به گزارش خبرنگار ایمنا، بیست‌وسوم مهرماه ۱۴۰۲ به‌عنوان نخستین روزی که چهارمین گروه از دهه هشتادی‌ها وارد دانشگاه می‌شوند در دفترچه خاطرات دانشگاه اصفهان ثبت شد.
از هر کدام از ورودی‌های دانشگاه اصفهان که وارد می‌شویم آذین‌ها و گل‌های تزئین شده به تو می‌گویند که مهر ۱۴۰۲ را باید پذیرای میهمانان جدیدی باشیم؛ میهمانانی ناآشنا به محیط گسترده دانشگاه، همان‌هایی که مدام با نگاه‌های پر از علامت سوال به دنبال شخصی هستند تا از وی بپرسند فلان دانشکده کجاست؟!
به مناسبت ورود این نودانشجویان جشنی تدارک دیده شده، جشنی که از نظر دانشجویان قدیمی باشکوه‌تر و پویاتر از سال‌های گذشته است. این جشن به منزله تبریکی است برای موفقیت بزرگی که کسب شده است، جشنی که خستگی را از تن این کنکوری‌های به قله رسیده بیرون بیندازد.
حدفاصل درِ شمالی و درِ شرقی دانشگاه، کمی مانده به سالن شهید نیلفروش‌زاده ازدحام دانشجویان به چشم می‌خورد؛ ماشین‌هایی که بار سفر بر دوش داشتند نشان از حضور خانواده‌های دانشجوهای خوابگاهی دارد که با ذوق به شهر زیبای اصفهان برای ثبت‌نام و شرکت در جشن جدیدالورودها با یک دنیا آرزو آمده‌اند.
ورودی سالن با بادکنک‌های سبز و آبی و لوگوی دانشگاه اصفهان زیباتر از همیشه رخ‌نمایی می‌کند و تشکلات دانشجویی در غرفه‌هایی که مملو از دانشجو شده است، با روی خوش به استقبال دانشجویان جدید آمده‌اند. دانشجویان پس از گرفتن پذیرایی و آشنایی با این مجموعه‌های فعال دانشجویی در دانشگاه، گروه‌گروه وارد سالن می‌شوند.
وارد سالن که شدم از انرژی و جمعیت زیاد دانشجوهای دختر و پسر که روبه‌روی چشمانم قرار می‌گرفت به وجد آمده بودم، برنامه‌ها به‌قدری شاد و مفرح بود که صدای شادی دانشجویان فضا را پر کرده بود.
حسین هرسیج، رئیس دانشگاه و نماینده حجت‌الاسلام والمسلمین مستأجران، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه اصفهان برای تبریک قبولی و ایراد سخنرانی به پشت تریبون آمدند؛ در این میان با تعدادی از دانشجویان مشغول صحبت شدم. نگار می‌گوید: «در رشته ریاضی کاربردی پذیرفته شده است و از فرآیند ثبت‌نام بسیار راضی بوده و فقط کمی با فضای دانشگاه ناآشنا است»، یگانه که از نجف‌آباد آمده بود، می‌گوید: «کمی در فرآیند ثبت‌نام غیرحضوری دچار مشکل شدم.»
در انتهای جشن پس از تقدیر از دانشجویان رتبه برتر، دانشجویان یک‌صدا این جملات را که نشانی از تعهد در این دانشگاه معتبر بود، تکرار کردند: «من به عنوان دانشجوی دانشگاه اصفهان، در پیشگاه خداوند مهربان سوگند یاد می‌کنم که در تمام فعالیت‌های خود رضای خدا را همراه با صداقت علمی و اجتماعی مد نظر داشته و موقعیت به دست آمده خویش را در جهت پاسداشت حریم فرهیختگی علم و ایمان و اخلاق و آبادانی این سرزمین مقدس به کار گیرم و نسبت به ضوابط و آئین‌نامه‌های دانشگاه پایبند باشم و همواره در جهت همراهی با و دانشگاه و فرهیختگان از هیچ کوششی دریغ نکنم.»
بیست‌وسوم مهرماه ۱۴۰۲، مدال افتخار دانشجو شدن بر گردن جوانانی آویخته شد تا در ادامه برگ سبزی باشند بر توسعه و آبادانی جمهوری اسلامی ایران و نماد افتخاری برای جامعه علمی و مسلمان این مرز و بوم.
نظر شما