به گزارش خبرنگار ایمنا، در نودوپنجمین جلسه پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان که با حضور امین قشقائیان، کارشناس، مژگان آقاداوودیان، کارگردان فیلم «هاکاتی»، محمد کبیریان، کارگردان فیلم «دژاوو» و شایان فتحی، مجری برگزار شد، چهار فیلم به نام‌های «۹ دقیقه بامداد» ساخته عمار خطی، «a short story» (یک داستان کوتاه)، ساخته bi gan، «هاکاتی» ساخته مژگان آقاداوودیان و «دژاوو» ساخته محمد کبیریان به نمایش درآمد.
نشستی با چاشنی تولد علی حاتمی
در ابتدای نشست به مناسبت سالروز تولد علی حاتمی، تیزری از فیلم‌ها و پیشینه این کارگردان بزرگ سینمای ایران به نمایش درآمد. سپس امین قشقائیان، کارشناس جلسه اظهار کرد: در فیلم کوتاه، ساختار و فرم در فیلم باید اهمیت زیادی برای فیلم‌ساز داشته باشد. هر عنصر که در فیلم کوتاه استفاده می‌شود، به‌طور حتم باید دلیل مشخصی برای آن در فیلم‌نامه وجود داشته باشد. فیلم کوتاه برای فضاسازی و پرکردن پلان‌ها باید به داشتن ایجاز و معنی روی بیاورد. به همین دلیل در این دسته از فیلم‌ها، مانند فیلم بلند کارگردان نمی‌تواند سوالی را برای مخاطب ایجاد و سپس آن را بی‌جواب رها کند.
درباره فیلم «یک داستان کوتاه»
وی درباره فیلم «یک داستان کوتاه» افزود: این فیلم در کشور چین ساخته شده و با داستان‌ها و اسطوره‌های چینی گره خورده است. شاید درک کردن داستان فیلم برای ما که خیلی چیزی از فرهنگ چینی نمی‌دانیم، سخت باشد. در چین اعتقاد بر این است که هر چیزی در جهان روح دارد. سرتاسر فیلم پر از نمادهای مختلف است که اگر کاربرد آن‌ها را در خط داستان متوجه شویم، به هوشمندی فیلم‌ساز پی می‌بریم. برای مثال چینی‌ها بر این باورند که وقتی خدا گربه‌ها را خلق کرد، مسئولیت هدایت بشر و زمین را به آن‌ها داد، به همین دلیل گربه‌ها ارواح مقدس زیادی با ا نام‌های گوناگون دارند. جدای از این، در چین عناصر اصلی طبیعت شامل چوب، آتش، زمین، فلز و آب می‌شوند. ترکیب این افسانه قدیمی با عناصر اصلی طبیعت، در انتها به این ختم می‌شود که باارزش‌ترین چیز جهان چیست. بده این ترتیب باید از فرهنگ و اسطوره‌شناسی چینی اطلاع داشته باشیم تا بتوانیم زیرلایه‌های فیلم را متوجه شویم.
حس تعلیق با به وجود آوردن سؤال‌های بی‌جواب متفاوت است!
کارشناس نودوپنجمین جلسه پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان درباره فیلم «۹ دقیقه بامداد» تصریح کرد: در این فیلم انتخاب فرم و ساختار درست است. کارگردان سعی کرده است تا داستان را به واقعی‌ترین شکل ممکن به تصویر بکشد. حرکات دوربین پویا است؛ اما مهم‌ترین اشکال آن این است که ما را به دسته‌ای سوال بی‌جواب واگذار می‌کند. فیلم برای ما حس تعلیق را به وجود می‌آورد و بعد بدون واضح‌تر کردن داستان، مخاطب را رها می‌کند. جدا از این، در همان ابتدای فیلم، خط داستان کامل برای مخاطب رو می‌شود و هرچه فیلم جلوتر می‌رود، انگار با دیالوگ‌ها و صحنه‌های اضافی روبه‌رو می‌شویم که منجر به گیجی بیشتر در روند آن می‌شود.
وقتی دوست خیالی بچه‌ها به سینما می‌آید!
در این جلسه، مژگان آقاداوودیان، کارگردان فیلم هاکاتی درباره فیلم خود گفت: ایده ساخت فیلم از اینجا به ذهنم رسید که یکی از آشنایانمان در زمان کودکی یک دوست خیالی داشت. این دوست خیالی تا سال‌ها دنبال این کودک بود و انگار برای ما هم عادی شده و به جمعمان راه پیدا کرده بود. باید به این توجه داشت در این موقعیت‌ها باید رفتار بچه‌ها را جدی بگیریم. داشتن دوست خیالی و توجه بیش از اندازه به آن باعث اختلالات تجزیه‌ای و اجتماعی در کودکان می‌شود و اگر تا بزرگسالی ادامه پیدا کند، به‌طور قطع مشکلات شخصیتی زیادی به وجود خواهد آورد.
وی اظهار کرد: بودجه و امکانات زیادی برای ساخت فیلم نداشتیم. امکاناتی هم که در دسترسم بود طبقه بالای خانه‌مان بود. برای بازی هم از برادرزاده‌ام و دو بازیگر دیگر استفاده کردم. وقت زیادی برای پیش‌تولید هاکاتی گذاشتم. به‌طوری که در طی حدود یک سال ۱۷ بار با قلم نوری و استوری بورد دکوپاژهای مختلف زدم.
مجبور شدم بازیگر کودک فیلمم را به گریه بیندازم!
کارگردان فیلم «هاکاتی» تأکید کرد: کار کردن با بازیگر کودک بسیار سخت است. برای مثال در فیلم، صحنه‌ای طولانی از گریه کودک داریم. روز تصویربرداری این سکانس، با هماهنگی با عوامل قرار شد با همه دعوا کنم، داد بزنم و تهدید کنم اگر درست کار نکنند، فردا به تهران برمی‌گردیم. همین باعث شد بازیگر کودکم به‌طور واقعی به گریه بیفتد و این صحنه کمی طبیعی‌تر دربیاید، البته بعد از آن به او گفتم همه این‌ها فقط شوخی بود و از دلش درآوردم. در بازی گرفتن از بچه‌ها باید به این موضوع توجه کرد که حین فیلم‌برداری دچار آسیب روحی نشوند.
قشقائیان با اشاره به صحبت یکی از تماشاگران درباره فیلم هاکاتی تصریح کرد: در این فیلم انگار تکلیف فیلم‌ساز با راوی داستان خیلی مشخص نیست. گاهی ما فیلم را با نگاه کودک و شخصیت اصلی دنبال می‌کنیم، گاهی از نگاه دوست خیالی‌اش و گاهی هم انگار اصلاً راوی مشخصی را نمی‌بینیم. جدا از این شخصیت هاکاتی باید برای مخاطب با جزئیات بیشتری نمایش داده می‌شد. مخاطب فقط می‌داند هاکاتی دوست خیالی شخصیت اصلی است اما نمی‌داند نقش آن به‌طور واضح در داستان چیست.
توهماتی خطرناک در دژاوویی بی‌پایان
محمد کبیریان، کارگردان فیلم «دژاوو» در این جلسه درباره فیلم خود گفت: رشته تحصیلی من کارگردانی است و این فیلم را به‌عنوان پروژه عملی برای یکی از واحدهای درسی‌ام ساختم. برای ساخت فیلم، دنبال یک فیلم‌نامه ضدپیرنگ می‌گشتم که از طریق یکی از دوستانم به فیلم‌نامه دژاوو برخورد کردم. به علت کمبود امکانات مجبور شدیم تغییراتی در فیلم‌نامه دهیم. برای مثال در فیلم‌نامه از تفنگ استفاده می‌شود و ما در فیلم از چاقو استفاده می‌کنیم.
وی ادامه داد: سرتاسر فیلم با توهمات دو شخصیت داستان جلو می‌رود. انگار شخصیت‌ها در یک دایره پوچ گیر افتاده‌اند و راه خلاصی از آن را مرگ می‌دانند. فیلم، اسم این دایره پوچ را دژاوو می‌گذارد. دو شخصیت اصلی خانم و آقا درگیر یک توهم شده‌اند و فکر می‌کنند که به‌زودی قرار است به قتل برسند. اما تصمیم می‌گیرند به‌جای آن که کسی دیگری آن‌ها را بکشد، خودشان دست‌به‌کار شوند. نمی‌دانیم آن‌ها خواب هستند یا بیدار؛ نمی‌دانیم کی توهم آن‌ها تمام می‌شود. جواب این سوال‌ها را پای مخاطب می‌گذاریم.
قشقائیان درباره فیلم دژاوو خاطرنشان کرد: به قول کارگردان سبک روایت داستان و ارتباط شخصیت‌ها با یکدیگر دایره‌وار است. یعنی ما به رابطه علت و معلولی خاصی در روند فیلم نمی‌رسیم. ابتدا احساس می‌شود که فیلم‌ساز از هنر فلش‌بک استفاده زیادی می‌کند، اما بازگشت به عقب که در فیلم بسیار مشاهده می‌شود، به مفهوم دژاوو اشاره دارد که تمام فیلم بر آن بنا شده است.
به گزارش ایمنا، پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان به مدت سه ماه، یکشنبه هر هفته در سالن شماره شش پردیس سینمایی سیتی‌سنتر اصفهان برگزار می‌شود. علاقه‌مندان به کسب اطلاعات بیشتر، می‌توانند به صفحه مجازی پاتوق در اینستاگرام به نشانی esfahanshortfilmclub مراجعه کنند، همچنین مخاطبان می‌توانند با استفاده از کد تخفیف PATOQ40 از ۴۰ درصد تخفیف اسنپ برای شش بار رفت و آمد به پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان بهره‌مند شوند.
نظر شما