۱۸۶۶ متوسل میشد. هاونگ در سال ۱۸۷۳ قدرت را رها کرد و پس از آن درهای کره به روی جهان باز شد. به این ترتیب بازرگانان خارجی به جامعهای راه پیدا کردند که برای قرنها تغییر نکرده بود. کرهایها مدرنیزاسیون را با ذوق و شوق پذیرفتند و سئول به نخستین شهر در شرق آسیا تبدیل شد که دارای برق، واگن برقی، سیستم آب، تلفن و تلگراف شد و عنوان «پاکترین شهر شرق» را به خود اختصاص داد.
این کشور با اشغال ژاپن بین سالهای ۱۹۱۰ و ۱۹۴۵ و جنگ کره بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ با شکستهایی روبهرو شد، اما حرکت آن بهسمت مدرنسازی و نوآوری نهتنها در صنعت، بلکه در فرهنگ نیز با فیلمها، موسیقی و غذای کرهای که در حال حاضر جهان را فرا گرفته است، تا امروز ادامه دارد.
نظر شما