اسماعیل کهرم در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه بقای حیات وحش درگرو حفظ زیستگاه است، اظهار کرد: حیات وحش ایران مانند دیگر کشورها به دلیل نابودی زیستگاه‌ها و شکار بی‌رویه در حال نابودی است.
وی با اشاره به اینکه شکار غیرقانونی، توسعه راه‌ها، تخریب کوه‌ها، جاده‌سازی و خشکسالی متوالی بخشی از تخریب زیستگاه حیات وحش است، افزود: با این اقدامات ممکن است طی مدت‌ها، متوجه نابودی زیستگاه‌ها نباشیم، اما به‌تدریج قابل شهود است که تخریب محیط‌زیست موجب انقراض تک‌تک جانوران خواهد شد، بدون شک طی این سال‌ها چنین برخوردی را با حیوانات حیات وحش انجام داده‌ایم.
کارشناس و کنشگر محیط‌زیست گفت: لازم است بدانیم بر اثر مصرف گازهای گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن، مونوکسید کربن به‌ویژه متان که ۳۴ برابر سایر گازها در حیات وحش تأثیرگذار است، آب اقیانوس‌ها با تغییر مزه به ترشی، تبدیل به اسید شده که بر اثر این اسیدهای موجود در آب‌های اقیانوس، صدف‌های تمام جانوران صدف‌دار ذوب شده است.
وی ادامه داد: در ابتدا متوجه این فاجعه زیست‌محیطی نبودیم، اما با گذشت حدود یک نسل از اثرات گازهای گلخانه‌ای، چنین مسئله حیاتی اکنون قابل توجه قرار گرفته که صدف جانورانی مانند حلزون‌ها، صدف‌های دو لکه‌ای و یک لکه‌ای در حال نابودی است، بر اساس بعضی نظریه‌ها تصور این است که پایه حیات که از اقیانوس‌ها به وجود آمده، اکنون نیز از همین اقیانوس‌ها از بین می‌رود.
کهرم شکار بی‌رویه را نیز تهدید جدی زیستگاه‌های حیات وحش دانست و تاکید کرد: اکنون با شرایط فعلی صید غیرمجاز در زیستگاه‌ها غوغا می‌کند و در حال حاضر بهار شکارچیان است که بیشترین سوءاستفاده را از حیات وحش دارند؛ این افراد با تخریب و شکارهای بی‌رویه به جان حیات وحش افتاده‌اند و تا زمانی که چنین عوامل آسیب‌زایی بررسی و پیگیری نشود، همچنان شاهد نابودی زیستگاه و محیط زیست خواهیم بود.
وی ادامه داد: برای نمونه در باغ وحش بزرگی که مصداق جهان است اگر برای حیات پنگوئن‌ها با یخ‌ها غاری ساخته شود با چنین کاری زیستگاه این نوع پرنده را فراهم می‌کنند، اما اگر یخ‌ها را از زندگی پنگوئن‌ها حذف کنیم، این باغ وحش نابود خواهد شد، در جهان نیز شاهد این اقدام هستیم.
این کنشگر محیط زیست با اشاره به اینکه اطلاع‌رسانی صحیح به مردم و آموزش به آنها در حفاظت از حیات وحش نقش کلیدی دارد، افزود: این مهم در کشور مغفول مانده و نیاز است، مراکز آموزشی در این مورد اهتمام داشته باشند و اهمیت به محیط زیست را از دوران کودکی در جامعه فرهنگ‌سازی کنند.
وی خاطر نشان کرد: بنابراین زمانی که بحث حفاظت و حمایت از حیات وحش مطرح می‌شود، موضوع فراتر از حفظ یک یوز، میش‌مرغ، مار، قوچ و بز است و در واقع حفظ حیات وحش منجر به حفظ حیات انسانی می‌شود و اگر محیط زیست را نابود کنیم، باید منتظر نابودی خود نیز باشیم.
کهرم با اشاره به کاهش جمعیت گونه‌های جانوری معتقد است: بیش از ۱۲۰ سال پیش، یک گیاه‌شناس فرانسوی در قالب کتابی با عنوان فلورا ایرانیکا ۸۲۰۰ گونه از گیاهان ایران را شناسایی کرد و از آن زمان تاکنون تحقیق جامع در مورد کاهش یا افزایش گونه‌ها انجام نشده است، زیرا فارغ‌التحصیلان محیط‌زیست در ایران بیکار هستند و هیچ‌کس هم رغبت نمی‌کند در دل کوه و دشت به دنبال سرشماری گونه‌های محیط‌زیست و حیات وحش برود.
همچنین از سوی دیگر، دو سوم آبزیان دنیا نیز با گرمایش زمین از بین رفتند، زیرا این گونه‌ها با مرطوب بودن پوست بدنشان، فرآیند تنفس را انجام می‌دهند، البته در ایران هم آماری از تعداد آبزیان کشور وجود ندارد، سال‌ها پیش اسکندر فیروز بنیان‌گذار سازمان حفاظت محیط‌زیست اعلام کرد، در ایران پنج ردیف مهره‌دار در ۱۶۴ خانواده است که شامل ۱۰۵۴ گونه (جانوران مشابهی که فرزند زادآور تولید می‌کنند) می‌شود، این گونه‌ها به تفکیک ۱۷۴ گونه ماهی، ۲۰ گونه دوزیست، ۱۹۶ گونه خزنده، ۵۰۲ گونه پرنده و ۱۶۲ گونه پستاندار است، با این حال آمار دقیقی از گونه‌های در حال انقراض در دسترس نیست، اما می‌دانیم که روزبه‌روز تعداد آنها کمتر می‌شود.
به گفته این کنشگر محیط زیست؛ تعداد پرنده‌های شناخته شده ایران به بیش از ۵۳۰ گونه افزایش یافته است. در مورد سایر گونه‌ها اما اطلاعات دقیقی در دسترس نیست، از این‌رو عامل از بین رفتن گونه‌ها، تخریب زیستگاه و شکار است که انسان و طبیعت با کمک یکدیگر در از بین رفتن زیستگاه‌ها تأثیرگذار بودند. به طوری که تاکنون دو گونه شاخص ببر مازندران و شیر ایرانی منقرض شده‌اند، اما هیچ اطلاعاتی در مورد تعداد و شرایط گونه کشتی چسبک در اختیار نداریم، روزگاری تعداد کمی پرنده شاخص، همچون عروس غازی و اردک سرسفید را در دریاچه پریشان و نئور مشاهده می‌شد که از پنج سال قبل تاکنون حتی این پرندگان در میانکاله هم قابل رؤیت نیستند.
در همین راستا هم‌اکنون جمعیت گورخر ایرانی از چهار هزار رأس به ۴۰۰ رأس رسیده است، چرا که شکار بی‌رویه نسل این‌گونه را به انقراض نزدیک کرده است، آهوی زرد هم که تصور می‌شد منقرض شده باشد، از حوالی دز و کرخه پیدا و به دشت ناز و جزایر ارومیه منتقل شد که عاقبت این‌گونه همچون گورخر ایرانی است، از سفره شکارچی‌های سر درآورده است، از این‌رو اگر یک گونه جانوری ۶۰ سال در محیط زیست دیده نشود، به معنای منقرض شدن نسل آن است و به همین دلیل نیز اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت به‌ندرت یک گونه را منقرض شده اعلام می‌کند، بنابراین رعایت حقوق حیوانات حیات وحش امری حائز اهمیت و الزامی است.
نظر شما