به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، تعداد بی‌سابقه‌ای از کشاورزان اروپا طی چند هفته گذشته به خیابان‌ها رفتند تا با استفاده از فرصت‌های سیاسی سال انتخاباتی اروپا، برای حقوق سرکوب‌شده خود مبارزه کنند. از نظر استراتژیک وهله کنونی که اروپا در حال برنامه‌ریزی انتخابات برای آغاز ژوئن است، بهترین زمان برای ابراز نارضایتی و وادار کردن سیاستمداران به توجه دقیق به خواسته‌های آن‌ها محسوب می‌شود.
بهره‌گیری کشاورزان از فرصت برای شنیده و دیده شدن
کشاورزان در این شرایط شانس موفقیت خود را به حداکثر می‌رسانند، بنابراین حتی اگر رویکردهای آن‌ها برای بسیاری از شهرها و پایتخت‌های اروپایی دردسرساز باشد، نباید با سخت‌گیری محکوم شود. از سوی دیگر نباید صرفاً بر چگونگی نمایش اعتراضات آن‌ها تمرکز کرد و باید بر آنچه توجه داشت که کشاورزان می‌توانند انجام دهند تا ادعاهای خود را برای شاهدان و تأثیر پذیرندگان از اعتراضات قانع‌کننده‌تر و واضح‌تر کنند.
بسیاری از کشاورزان اروپایی به‌ویژه کشاورزان کوچک و بخش مزارع خانوادگی در شرایط سختی به سر می‌برند و الگوهای رفتاری آن‌ها در طول اعتراضات بخشی از هویت آن‌ها برای بقای اقتصادی در دنیایی است که زندگی در آن هر روز گران‌تر می‌شود. اقدامات آن‌ها بسیار فراتر از تلاش برای مذاکره از موضع قدرت تحت تهدید کشاورزان است که تمایلات محافظه‌کارانه خود را در طول دوران رأی‌گیری برای افزایش شانس رادیکال‌ها رها می‌کنند، بنابراین در یک دنیای عادی این رویدادها باید دعوتی برای بحث و تصمیم‌گیری صادقانه، سیاست‌های متفکرانه و تعاملات واقعی باشد.
توجه به اعتراضات کشاورزان توسط رهبری اروپا به‌ویژه در بحبوحه انتخابات ضروری است. باید مد نظر قرار داد که این امر می‌تواند بخشی از یک روند بزرگ‌تر باشد و ممکن است گروه‌های مختلفی از مردم با احساساتی شبیه به آنچه مواجه باشند که در حال حاضر کشاورزان تجربه می‌کنند. اینکه سیاستمداران چگونه به مشکلات و نارضایتی‌های کشاورزان پاسخ خواهند داد، تا حدودی تعیین‌کننده اتفاقات بعدی خواهد بود.
کشاورزی تنها ۱.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی، ۴.۲ درصد از اشتغال و ۱۴.۳ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهد، حال آنکه ۳۰ درصد از بودجه تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا را دریافت می‌کند.
کشاورزان احساس خیانت می‌کنند
با توجه به این ارقام کشاورزان نباید در زمینه تلاش اتحادیه اروپا برای بی‌طرفی آب‌وهوایی، اجرای قرارداد سبز و به‌طور کلی مبارزه با تغییرات اقلیمی مشکل زیادی ایجاد کنند، با این حال واقعیت بسیار پیچیده‌تر است. کشاورزان با احساس مورد خیانت قرار گرفتن توسط نمایندگان خود در شوراها و به‌دنبال نابرابری‌های سیاسی، پاسخگویی و عملکردی آن‌ها دست به اعتراض زده‌اند و در پی خیزش کوچک آن‌ها، دولت‌های ملی به‌طور عجولانه‌ای در جست‌وجوی سیاست‌های کشاورزی‌دوستانه برآمده‌اند و اتحادیه اروپا امتیازاتی ارائه داده است که می‌تواند به‌عنوان یک عقب‌نشینی بزرگ از پیمان سبز و استراتژی‌های موسوم به «مزرعه تا چنگال» تلقی شود.
به عبارت دیگر در سال انتخاباتی اروپا هر تصمیم‌گیرنده‌ای به‌طور ناگهانی ریسک‌گریز شده است. به این ترتیب رئیس کمیسیون اروپا تاب‌آوری قابل‌توجه کشاورزان را ستوده و اعلام کرده است که کشاورزان می‌توانند روی حمایت اروپا حساب کنند. علاوه بر این برنامه گفت‌وگوهای استراتژیک را راه‌اندازی کرده که هدف آن رسیدگی به خواسته‌های آن‌ها است.
اقدامات کمیسیون اروپا برای کنترل شرایط
اقدامات رئیس کمیسیون اروپا تحولات مثبتی محسوب می‌شوند، چراکه اکنون زمان مذاکره و مماشات و نه تشدید تنش است. در عین حال همه این رویدادها بر لزوم توسعه یک تشکیلات سیاسی بسیار واکنشی تأکید می‌کنند که در آن به جای امیدوار بودن به واکنش نشان ندادن کشاورزان به سیاست‌های اتخاذ دولت‌ها، همه این رویدادها پیش‌بینی و برای آن راهکار در نظر گرفته می‌شود.
بدیهی است که در این سیستم از سیاستمداران خواسته نمی‌شود آینده را پیش‌بینی کنند. با این حال نیاز آشکاری وجود دارد که آن‌ها درک بهتری از پیامدهای سیاست‌های پیشنهادی خود داشته باشند. در چنین شرایطی تأثیرات مثبت کلی مقررات، کمتر اهمیت دارد و آنچه باعث بسیج اقدامات می‌شود، اثرات توزیعی است که باید به‌طور قابل‌توجهی بهتر برآورد شوند تا آسیب‌های وارده به خسارت‌دیدگان احتمالی به‌سرعت و به اندازه کافی جبران شوند.
توانایی اقلیت‌های خشمگین برای اقدام را نباید دست کم گرفت، زیرا خطرات سیاسی و انتخاباتی قابل‌توجهی را به همراه دارد و چند هفته گذشته این امر را ثابت کرده است. برای مثال اقدامات اخیر کشاورزان در اروپا این تصویر را ایجاد کرده که سیاستمداران آن‌قدر به خود مغرور و از مردم دور شده‌اند که فراموش کرده‌اند توسط آن‌ها انتخاب شده‌اند.
ارزیابی ناکافی تأثیر پیشنهادها، بی‌توجهی به پیامدهای توزیعی و فقدان پاسخگویی به آسیب‌شناسی‌های سیاسی که اروپا این روزها شاهد آن است، این امر را ثابت می‌کند و امید آن می‌رود پس از تشخیص صحیح، درمان سیاسی لازم را به همراه داشته باشد. به عبارت دیگر لازم است سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌ها آهسته‌تر و به‌طور قابل‌توجهی پاسخگوتر به نیازهای عمومی اتخاذ شود.
نظر شما