به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در زمان همه‌گیری کووید -۱۹، جهت‌گیری‌ها به سمت ایمنی و سلامت شخصی در میان مردم پدیدار شد و در این راستا استفاده از میکرو و مینی‌موبیلیتی افزایش یافت. بعد از پایان همه‌گیری، سفرهای همگانی ۱۰ درصد کمتر شد، هزینه‌های سوخت افزایش یافت و آگاهی مردم نسبت به محیط زیست بیشتر شد و همین عوامل باعث شد که حمل‌ونقل کوچک و بسیار کوچک گزینه جذابی برای سفرهای شهری باشد. منظور از میکروموبیلیتی، استفاده از روش‌های حمل‌ونقل بسیار کوچک مانند دوچرخه‌های الکترونیکی و اسکوترهای الکترونیکی است که بی‌صدا و بدون آلودگی هستند. این روش می‌تواند بر مسئله ازدحام در خیابان‌ها غلبه کند و مشکل تحویل بسته‌های پستی را در خیابان‌های پرترافیک حل کند اما هنوز به‌طور گسترده مورد پذیرش قرار نگرفته است. برای شهرهای قابل زندگی، روش حمل‌ونقل بسیار کوچک باید بخشی از شبکه حمل‌ونقل عمومی و نه رقیب آن باشد تا بتواند به جایگاه اصلی خود در شهرها برسد.
دلایل و موانع استفاده از میکروموبیلیتی
طی یک پروژه تحقیقاتی، ۱۱ هزار و ۴۰۰ کاربر در ۲۳ منطقه شهری از اروپا، چین، ژاپن و ایالات متحده مورد نظرسنجی قرار گرفتند و نتایج جالبی در مورد کاربران میکروموبیلیتی به دست آمد.
۴۲ درصد از کاربران فعلی برای فعالیت‌های اوقات فراغت، ۳۹ درصد برای رفت‌وآمد و ۳۶ درصد برای انجام کارهای روزمره از میکروموبیلیتی استفاده می‌کنند. بیش از ۳۰ درصد از کاربران، چندین بار در هفته از دوچرخه استفاده می‌کنند و ۲۰ درصد دیگر چند بار در ماه استفاده می‌کنند. هرچقدر سطح درآمد افراد بالاتر باشد، استفاده از میکروموبیلیتی نیز افزایش می‌یابد و ساکنان کم‌درآمد معمولاً تمایل کمتری به استفاده از این روش حمل‌ونقل دارند. درحالی‌که هزینه و فرهنگ دو عامل مؤثر بر میزان استفاده از میکروموبیلیتی در شهرها هستند، اما در بعضی شهرها، به این دلیل میکروموبیلتی مورد استقبال قرار نگرفته است که نمی‌توان با این روش به مراکز شهر دسترسی داشت.
مهمترین دلایل انتخاب میکروموبیلیتی توسط مردم، انعطاف‌پذیری، قابلیت اطمینان، افزایش کیفیت آب‌وهوا، ایمنی و کاهش زمان سفر است که این دلایل تقریباً از اهمیت یکسانی برخوردار بودند. در فرانسه و آلمان، قابلیت اطمینان دلیل اصلی انتخاب مردم است، درحالی‌که در سوئیس، انعطاف‌پذیری و در ایالات متحده، افزایش کیفیت آب‌وهوا و ایمنی مهمترین دلایل بودند.
مهمترین عاملی که مردم را از این روش جابه‌جایی منصرف می‌کند، شرایط آب‌وهوایی بد است که توسط ۴۴ درصد از پاسخ دهندگان ذکر شده است، بعد از آن ۳۶ درصد افراد هزینه بالا، ۳۵ درصد شبکه ناامن مسیر و ۳۴ درصد فاصله زیاد تا وسیله نقلیه موجود بعدی را به عنوان مهمترین موانع استفاده از میکروموبیلیتی می‌دانستند.
درحالی‌که دوچرخه تا حد زیادی، شکل ترجیحی میکروموبیلیتی در میان ساکنان شهرهای جهان است، مردم چین بیشتر از هر کشور دیگری از دیگر وسایل میکروموبیلیتی استفاده می‌کنند، فرانسه نیز پیشتاز کشورهای اروپایی در استفاده از اسکوترهای الکترونیکی است.
مشکلات ناشی از جایگزینی حمل‌ونقل عمومی با میکروموبیلیتی
با اینکه ۳۲ درصد از کاربران میکروموبیلیتی اغلب این وسایل را به جای خودروی شخصی انتخاب می‌کنند، اما درصد بیشتری از آنها (۵۵ درصد) از وسایل نقلیه میکروموبیلیتی به جای پیاده‌روی یا وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کنند، بنابراین می‌توان گفت که این روش در بهترین حالت خنثی است زیرا هنوز به اندازه کافی جایگزین خودروهای شخصی نشده است و در عوض جایگزین دو راه سبزتر یعنی پیاده‌روی و حمل‌ونقل عمومی شده است.
یکی از مشکلات این روش حمل‌ونقل این است که نوع متفاوتی از ترافیک را با مجموعه‌ای از مشکلات خاص خود به دنبال دارد. همچنین در طول چرخه عمر وسایل میکروموبیلیتی، گازهای گلخانه‌ای تولید می‌شود که البته تأثیر آن تا حد زیادی با عمر طولانی وسیله و کارایی آن جبران می‌شود. هرچه میکروموبیلیتی کاربران بیشتری جذب کند، به پدیده‌ای سبزتر تبدیل می‌شود.
ادغام میکروموبیلیتی در سیستم‌های شهری
یک استراتژی میان‌وجهی که وسایل نقلیه میکروموبیلیتی را با خدمات حمل‌ونقل عمومی ادغام می‌کند، مؤثرترین راه برای کاهش ازدحام و انتشار گازهای گلخانه‌ای است. برای پیاده‌سازی این طرح می‌توان از یک بلیت واحد استفاده کرد که به‌طور همزمان به کاربران امکان دسترسی به قطار، مترو و اسکوترهای الکترونیکی را می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که مردم حاضرند یک بلیت حمل‌ونقل عمومی را که شامل ۱۰ دقیقه استفاده از یک وسیله نقلیه بسیار کوچک است، ۲۵ درصد گران‌تر تهیه کنند و همچنین بلیت‌های ماهانه را که شامل استفاده از وسایل نقلیه میکروموبیلیتی مختلف است به بهای ۲۲ درصد بالاتر تهیه کنند. تقریباً یک‌سوم افراد چندین بار در هفته استفاده از دوچرخه را با حمل‌ونقل عمومی ترکیب می‌کنند. چین از این نظر متمایز از دیگر کشورها است و ۷۳ درصد از ساکنان آن از ترکیب میکروموبیلیتی با حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنند، بالاترین رده بعدی مربوط به فرانسه با ۴۲ درصد است.
این تمایل به پرداخت هزینه برای حمل‌ونقل یکپارچه نشان می‌دهد که اگر شرایط مهیا شود مردم از این روش استقبال خواهند کرد. گسترش زیرساخت‌ها مانند خطوط مخصوص و مکان‌هایی برای پارک وسایل میکروموبیلیتی و همچنین گسترش پوشش به مناطق محروم انگیزه استفاده گسترده‌تر از این روش حمل‌ونقل را فراهم می‌کند. ادغام میکروموبیلیتی‌های هوشمند با سامانه‌های حمل‌ونقل عمومی کمک بزرگی به بهبود کیفیت آب‌وهوای شهرها می‌کند و بهترین راه برای اطمینان از موفقیت میکروموبیلیتی است که اگر چنین شود، نه‌تنها کاربران، بلکه همه ساکنان از شهرهای پاک‌تر، آرام‌تر و قابل زندگی‌تر لذت خواهند برد.
مینی‌موبیلیتی و تفاوت آن با میکروموبیلیتی
درحالی‌که بحث در مورد اجرای میکروموبیلیتی ادامه دارد، مفهوم دیگری در شهرها به نام مینی‌موبیلیتی شروع به رشد کرده است که شامل سه‌چرخه و چهار چرخه‌های کوچک است که شروع به رقابت با دوچرخه‌ها و اسکوترهای دو چرخ کرده‌اند.
برخلاف میکروموبیلیتی، این بخش از جابه‌جایی شهری از وسایل نقلیه سه یا چهارچرخه تشکیل شده است که عمدتاً برقی هستند و قادر به جابه‌جایی یک یا دو نفر هستند. وزن آنها بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم و سرعت آنها بین ۲۵ تا ۹۰ کیلومتر در ساعت متغیر است.
این وسایل نقلیه الکتریکی قرار است به‌عنوان یک راه‌حل عملی و پایدار، جایگزین وسایل نقلیه متعارف سوخت فسیلی شوند. استقبال از خودروهای برقی به دلیل قیمت بالای آنها در بعضی کشورها کم است و وسایل مینی‌موبیلیتی که برقی هم هستند می‌توانند این مشکل را حل کنند و از آنجایی که از خودروهای برقی کوچک‌تر هستند، پارک کردن آنها نیز راحت تر است. از سوی دیگر، اندازه بزرگ‌تر آنها در مقایسه با اسکوترها و دوچرخه‌های برقی، آنها را در موقعیت‌های ترافیکی بیشتر به چشم می‌آورد و در نتیجه برای سرنشینان ایمن‌تر می‌شود. در ساخت وسایل مینی‌موبیلیتی از منابع کمتری استفاده می‌شود و به انرژی کمتری نیاز دارند، به‌ویژه با کمبود فعلی باتری‌های الکتریکی، این موضوع اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. مینی‌موبیلیتی در مقایسه با میکروموبیلیتی راحت‌تر و ایمن‌تر است زیرا به سرنشینان اجازه نشستن می‌دهد و از آنها در برابر آب‌وهوای بد محافظت می‌کند.
جایگاه مینی‌موبیلیتی در شهرها
مطالعات نشان می‌دهد که در مناطق شهری، این شکل از تحرک یک جایگزین عملی است که مزایای قابل‌توجهی از جمله رفع ازدحام در فضای شهری، نیاز به فضای کمتر و انتشار کمتر گازهای گلخانه‌ای را به دنبال دارد. پس از تجزیه‌وتحلیل یک نظرسنجی انجام‌شده در هشت کشور، نتایج به دست آمده بیانگر این است که این شیوه حمل‌ونقل در کشورهایی که سابقه استفاده از خودروهای کوچک دارند، مانند چین بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد و کشورهایی مثل آلمان و اتریش که مردم به رانندگی با وسایل نقلیه بزرگ عادت دارند، کمتر به این شیوه حمل‌ونقل تمایل دارند.
نتیجه جالب دیگر این است که صرف‌نظر از ملیت، قشری که بیشترین علاقه به این وسایل نقلیه را دارند در مناطق شهری و حومه شهر زندگی می‌کنند، زیرا رانندگی در مسافت‌های کوتاه‌تر نسبت به مناطق روستایی معمول‌تر است.
نمونه‌هایی از مینی‌موبیلیتی در جهان
استکهلم، سوئد
Bzzt یک سرویس حمل‌ونقل مینی بدون آلایندگی معروف به «پاد تاکسی» است که در سال ۲۰۱۷ در استکهلم سوئد راه‌اندازی شد و همچنان فعال است. این سرویس بر تحویل بسته‌های پستی با استفاده از وسایل نقلیه دو یا سه چرخه در مرکز پایتخت سوئد تمرکز دارد. از هر پنج شهروند یک نفر این برنامه را دارد و در حال حاضر به شهرهای دیگر از جمله مالمو و گوتنبرگ گسترش یافته است.
جالیسکو، مکزیک
Yipi به‌عنوان یک راه‌حل پایدار برای حمل‌ونقل در جالیسکوی مکزیک استفاده می‌شود که ۸۰ درصد جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. این مینی‌موبیلیتی برای مسافت‌های کوتاه طراحی شده است که از طریق اپلیکیشن قابل رزرو است. در وب‌سایت این شرکت اعلام شده است که حمل‌ونقل در آمریکای لاتین، یک‌سوم انتشار دی‌اکسیدکربن را تشکیل می‌دهد و همین، دلیلی کافی برای ترویج اجرای مینی‌موبیلیتی در شهر است.
نظر شما