به گزارش خبرنگار ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه قدس در صفحه اول امروز خود با تیتر «بر بال ملائک از مدینه تا مشهد» نوشت: امام محمدباقر (ع) فرمود: هنگام رحلت پیامبر (ص)، جبرئیل بر او نازل شد و گفت: یا رسول‌الله! آیا می‌خواهی به دنیا مراجعت کنی در حالی که وظیفه تبلیغ را رساندی؟ حضرت فرمود نه، جبرئیل آن را تکرار کرد. حضرت فرمودند: نه می‌خواهم به رفیق اعلی بروم.
درباره اهمیت زیارت قبر منور پیغمبر اکرم (ص) روایتی از خود حضرت کفایت می‌کند که فرمود: «هر کس پس از مرگم به زیارتم بیاید مانند کسی است که در حال حیاتم نزدم مهاجرت کرده و چنانچه نمی‌توانید نزدم بیایید، به من سلام دهید؛ به‌درستی که به من خواهد رسید». (کامل الزیارات، ۱۴ ح ۱۷) درباره این فرستاده بزرگ خداوند، تعابیر بسیار تکان‌دهنده‌ای در زیارت‌نامه‌ها ثبت شده که مرحوم شهید اول در کتاب گرانسنگ المزار (ص ۱۴) در زیارتی با عنوان «فی زیاره النبی من بعد و قرب» ذکر کرده است.
در این فرصت کوتاه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم که هر کدام گوهری از گوهرهای معرفت نبی رحمت اسلام (ص) به شمار می‌آید. ۱. خلیل‌الله ۲. نبی‌الله؛ ۳. صفی‌الله ۴. رحمة‌الله ۵. خیرة‌الله ۶. حبیب‌الله ۷. نجیب‌الله ۸. خاتم النبیین ۹. سیدالمرسلین ۱۰. قائماً بالقسط ۱۱. فاتح‌الخیر ۱۲. معدن الوحی و تنزیل ۱۳. السراج المنیر ۱۴. نور الله الذی‌یستضاء به ۱۵. حجة الله مع الاولین والاخرین ۱۶. السابق الی طاعة الله ۱۷. المطاع فی ملکوته ۱۸. الاحمد فی الاوصاف ۱۹. الکریم عندالرب ۲۰. المحمد لسائر الاشراف ۲۱. المهمین علی رسله ۲۲. الشاهد علی خلقه ۲۳. الخاتم الانبیائه ۲۴. المبلغ عن الله عزوجل. هر یک از این گوهرها قابل بحث، تأمل و شرح و بسط است.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «توافق اسلو ۳۰ ساله شد؛ اشغالگری ادامه دارد!» نوشت: بخش بزرگی از مشکلات و رنج کنونی ملت فلسطین ناشی از روند سازش و توافقنامه اسلو است. توافقی که در طی ۳۰ سال گذشته نه‌تنها باعث دستیابی فلسطینی‌ها به حقوق خود نشد، بلکه به از دست رفتن حقوق بیشتر آنها منجر شد.
۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ آب و هوای شهر اسلو، پایتخت نروژ تقریباً رنگ و بوی پائیز داشت، اما یاسر عرفات، رهبر وقت تشکیلات خودگردان فلسطین در آن زمان خواب بهار را برای فلسطین می‌دید. فلسطین در سال ۱۹۹۳ حدود ۵۰ سال تجربه اشغال را با همه درگیری و تنش‌ها سپری کرده بود، اما یاسر عرفات خسته از اشغال تن به گفت‌وگو و صلح با دشمنان قدیمی کشورش، یعنی صهیونیست‌ها داد و در هوای معتدل ۱۳ سپتامبر در محوطه باغ سرسبز دیپلماتیک اسلو پشت میز خوش آب و رنگ چوبی نشست و با میانجی‌گری «بیل کیلینتون»، رئیس‌جمهور وقت آمریکا تن به سازش و صلح در میدان جنگ با اشغالگران داد. صلحی که عرفات امید داشت تا با امضای آن بتواند حداقل در کرانه باختری تاسیس دولت فلسطینی را به‌صورت رسمی اعلام کند، اما تا به امروز که ۳۰ سال از روز امضای توافق اسلو می‌گذرد، هیچ نشانه‌ای از پایان اشغال به چشم نمی‌خورد.
آنچه قرار بود!
قرار بر این بود که پیمان اسلو فقط برای یک دوره پنج‌ساله اعتبار داشته باشد و سپس جای خود را به یک توافق دائمی بدهد. مسائلی چون وضعیت بیت‌المقدس، آوارگان فلسطینی، شهرک‌های اشغالی در کرانه باختری، مسائل امنیتی در توافق دائمی حل‌وفصل می‌شدند.
همچنین قرار بود که یک مرجع انتقالی مستقل فلسطینی و یک مجمع منتخب (شورای قانون‌گذاری) برای فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه، به مدت یک دوره انتقالی حداکثر تا پنج سال تشکیل شود. به‌گونه‌ای که به حل‌وفصل مبتنی بر قطعنامه‌های شورای امنیت به شماره‌های ۲۴۲ (خروج اسرائیل از اراضی اشغالی ۱۹۶۷) و ۳۳۸ (تأیید اصول صلح عادلانه در خاورمیانه) منجر شود. این توافق آغاز این دوره را از لحظه خروج اسرائیل از اراضی غزه و اریحا مشخص و شروع مذاکرات وضعیت نهایی را در اسرع وقت ممکن اعلام کرد، مشروط بر اینکه این دوره انتقالی میان رژیم اسرائیل و نمایندگان فلسطینی از سه سال تجاوز نکند.
روزنامه فرهیختگان در صفحه اول امروز خود با تیتر «شش روز تا پاکسازی اقلیم کردستان از تجزیه‌طلبان» نوشت: کمتر از یک هفته به پایان مهلت توافقنامه همکاری مشترک امنیتی ایران و عراق برای جابه‌جایی گروهک‌های تروریست کردی در اقلیم کردستان از مرزهای ایران باقی مانده است. تهران و بغداد در ۲۸ اسفند ۱۴۰۱ در مراسمی با حضور «محمد شیاع السودانی» نخست‌وزیر عراق و توسط دبیروقت شورای عالی امنیت ملی ایران و مشاور امنیت ملی نخست‌وزیر عراق توافقنامه‌ای در بغداد امضا کردند. این توافق که عمر آن شش ماه بود، ۲۸ شهریورماه به پایان می‌رسد و درصورت عدم تحقق مفاد آن ایران راسا به مقابله با گروهک‌های تروریستی مستقر در اقلیم کردستان خواهد پرداخت. اکنون در آستانه موعد پایان این توافق مقامات عراقی از پایبندی خود به بندهای آن سخن گفته‌اند و در همین راستا نیز امروز (چهارشنبه) فواد حسین، وزیر خارجه عراق راهی تهران می‌شود تا دراین باره با تهران گفت‌وگو کند.
فواد حسین در نشست مطبوعاتی مشترک با همتای اتریشی خود در بغداد با تاکید بر اینکه عراق اجازه نخواهد داد از خاک این کشور برای حمله به کشورهای همسایه استفاده شود، گفت که «تدابیر لازم را برای دور کردن گروه‌های مخالف (گروهک‌های تروریستی تجزیه‌طلب) از مرزهای عراق و ایران اتخاذ کرده‌ایم.» او با اشاره به اینکه عراق به توافق منعقده با طرف ایرانی مبنی‌بر خروج گروه‌های مسلح از مرز بین ایران و عراق و انتقال آنها به اردوگاه‌های دور از مرز و در عمق خاک اقلیم کردستان عراق پایبند است، تاکید کرد: «فردا در تهران درباره اجرای این توافق از سوی هر دو طرف بحث و تبادل نظر می‌کنم. سفر وزیر امور خارجه عراق درحالی به ایران صورت می‌گیرد که «بافل طالبانی» رئیس حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق نیز روز یکشنبه به ایران سفر کرد و با حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران دیدار و گفت‌وگو کرد. روز دوشنبه «محمدکاظم آل‌صادق» سفیر جمهوری اسلامی نیز در بغداد با «نیچروان بارزانی» رئیس منطقه کردستان عراق دیدار و گفت‌وگو کرد.
اگرچه در سال‌های گذشته ایران به دلیل اقدامات تروریستی گروهک‌های تجزیه‌طلب در چندین نوبت مقر آنها را با استفاده از موشک‌های تاکتیکی هدف قرار داد و ضربات سختی به بدنه آنها وارد کرد اما این گروهک‌ها با حمایت آمریکا و رژیم‌صهیونیستی در جریان ناآرامی‌های سال گذشته، به‌صورت ویژه دست به اقدامات نظامی و تروریستی در ایران زدند. در واکنش به این تحرکات، ایران در یک اقدام حساب‌شده مراکز گروهک‌های تروریستی از مبدا شمال عراق را مورد هدف قرار داد. پس از این واکنش ایران، کمیته مشترک امنیتی تهران- بغداد شکل گرفت و درنهایت طرفین به سند توافق امنیتی دست پیدا کردند.
توافق چه بوده است؟
مقامات رسمی ایران و عراق در چند ماه گذشته و به‌خصوص روزهای گذشته بارها و بارها از «توافق امنیتی» ای متمرکز بر گروه‌های تجزیه‌طلب و تروریستی کردی گفته‌اند که مهلت اجرای آن در ۲۸ شهریورماه به پایان می‌رسد. چند هفته قبل رسانه‌ها به نقل از یک منبع دولتی عراقی جزئیات توافق امنیتی تهران و بغداد درخصوص مقابله با گروه‌های تجزیه‌طلب تروریستی موجود در اقلیم کردستان را اعلام کردند. این منبع که با وبگاه «العربی الجدید» گفت‌وگو کرده، محورهای این توافق را تشریح کرده است. آنطور که او گفته:
۱. ایران بمباران مناطقی در اقلیم کردستان عراق را متوقف کرد و قرار شده به محض اینکه طرف عراقی بندهای توافق را اجرایی کند نیروهای ایرانی از نوار مرزی واقع در خاک عراق خارج شوند.
۲. عراق از نفوذ غیرقانونی افراد مسلح جلوگیری کند و افراد تحت تعقیب پس از صدور احکام بازداشت در چهارچوب قانون را تحویل ایران دهد. خلع سلاح تجزیه‌طلبان به‌ویژه سلاح سنگین و نیمه‌سنگین انجام شود و اردوگاه‌های آموزشی آنها نابود شود.
روزنامه وطن امروز در صفحه اول امروز خود با تیتر «ابربدهکار ایران» نوشت: وزیر امور اقتصادی و دارایی دیروز برای نخستین‌بار خبر از تسویه ۵۵۰ هزار میلیارد تومان بدهی دولت‌های یازدهم و دوازدهم در دولت سیدابراهیم رئیسی داد.
تا پیش از این مواردی جسته و گریخته در رابطه با تسویه اوراق منتشر شده از سوی دولت قبل مطرح شده بود اما این بار به طور کامل سیداحسان خاندوزی موارد تسویه‌شده را تشریح کرد. این بدهی‌ها در موارد مختلفی مانند انتشار اسناد خزانه، تامین اجتماعی، معوقات شرکت‌ها، استقراض از بانک مرکزی، بدهی به پیمانکاران، بدهی‌های ارزی و… بوده است.
یکی از مشکلات بزرگی که دولت سیزدهم با آن روبه‌رو بوده، حجم عظیم بدهی‌هایی است که دولت گذشته برجا گذاشته است. دولت روحانی به علت ناتوانی در فروش نفت، ناتوانی در خنثی‌سازی تحریم‌ها و به دنبال آن کاهش شدید درآمدهای نفتی، به استقراض‌های گسترده رو آورد تا کسری بودجه خود را رفع کند. به همین دلیل شاهد بودیم دولت گذشته بیش از حد مجاز اقدام به انتشار اوراق بدهی کرد، ارقام سنگینی از بانک مرکزی استقراض کرد و تعهداتش به پیمانکاران، شرکت‌ها و تامین اجتماعی را پرداخت نکرد.
دولت رئیسی از زمان شروع به کار خود مجبور بود اقدام به تسویه این حجم عظیم بدهی‌ها کند به طوری که تاکنون ۵۵۰ هزار میلیارد تومان از این بدهی‌ها را تسویه کرده و البته این پایان کار نیست. برآورد دقیقی در رابطه با بدهی‌های ایجادشده از سوی ۲ دولت روحانی نیست، بخشی از این بدهی در رابطه با بدهی دولت به شرکت‌های غیردولتی و دولتی و بدهی‌های ارزی است که به صورت رسمی اطلاعاتی از آن در دست نیست. مسلماً اگر فهرست عظیم بدهی‌های دولت روحانی نبود، دولت رئیسی می‌توانست درآمد حاصل از افزایش ۲ برابری صادرات نفت را صرف بهبود معیشت مردم کند اما ناگزیر برای مهار تورم و عدم انباشت بدهی‌های انجام شده، احتیاج بود این بدهی‌ها پرداخت شود.
سخنگوی اقتصادی دولت درباره بازپرداخت بدهی‌های دولت سابق گفت: با همت دولت سیزدهم در مجموع بیش از ۵۵۰ هزار میلیارد تومان بدهی‌های دولت قبل تسویه شد.
وی در نشست خبری و در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه از ابتدای دولت چه میزان بدهی دولت قبل تسویه شده است، اظهار داشت: اگر منظورتان بازپرداخت اوراق استقراضی دولت قبل است باید بگویم حدود ۲۹۰ هزار میلیارد تومان مجموع استقراض‌های دولت قبل است که توسط دولت سیزدهم بازپرداخت شد.
خاندوزی افزود: همچنین ۵۳ هزار میلیارد تومان در نخستین سال دولت سیزدهم از سوی دولت قبل از بانک مرکزی استقراض شده بود که تمام آن در همان ابتدای دولت تسویه شد.
روزنامه اطلاعات در صفحه نخست امروز خود با تیتر «جلوگیری از واگذاری سهام دولت از سوی پتروشیمی باختر» نوشت: سازمان بازرسی کل کشور بررسی فرآیند واگذاری سهام دولت در پتروشیمی باختر از طریق سازمان خصوصی سازی را در دستور کار قرار داد و در نتیجه این ورود مبلغی بالغ بر ۱۹ هزار میلیارد تومان ارزش آن بود، به بیت‌المال بازگشت.
به گزارش اقتصادآنلاین، سازمان بازرسی کل کشور در زمینه ایفای وظایف قانونی خود و صیانت از حقوق بیت المال و با توجه به اهمیت نظارت بر حسن انجام واگذاری‌ها و تطبیق فرآیندهای طی شده با قانون، بررسی فرآیند واگذاری سهام دولت در پتروشیمی باختر از طریق سازمان خصوصی سازی را در دستور کار قرار داد.
بررسی و یافته‌های بازرسان و کارشناسان سازمان بازرسی حاکی از آن بود که پتروشیمی باختر در مقطعی به ثبت افزایش سرمایه اقدام کرده و سهام دولت و نهادهای عمومی در این پتروشیمی در حال واگذاری بود.
بنابراین گزارش، فرآیند مورد اشاره با نادیده گرفتن برخی از الزامات قانونی اعم از اصلاح موادی از قانون برنامه چهارم توسعه و اجرای کلی سیاستهای اصل ۴۴ قانون اساسی طی شده بود و پس از احراز تخلفات برای سازمان بازرسی، ضمن معرفی مسببین به مراجع ذیصلاح، در نهایت حکم قطعی محکومیت شرکت باختر و ابطال افزایش سرمایه غیرقانونی که از سوی سهامداران بخش خصوصی به صورت من غیرحق تحصیل شده بود، صادر شد.
همچنین درخواست اعمال ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری از ناحیه گروه باختر با دقت نظر قوه قضائیه رد و مختومه شد تا سهامداری دولت و نهادهای عمومی در گروه یادشده به طور قطعی محفوظ بماند.
در نتیجه ورود سازمان بازرسی به موضوع و ارائه هشدارهای لازم و قانونی، ۵/۵ درصد سهام دولت و نهادهای عمومی که به طور مشخص به نسبت ۸/۲ درصد به شرکت ملی صنایع پتروشیمی، ۷/۱ درصد به شرکت سرمایه گذاری اهداف، ۵/۰ درصد به سرمایه گذاری نفت و گاز پتروشیمی تأمین (تاپیکو) و ۵ /۰ درصد به سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کشوری تعلق داشت و مبلغی بالغ بر ۱۹ هزارمیلیارد تومان ارزش آن بود، به بیت المال بازگشت.
این گزارش می‌افزاید؛ سازمان بازرسی ضمن تأکید به رعایت قوانین در فرآیندهای واگذاری در حوزه اثرگذاری همچون نفت به عنوان پیشران اقتصادی کشور تاکید دارد که واگذاری‌ها باید با اهلیت سنجی واقعی و طبق مفاد و رویکرد و اهداف سیاستهای اصل ۴۴ قانون اساسی و ضوابط سازمان خصوصی سازی صورت پذیرد تا همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرموده‌اند اقتصاد مردمی شود.
روزنامه همشهری در صفحه نخست امروز خود با تیتر «مدال افتخار تولید» نوشت: نهضت احیای واحدهای اقتصادی با هدف احیا، نوسازی و فعال‌سازی واحدهای اقتصادی غیرفعال و نیمه‌فعال دی ۱۴۰۰ شکل گرفت؛ نهضتی که با فعالیت آن، واحدهای تولیدی بسیاری به چرخه تولید بازگشتند. برخی از این کارخانه‌ها اما به‌دلیل قدمت، رکود طولانی یا پیوند عمیق با یک استان، اهمیت زیادی در این چرخه احیا و بازگشت دارند که در این گزارش درباره برخی از آنها می‌خوانید؛ از کارخانه «ارج» و خاطره همه ایرانی‌ها با لوازم خانگی آن تا «قند یاسوج» به‌عنوان نماد صنعت در کهگیلویه‌وبویراحمد که همین چند روز پیش احیای آن جشن گرفته شد.
«فولاد ازنا»
تاریخ احیا: دی ۱۴۰۰
مجوز اولیه کارخانه فولاد ازنا سال ۱۳۸۱ صادر و فعالیت رسمی برای ساخت این کارخانه از سال ۱۳۸۴ آغاز شد. فولاد ازنا در سال ۱۳۹۰ علاوه بر پیشرفت فیزیکی حدود ۶۰ درصدی، متوقف شد تا پس از ۳ سال رکود در سال ۱۳۹۳ مجدد افعال شود، هر چند این فعالیت کج‌دار و مریز تا سال ۱۳۹۴ منجر به ۲۰ درصد پیشرفت فیزیکی شد. در ۲۱ دی ۱۴۰۰ این مجتمع فولادی که اردیبهشت ۱۳۹۸ به‌صورت موقت متوقف شده بود فعالیت خود را از سرگرفت. بهره‌برداری از این پروژه صنعتی به‌طور مستقیم ۱۵۰۰ شغل در لرستان ایجاد می‌کند که این رقم مجزا از اشتغال غیرمستقیم این واحد صنعتی است. این پروژه برای لرستان که آمار بیکاری بالایی دارد، حائز اهمیت است. این واحد صنعتی طبق قرار اولیه، با ظرفیت تولید سالانه یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار تن ورق در فاز اول و سالانه ۷۰۰ هزار تن فولاد در فاز دوم وارد چرخه فعالیت شده‌است.
ذوب‌آهن اردبیل
تاریخ احیا: فروردین ۱۴۰۱
«ذوب‌آهن» یکی از بزرگ‌ترین واحدهای صنعتی اردبیل است که در سال ۱۳۸۴ در زمینی به مساحت ۵۲ هکتار با هدف تولید انواع میلگرد آجدار، نبشی، ناودانی، شمش فولادی و تیرآهن تاسیس شد. این مجموعه تولیدی که زمینه‌ساز اشتغال بیش از ۳۰۰ نیروی فنی به‌صورت سه‌شیفت شده بود، بعد از یک دهه فعالیت رو به افول رفت و به‌دلیل همکاری‌نکردن بانک عامل به‌صورت یک واحد تولیدی راکد و تعطیل درآمد. کارخانه ذوب‌آهن اردبیل فروردین سال ۱۴۰۱ با صرف اعتباری حدود ۱۷ میلیارد تومان احیا شد و با ۱۶۰ کارگر به چرخه تولید بازگشت. این کارخانه که ظرفیت تولید سالانه ۳۵۰ هزار تن میلگرد را دارد قرار است در آینده نزدیک زمینه‌ساز فعالیت ۲۵۰۰ نفر نیرو به‌صورت مستقیم و ۵۷ هزار نفر به‌صورت غیرمستقیم شود. بخشی از سبد تولیدی این کارخانه قدیمی برای رفع نیازهای بازار داخلی است و مابقی آنها به کشورهایی چون عراق صادر می‌شود.
دوچرخه‌سازی تبریز
تاریخ احیا: اردیبهشت ۱۴۰۱
جان‌گرفتن کارخانه دوچرخه‌سازی و تولید روزافزون آن یعنی جامه‌عمل پوشاندن به آرزو و رویای کودکی بچه‌هایی که چشم انتظارند تا یک دوچرخه جایزه بگیرند. کارخانه دوچرخه‌سازی تبریز هم سال ۱۳۹۴ تعطیل شد و سکوت آن تا همین بهار سال گذشته ادامه داشت. بعد از احیای کارخانه دوچرخه‌سازی تبریز بیش از ۸۰ درصد از قطعات مورد استفاده دوچرخه در داخل کشور تولید می‌شود. قرار است سالانه ۱۵۰ هزار دوچرخه تولید شود و برای ۴۰۰ نفر هم اشتغال مستقیم ایجاد شده است .۶۰ مدل دوچرخه در ۱۰ سایز مختلف دنده‌ای و عادی در این کارخانه تولید می‌شود که به لحاظ کیفیت با انواع مشابه خارجی آن قابل رقابت است. با واگذاری ۴ هکتار زمین از شهرک بعثت تبریز، مشکل کمبود جا و فضای این کارخانه نیز با احداث ۱۰ تا ۲۰ سوله برطرف خواهد شد. دوچرخه به‌عنوان یک صنعت سبز و راهی برای کاهش آلودگی هوا روزبه‌روز خواهان بیشتری دارد.
خمیرمایه اسلام‌آباد غرب
تاریخ احیا: مرداد ۱۴۰۱
مجتمع صنعتی «خمیرمایه اسلام‌آباد غرب» در سال ۱۳۸۲ با نام شرکت «پاک مایه» توسط متخصصانی از کشور آلمان با به‌روزترین تجهیزات ساخته شد اما در سال ۱۳۹۰ ورشکست و تعطیل شد و تا ۱۰ سال در رکود قرار گرفت. خمیرمایه اسلام‌آباد غرب یکی از ۸ کارخانه تولید خمیرمایه در ایران است که ۸۰ درصد از محصول خود را به کشورهای آلمان، بلژیک، ترکیه، لبنان، سوریه و کشورهای حاشیه شمال ایران صادر می‌کند. این کارخانه ۱۷۰ نفر شاغل دارد که ۹۱ درصدشان بومی کرمانشاه هستند. مجتمع صنعتی خمیر مایه اسلام‌آباد غرب شهریور سال ۱۴۰۰ با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی دوباره در مدار تولید قرار گرفت و مرداد ۱۴۰۱ خبر احیای آن منتشر شد. این کارخانه در مرحله اول ۱۵۰ نفر اشتغال‌زایی کرد که این عدد با تکمیل طرح توسعه مجتمع به ۲۰۰ نفر افزایش خواهد یافت. این واحد که در شهرک صنعتی اسلام‌آبادغرب واقع شده ظرفیت تولید سالانه ۳۲۰۰ تن خمیرمایه را دارد.
نساجی سبلان
تاریخ احیا: مرداد ۱۴۰۱
زمستان سال ۱۳۸۶، هنگامی که کارخانه نساجی سبلان افتتاح شد، احتمال می‌رفت در آینده به یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های نساجی در خاورمیانه تبدیل شود، اما ازسال ۱۳۸۸ دوران رکود آن شروع شد. واگذاری این کارخانه به یک بانک، زمینه رکود آن را فراهم کرد. در دوران رکود کارخانه با ۱۰ درصد ظرفیت کار می‌کرد و به جای ۶ هزار نیرو با ۶۰۰ نفر به‌کار ادامه می‌داد. در یکی دو سال اخیر اما کارخانه با جذب ۱۲۰۰ نفر نیروی کار جدید و پس از ارائه آموزش‌ها و مهارت‌های مقدماتی، افراد حائز رتبه قبولی را استخدام کرد تا دوران رکود به پایان برسد. بدین‌ترتیب، کارخانه نساجی با ۷و احد تولید پارچه در زمینی به وسعت ۲۰۰ هزار مترمربع و ۱۲۰ هزار متر زیربنا در حال حاضر فعال است. کارخانه سبلان پارچه اردبیل پس از رکودی ۱۴ ساله سال ۱۴۰۰ به فعالیت بازگشت، اما مشکلات بیکاری کارگران و پرداختی‌ها به‌گفته کارگران از مرداد ۱۴۰۱ حل شد.
نساجی مازندران
تاریخ احیا: مهر ۱۴۰۱
کارخانه‌های نساجی مازندران (شامل ۳ کارخانه) نه‌تنها از شرکت‌های بزرگ تولید پارچه در قائمشهر، بلکه از بزرگ‌ترین شرکت‌های نساجی خاورمیانه محسوب می‌شوند که سال ۱۳۰۷ به‌عنوان قدیمی‌ترین کارخانه نساجی ایران به بهره‌برداری رسید. در سال ۱۳۳۶ واحد شماره ۲ این کارخانه به بهره‌برداری رسید که منسوجات پرده‌ای، ملحفه‌ای، پیراهنی و فاستونی تولید می‌کرد و در سال ۱۳۵۶ واحد شماره ۳ آن به بهره‌برداری رسید و برای تولید نخ و منسوجات نخی و مصنوعی به‌کار گرفته شد. گذشت زمان و تغییراتی از کاهش کشت پنبه در مازندران گرفته تا فرسودگی ماشین‌آلات و سنگینی بوروکراسی ناشی از مالکیت دولتی سبب شد مشکلات کارخانه‌های نساجی از سال ۱۳۷۲ آغاز و در دهه ۱۳۸۰ به کلاف سردرگم تبدیل شود. با پیگیری روند احیای نساجی مازندران، نوسازی ماشین‌آلات و راه‌اندازی ۲ کارخانه در ۱۵ مهر ۱۴۰۱ بیش از ۴۰۰ کارگر کارخانه به‌کار برگشتند و ۱۰۰ شغل جدید نیز با اجرای طرح توسعه در این کارخانه راه‌اندازی شد.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «همه چیز را نقد می‌کنیم و کسی با ما کاری ندارد» نوشت: احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب به اصلاح‌طلبان انتقاد کرده که نباید همه کارهای دولت را بکوبند و برای انتقاد باید طبق «معیار» هایی که دارند، عمل کنند. او همچنین به لحاظ آزادی نقد در رسانه‌ها، زمان دولت کنونی را از سال ۶۶ تاکنون تنها زمانی دانسته که راحت می‌شود نقد و صحبت کرد.
زیدآبادی در گفت‌وگو با خبرفوری درباره زمان در قدرت بودن اصولگرایان گفته که «وقتی اینها کار را به دست می‌گیرند، موانع عملی وجود ندارد، اما اصلاح‌طلبان سعی می‌کنند موانع ذهنی برایشان ایجاد کنند، مثلاً در رسانه به مسائل دامن می‌زنند.»
او این موضوع را نقد به اصلاح‌طلبان دانسته و گفته که «به اصلاح‌طلبان این نقد هست. آنها باید بر اساس معیارها اصولگرایان را نقد کنند.» زیدآبادی ادامه داده که اصلاح‌طلبان نگاه‌شان به اصولگرایان نباید رقیبی باشد که می‌خواهند جایش بنشینند، «بلکه بر اساس پارامترها و معیارها نگاه کنند.» و بعد مثال زده «وقتی با معیارها نگاه می‌کنید یک جا مثل اخراج اساتید دانشگاه، گام غلطی برداشته شده، شما انتقاد و اعتراض می‌کنید ولی در شرایطی مثل تبادل زندانیان یا فرمول پادشاه عمان برای رفع تحریم‌ها که همان برجام است و اسمش را نمی‌آورند، حمایت کنید. رابطه با سعودی‌ها بسیار مهم بود، تغییر و شیفت بزرگی در سیاست منطقه‌ای ایران به وجود آمده که از چشم‌ها پنهان مانده است. من می‌گویم نباید همه کارهای دولت را بکوبید و مسخره کنید…».
او معتقد است اصلاح‌طلبان وقتی در قدرت هستند نمی‌توانند کار را پیش ببرند و برای همین بهتر است مدتی از قدرت کناره‌گیری کنند: «اصلاح‌طلبان اول باید بپذیرند که وجودشان در دوره‌ای در قدرت کمکی به اوضاع نمی‌کند. دو دور بودند اما نشده است دیگر. می‌گویند ما دستاوردهایی داشته‌ایم، بله داشته‌اید اما در انتهای دو دوره آقای خاتمی، آقای احمدی‌نژاد و از دو دوره آقای روحانی، آقای رئیسی درآمده است. اگر شرایط به پیش می‌رفت که باید حضور شما ادامه پیدا می‌کرد. اما آنها به این جواب نمی‌دهند. شرایط در زمان آنها بهتر بود اما غیرقابل تداوم.»
و بعد توصیه می‌کند که از فضای آزاد جامعه مدنی برای فعالیت بهره ببرند: «اساس حرف من این است که شما قدرت و دولت را برای مدتی رها کنید. اما در حوزه جامعه مدنی، تمام دست و بالتان بسته است؟ آیا احزابتان منحل شده است؟ آیا روزنامه‌هایتان را از شما گرفته‌اند؟ آیا نمی‌شود حرف زد؟ همه جواب‌ها منفی است. من می‌گویم اصلاح‌طلبان کارشان را به این حوزه معطوف کنند.»
اما نقطه اوج سخنان زیدآبادی جایی است که زمان کنونی را در سه دهه اخیر بهترین زمان برای بیان نقد می‌داند و می‌گوید: «حرفی می‌خواهم بزنم که احتمالاً بابتش خیلی فحش خواهم خورد، اما عیبی ندارد. من از سال ۶۶ وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم، راجع به حجاب، سیاست خارجی، حتی گاهی درباره صحبت‌های رهبری می‌نویسیم و منتظر نیستیم یک فکس بیاید و روزنامه تعطیل شود. یعنی دولت دارد از خودش تحمل نشان می‌دهد. چرا نباید این را ببینیم و به جایش بگوییم اختناق توتالیتاریستی حاکم شده است؟ این چه اختناق توتالیتاریستی است که من می‌توانم راحت درباره مسائل حرف بزنم و وقتی از اینجا بیرون می‌روم مرا نمی‌گیرند؟ مگر در نظام توتالیتاریستی می‌شود اینگونه عمل کرد؟ … واقعاً ما چه چیزی را نقد نمی‌کنیم؟ شب و روز نقد می‌کنیم.»
شاید لازم باشد حالا سخنان حسن روحانی در رقابت انتخاباتی با ابراهیم رئیسی را به یاد بیاوریم که رئیسی را متهم به اختناق و دیوارکشی در خیابان‌ها می‌کرد.
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه اول امروز خود با تیتر «دیدار نادر در ولادی‌وستوک» نوشت: «والریا سافرونوا» در گزارش ۱۲ سپتامبر در نیویورک تایمز نوشت، کرملین روز دوشنبه در بیانیه‌ای کوتاه اعلام کرد که کیم «یک دیدار رسمی از فدراسیون روسیه خواهد داشت.» دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین به خبرنگاران گفت: دو رهبر با همراهی هیات‌های خود گفت‌وگو خواهند کرد و درصورت لزوم یک به یک با یکدیگر دیدار خواهند کرد. خبرگزاری مرکزی رسمی کره‌شمالی روز سه‌شنبه عکس‌هایی از کیم و سایر مقامات در قطار زرهی او که آهسته حرکت می‌کرد، منتشر کردند؛ این روشی است که رهبر کره برای سفرهای نادرش به خارج از کشور ترجیح می‌دهد. به گزارش خبرگزاری مرکزی کره (KCNA)، کیم بعدازظهر یکشنبه (۱۹ شهریورماه) به همراه مقامات ارشد حزب کارگر، دولت و ارگان‌های نیروهای مسلح، کشور خود را به سوی مسکو ترک کرد. انتظار می‌رفت این دو رهبر این هفته در شهر بندری ولادی وستوک در شرق دور روسیه (جایی که در سال ۲۰۱۹ با یکدیگر دیدار کردند و پوتین در یک مجمع اقتصادی شرکت می‌کند) دیدار کنند.
مقامات ایالات متحده و متحدانش هفته گذشته به نیویورک‌تایمز گفتند که انتظار می‌رود کیم و پوتین درباره همکاری نظامی بین کشورهای خود از جمله امکان تامین تسلیحات بیشتر از سوی کره‌شمالی به روسیه برای جنگ در اوکراین گفت‌وگو کنند. از سال ۲۰۲۲، مقامات آمریکایی بارها گفته‌اند که کره‌شمالی گلوله‌های توپخانه و موشک به روسیه ارسال کرده است. مقامات گفتند که در ازای آن، کیم فناوری پیشرفته برای ماهواره‌ها و زیردریایی‌های هسته‌ای و همچنین کمک‌های غذایی می‌خواهد. تحلیلگران بر این باورند که کره‌شمالی مهمات مازاد دارد؛ زیرا از سال ۱۹۵۳، زمانی که آتش‌بس کره امضا شد، جنگی نکرده است.
«پاول سون» هم در گزارش ۱۲ سپتامبر در نیویورک تایمز نوشت، زمانی که کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی چهار سال پیش با پوتین دیدار کرد، این دیدار یک نمایش دیپلماتیک بود؛ اما در این هفته او با پوتین ملاقات کرد تا بتواند چیزی را که کرملین به‌شدت به آن نیاز دارد، تامین کند: مهماتی که می‌تواند به نیروهای روسی در حال جنگ در اوکراین کمک قابل توجهی کند. در مقابل، روسیه می‌تواند بخشی از نیازهای کره‌شمالی - غذا، نفت یا ارز - را به این کشور بدهد و رابطه‌ای را که مدت‌ها به تجارت معمول و نمایش عمومی همکاری محدود شده بود، به چیزی اساسی‌تر تبدیل کند. «فئودور ترتیتسکی»، محقق برجسته در دانشگاه کوکمین در سئول گفت که این نوع معامله، با منافع متقابل برای هر دو طرف نشان‌دهنده «پایان واقعی یک دوران در روابطی است که در سال ۱۹۹۰ آغاز شد.» ترتیتسکی گفت که از آن زمان به بعد، روابط بین دو کشور «گفت‌وگو و بدون تجارت واقعی» زیاد بوده است و خاطرنشان کرد که توافقی که در آن روسیه در ازای مهمات به کره شمالی چیزی با ارزش ارائه می‌کند، نشانه یک تحول است.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «فاجعه بزرگ» نوشت: به دنبال جاری شدن سیل و طوفان روز دوشنبه در لیبی که شدیدترین بارندگی‌ها طی ۴۰ سال گذشته در این کشور توصیف شده است، دولت لیبی خواستار کمک‌های بین‌المللی شد. تعدادی از کشورها نیروهای امدادی به لیبی روانه کرده و پروازهایی با تیم‌های امدادی از جمله قایق‌های نجات، چادر و تدارکات در هواپیما سازماندهی شده است.
شهر بندری درنا بویژه بر اثر طوفان «دانیل» بشدت آسیب دیده است و تصاویر ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی، خانه‌های ویران‌شده و اتومبیل‌های له شده را در خیابان‌ها نشان می‌دهد که در اثر باران‌های شدید غرق در گل و لای شده‌اند. گفته می‌شود طوفان «دانیل» که لیبی را درنوردید، دو سد در بالادست این شهر را شکسته و خسارت سنگینی به زیرساخت‌های عمومی و املاک و دارایی‌های خصوصی شهروندان وارد کرده است. به گزارش ایرنا، «ژرژت گانیون» هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل در لیبی، از جامعه بین‌المللی خواست تا کمک‌های فوری را به این کشور حادثه‌دیده اعزام کنند. وی در صفحه خود در فضای مجازی نوشت، گزارش‌های اولیه حاکی از آن است که ده‌ها روستا و شهر بشدت آسیب دیده و بر اساس گزارش‌ها، به شمال شرق این کشور خسارت‌های زیادی وارد شده است.
«عبدالحمید الدبیبه» رئیس دولت وحدت ملی لیبی دوشنبه‌شب به دنبال جان باختن شماری از شهروندان لیبیایی در شرق این کشور بر اثر وقوع طوفان و جاری شدن سیل، سه روز عزای عمومی اعلام کرد. به گفته شورای محلی، وضعیت شهر درنا خارج از کنترل است. به گفته اورژانس، عملیات امدادرسانی و نجات به‌سختی و با کمک بالگرد صورت می‌گیرد و برق و اینترنت در مناطق آسیب‌دیده قطع شده است. خبرگزاری رویترز به نقل از «هشام شکیوات» وزیر حمل و نقل و هوانوردی دولت لیبی گزارش داد که در اثر سیل ویرانگر در شمال این کشور، ۲۵ درصد از شهر درنا در کرانه جنوبی دریای مدیترانه ناپدید شده است. براساس اخبار منتشر شده تا زمان تنظیم این خبر، در نتیجه بارش باران‌های سیل‌آسا در شرق لیبی پنج تا شش هزار نفر مفقود شده‌اند.
وزیر بهداشت دولت لیبی پیش‌بینی کرد که شمار کشته‌ها در اثر سیل ویرانگر در شهر ساحلی درنا در شمال لیبی به ۱۰ هزار نفر و تعداد مفقودی‌ها به ۱۰۰ هزار نفر برسد.
این مقام لیبیایی فاجعه رخ‌داده در این کشور را که سالیان طولانی است درگیر جنگ داخلی بوده، اینگونه توصیف کرد: یک‌سری از محله‌های شهر کاملاً با ساکنانش بر اثر سیل به دریا ریخته و محو شده است.
نظر شما