به گزارش خبرنگار ایمنا، خبرنگاری یکی از مشاغلی است که علاوه بر دانش و علم خبرنگاری، نیازمند تجربه است و بر همین اساس خواندن کتاب‌هایی در خصوص تجربیات خبرگان این عرصه می‌تواند به یک خبرنگار در نوشتن اخبار جذاب کمک کند تا نویسنده خبر در سایه آن تجربیاتی که یک خبرنگار کارکشته‌تر از او در طول چندین سال کسب کرده است را در عرض چند ساعت به‌دست آورد.
در همین راستا و به مناسبت روز خبرنگار به معرفی کتاب‌هایی می‌پردازیم که خبرنگاران در آن تجارب جذاب و منحصربه‌فرد خود را در صفحات آن به اشتراک گذاشتند:
خبرنگار دو دلاری
کتاب «خبرنگار دو دلاری» در قالب سفرنامه نگاشته شده و روایتی از سفر حامد هادیان است که برای ساخت مستند به کشور اوکراین سفر کرده است؛ این سفر در بحبوحه جنگ اوکراین و روسیه اتفاق می‌افتد و ۴۰ روز به طول می‌انجامد.
حامد هادیان که خود نیز خبرنگار است و حوزه تخصصی‌اش بحران است، خود را به اوکراین رسانده تا راوی بخشی مغفول از این جنگ و ویژگی‌های انسانی آن باشد. او همچنین تلاش کرده است تا چیزهایی که خبرنگاران از گفتن آن غفلت می‌کنند را روایت کند؛ وی با آغاز جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲ تصمیم می‌گیرد برای فهمیدن حقیقت و دیدن اولین جنگ اروپایی در قرن جدید خود را به کشور اوکراین برساند؛ جنگی که به‌شدت توسط رسانه‌های شرقی و غربی مورد تحریف قرار گرفت و هر بنگاه خبری به دنبال آن بود تا از این جنگ بهره سیاسی خود را ببرد.
این کتاب برای اولین بار در نمایشگاه کتاب تهران در بهار ۱۴۰۲ منتشر شد و اولین اثر مکتوب از حامد هادیان جوان مستندسازی است که در سال‌های اخیر چندین مستند جذاب و جنجالی به تولید رسانده است.
در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:
«گفتم که در جنوب مردمی را دیدم که به روسیه گرایش دارند و روسیه شرق و شهر خارکف را واقعاً می‌زند و خارکف شهری است شبیه رمان‌های روسی. سوال سفیر این بود که چرا روسیه خارکف را نمی‌گیرد. برای من هم همین سوال بود ما درباره قدرت نظامی روسیه تصوری نداریم یا تصور بزرگ‌تری داریم. مثلاً اینکه حمله اول روسیه به شمال اوکراین چرا این شکلی بود و چرا عقب‌نشینی کرد. فرض‌های مختلفی وجود دارد. مثلاً اینکه می‌خواستند حکومت مرکزی دچار فروپاشی شود و نشد یا روس‌ها برای اینکه سیستم نظامی اوکراین تمرکزش را از دست بدهد به آنجا حمله کردند تا مجبور شود در همه جبهه‌ها بجنگد و حواسش از شرق پرت شود.»
خبرنگار ژنرال دوگل
«خبرنگار ژنرال دوگل» سومین کتاب کامران نجف‌زاده است که پشت صحنه برخی وقایع خبری سال‌های اخیر و نکات جالبی از تجربیات وی در عرصه رسانه و ارتباطات را شامل می‌شود.
این کتاب شامل یادداشت‌ها و برداشت‌های شخصی نویسنده از رویدادهای مهم و در بر دارنده نکاتی از پشت صحنه حوادث مهمی است که نویسنده در آن‌ها حضور داشته و در ۱۴۸ صفحه سرفصل‌های مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به «آسو دختر کردستان»، «مصاحبه با لری کینگ»، «نرگسی‌ها»، «خاطرات عاشقانه»، «تلخه نارنج»، «نامه خبرنگار ژنرال دوگل» و «چطور زنده بمانیم» اشاره کرد.
در فصل «چطور زنده بمانیم» این خبرنگار اطلاعات مفیدی را در اختیار خواننده به‌خصوص خبرنگار قرار می‌دهد که در نتیجه خواندن آن می‌توان نکاتی ویژه برای چگونگی حفظ جان خبرنگار در شرایط بحرانی کسب کرد.
در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:
«گاهی منبع خبر نمی‌خواهد نامش فاش شود؛ در چنین مواقعی باید از یک «منبع آگاه» یا «یک مسئول که نمی‌خواست نامش فاش شود» استفاده کرد.
از نظر اخلاقی و حرفه‌ای نباید نامی از منبع مگر در شرایط فوق‌العاده اضطراری و برای برخی شواهد دادگاهی برد؛ یک اصل نانوشته ارتباطی می‌گوید: «خبر بسوزد اما منبع خبر نسوزد.»
یادم است مدتی سردبیر یک روزنامه ورزشی بودم؛ بزرگ‌ترین مشکل ما در رقابت با روزنامه‌های دیگر داشتن یک «منبع آگاه» در پرسپولیس و استقلال بود؛ یادم است لابی کردیم با توپ جمع‌کن‌های این دو تیم سرخابی…
ما هر از چندی عکسشان را می‌زدیم و زیرش می‌نوشتیم این توپ جمع‌کن زحمتکش فلان تیم است و آن‌ها هم در عوض خبر درگیری مثلاً مربی و ستاره تیم را برای ما می‌فرستادند؛ سرپرست تیم دربه‌در دنبال «منبع آگاه» بود و خبر نداشت همان موقع که کنار زمین دارد بعضی‌ها را تهدید می‌کند که بو برده‌ام خبرها از اینجا بیرون می‌رود… توپ جمع‌کن پیر در هوس عکسی از خودش در صفحه آخر روزنامه می‌سوخت.»
۹۷۶ روز در پس‌کوچه‌های اروپا
کتاب ۹۷۶ روز در پس‌کوچه‌های اروپا بیشتر از آن که کتاب خاطرات باشد، برشی از زندگی محمد دلاوری در طول سه سال زندگی‌اش در قامت خبرنگار در اروپا است؛ او در این کتاب ماجراهای جذاب روزمره خود را در برخورد با مسائل مختلف بیان می‌کند و به نوعی مخاطب را با عمق فرهنگ، سیاست، اقتصاد و جامعه‌ی اروپا آشنا می‌سازد.
وی بخش قابل توجهی از هزار روز زندگی در اروپا را در کشور بلژیک گذرانده و مسئولیت مدیریت دفتر صداوسیما در این کشور را برعهده داشته است؛ دلاوری در کتاب «۹۷۶ روز در پس‌کوچه‌های اروپا» رویکردی همه‌جانبه نسبت به مسائل مختلف داشته و تلاش کرده است اتفاقات روزمره خود را بی‌طرفانه گزارش کند.
زبان محمد دلاوری ساده و لحن او طنز و صمیمی است و در صفحات آغازین کتاب، هدف نگارش کتاب خود را اینگونه شرح داده است: «من عازم این سفر نشدم که فقط از اروپا خبر و گزارش بدهم، بلکه با کوله باری از پرسش رهسپار شدم تا با کمک تمام حواس پنج‌گانه‌ام، غرب را لمس کنم و دریابم این سرزمین که نزد برخی لانه فساد و نزد برخی دیگر سرزمین رویاها است، به راستی چگونه جایی است.»
در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:
در گوشه‌گوشه رستوران، میزهای بلندی گذاشته بودند با صندلی‌هایی شبیه صندلی‌های پایه‌بلند کافه‌ها… دورتادور سالن هم سبدهای بزرگ حصیری چیده شده بود که درون بعضی انبوه کرم‌ها در هم می‌لولیدند و در بعضی دیگر هزاران ملخ… این‌ها در واقع مواد اولیه‌ی غذایی بودند که برای مشتریان رستوران سرو می‌شد!
همه حاضران در رستوران مراتب یکسانی در امر حشره خواری ندارند؛ بعضی از آن‌ها فقط قادرند کرم‌های کوچک برنج را که برشته شده‌اند میل کنند؛ از خدا پنهان نیست از شما هم پنهان نباشد من هم مرتکب این آزمایش شدم، البته من فقط کرم برنج برشته شده خوردم که تقریباً هیچ مزه‌ای نداشت، انگار نه انگار که چیزی خورده باشم فقط نفرت ناشی از تصور خوردن کرم بود که داشت آزارم می‌داد!
کرونا روایت: گزارش‌های ماندگار کرونا با قلم خبرنگاران
«روایت کرونا به قلم خبرنگاران» حاصل تلاش‌ها و نوشته‌های صاحبان قلم روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های داخلی است که در ۱۴۰۰ منتشر شد. این کتاب روایت قصه‌ها و غصه‌های بحران کرونا و داستان مردان و زنان و نوجوانانی است که درگیر این بیماری شوم شده‌اند.
تا پیش از ظهور پدیده شوم همه‌گیری کرونا، شاید شخصی باور نمی‌کرد که روزی بحرانی دردناک به وسعت جغرافیای جهان و فاجعه‌ای عمیق تا پای جان بشریت، چون گردابی چنین هایل، آدمیان را احاطه کند؛ از آنچه در این بحران گذشت و می‌گذرد نمی‌توان و نباید به سادگی عبور کرد.؛ باید ثبت شود که آنچه بر این مردمان رفته و می‌رود، باید نوشته شود هر آنچه در حال رخ دادن است باید به تصویر کشیده شود تا در حافظه این دیار ماندگار شود و مرجعی گران‌سنگ برای آیندگان باشد.
روایت کرونا (گزارش‌های ماندگار کرونا با قلم خبرنگاران) در ۳۵ عنوان توسط محمد رضازاده؛ به اهتمام مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گردآوری شده است و انتشارات مؤسسه فرهنگی انتشاراتی زلال آن را منتشر و روانه بازار کتاب کرد. در ادامه به مهمترین محورهای این کتاب که حاصل قلم شیوا و بیان زیبا خبرنگارانی است که پا به پای مدافعان سلامت تلاش کردند.
در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:
«شرایط بیمارستان اصلاً خوب نبود و من نمی‌توانستم شیفت را ترک کنم. چهره تک به تک بیماران بدحالی که جان شأن به مو بند بود از جلوی چشمم می‌گذشت. انتخاب سخت بود، ترک خدمت در بحرانی‌ترین شرایط و ماندن کنار دختری که جانت به جانش بند است. بین مادری کردن برای جگر گوشه‌ات آن هم وقتی پای مرگ و زندگی‌اش در میان است و پناه بیماران بی پناه کرونایی شدن، دومی را انتخاب کردن کار سختی است.»
سیاستمداران جوان
کتاب «سیاستمداران جوان» مجموعه‌ای است مشتمل بر زندگی سیاستمداران ایرانی از چپ و راست، لیبرال و رادیکال، اصلاح‌طلب و اصول‌گرا و روحانی و غیرروحانی.
در کتاب جوانی نسلی بازگو می‌شود که اغلب دوران جوانی‌شان را در بحبوحه‌ی مبارزه گذرانده‌اند که هرچه بوده، زندان بوده و اعلامیه. جوانانی که همه برخاسته از ریشه‌ی اسلامی، دل در گرو مبارزه‌ای نهادند که رژیم استبدادی را سرنگون سازند و اکنون در جامعه به جایگاه و مسئولیتی خاص رسیده‌اند.
در این مجموعه، مصاحبه‌هایی با چندین تن از بزرگان سیاست ایران از جمله هاشمی‌رفسنجانی، صادق زیباکلام، جمیله کدیور، حسن غفوری‌فرد، احمد ناطق نوری، علی‌اکبر ولایتی، زهرا رهنورد و جمعی دیگر آورده شده است؛ یکی از نکات قابل توجه این کتاب این است که نویسنده علاوه بر بیان مشروح گفت‌وگوهای خود در کتاب، تجارب و اطلاعاتی را از روند شروع مصاحبه نیز بیان کرده که می‌تواند انتقال تجربه خوبی برای دیگر خبرنگاران نیز باشد.
روزنامه‌نگاری بدون درد و خون‌ریزی
کتاب «روزنامه نگاری بدون درد و خون‌ریزی» نوشته محمد دلاوری در انتشارات مهراندیش چاپ شده که حاصل ۱۳ گفت‌وگو و مصاحبه با اصحاب رسانه با عقاید و گرایش‌های متفاوت است.
در میان افراد مصاحبه شونده از فعال رسانه‌ایِ زندان‌رفته و سردبیری که دم‌به‌دم رسانه‌اش توقیف شده تا نویسنده و مدیر رسانه‌ای با بیشترین تقید و تعهد نسبت به حاکمیت، وجود دارد؛ این کتاب حاوی ناگفته‌هایی خواندنی و شنیدنی از سال‌ها فعالیت رسانه‌ای و تجاربی که به‌آسانی به دست نیامده‌اند و می‌توانند مورد توجه و استفاده همه دست‌اندرکاران رسانه، دانشجویان، علاقه‌مندان، مسئولان و مجریان دستگاهِ قضائی کشور که مسئولیت نظارت بر رسانه را برعهده دارند، قرار گیرند.
روزنامه‌نگاری بدون درد و خون‌ریزی نگاهی جست‌وجوگر است به فضای رسانه‌ای ایرانِ پس از انقلاب، نگاهی که با همه کش‌وقوس‌ها به جامعه‌ای صلح‌آمیز و عاری از خشونت می‌اندیشد که در آن اصحاب رسانه بی‌آن‌که بخواهند وامدارِ صاحبان قدرت و ثروت باشند، قبل از هر چیز، در انجام رسالتِ خویش و اعتلای بیداری و آگاهی جامعه بکوشند.
نظر شما