به گزارش خبرنگار ایمنا، نیاز به شادی و شادمانی از نیازهای طبیعی و ابتدایی بشر هستند و شادی و نشاط، از عوامل پایداری و گرمابخش کانون خانواده محسوب می‌شوند. مهر و محبت اعضای خانواده به یکدیگر با داشتن احساس نشاط و شادمانی افزایش می‌یابد و افراد در پیله محبت و شادمانی، به شکوفایی و نوآوری می‌رسند.
ابتدایی‌ترین محل پرورش افراد، خانواده و خانواده، حلقه وصل افراد به جامعه است. افراد در محیط خانواده رشد می‌کنند، می‌آوزند، عشق می‌ورزند و عشق می‌گیرند، آرامش طلب می‌کنند و در محیطی امن پرورش می‌یابند و در این بین، نقش شادی و نشاط در رشد فردی، استحکام پایه‌های خانواده و پیشرفت جامعه، بی انکار است.
با وجود نشاط در خانواده، تمام اعضا شاد می‌شوند و با لبخند هر یک، دیگری نیز لبخند می‌زند. با وجود احساس شادمانی، حلقه امنیت و حمایت خانواده گسترده‌تر و سلامت روان افراد نیز بیش از پیش ترمیم می‌شود. شادمانی بین اعضای یک خانواده به جامعه سرایت می‌کند و همانند بویی خوش همگان را فرا می‌گیرد.
شادی و نشاط در بحران‌هایی بسیار افراد را مقاوم نگه داشته‌اند و نقشی اثربخش در پیشرفت زندگی دارند. شاد زیستن زندگی افراد را متحول می‌کند و نقطه آغاز آن، حلقه‌ای به نام خانواده است. شادی و نشاط خانواده، تحت‌شعاع عواملی متعدد قرار می‌گیرد، اما حمایت و ترمیم آن، نیازمند آگاهی و تلاش تمام اعضای خانواده است.
شادی و نشاط؛ دو واژه هم‌سو، اما متفاوت
علیرضا شریفی‌یزدی؛ جامعه شناس، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: شادی، به معنای عادتی شعف‌انگیز، شادمانه، زودگذر و کوتاه مدت است و در موقعیت‌هایی متفاوت از جمله تماشای برنامه‌ای کمدی، حضور در مجلسی شاد یا خوردن ماده‌ای شیرین و دوست‌داشتنی برای افراد، بروز می‌کند، اما نشاط، شادمانی پایدار، بلندمدت و درونی است.
وی با اشاره به اینکه شادی با محرک‌های بیرونی در ارتباط است، می‌افزاید: در پی داشتن احساس شادمانی یا نشاط، فرد از درون احساس رضایت و شاد بودن مستمر دارد. شادی در خانواده نیز با توجه به محرک‌های بیرونی از جمله شوخی کردن بروز می‌کند، اما هنگامی که هنگامی که اعضای یک خانواده در درون خانواده، احساس آرامش، لذت و رضایت نسبی داشته باشند، دارای نشاط هستند.
این جامعه شناس با بیان اینکه نشاط و شادمانی در خانواده پایدار، عمیق، ماندگار و بی‌ربط به محرک‌های بیرونی است، تصریح می‌کند: بر اساس مطالعات انجام شده، در طول ۱۵ سال اخیر و از سال‌های ۱۳۸۴ به بعد، میزان نشاط و شادمانی در خانواده‌های ایرانی، روندی صعودی نداشته است، اما از سال ۱۳۹۳ تا اوایل سال ۱۳۹۷، میزان شادی و نشاط در خانواده‌های ایرانی مقداری افزایش یافت، لذا می‌طلبد افراد و مسئولان ذی‌ربط برای این مهم به ویژه در سطح خانواده برنامه‌ریزی‌های مؤثری داشته باشند تا بیش از پیش شاهد نشاط در خانواده‌ها باشیم.
همه‌گیری بیماری کرونا؛ اصلی‌ترین عامل کاهش نشاط در سراسر جهان
وی با بیان اینکه اصلی‌ترین عامل کاهش نشاط در سراسر جهان، همه‌گیری بیماری کرونا محسوب می‌شود، ادامه می‌دهد: این بیماری منجر به قطع ارتباط افراد، سوگواری‌های ناقص، حذف شادی‌های عادی و طبیعی، محافل و دورهمی‌های متعدد شد. بر اساس مطالعات انجام شده در چند سال اخیر، اصلی‌ترین عامل روند نزولی شادمانی، آشفتگی اقتصادی، تورم، بیکاری و نداشتن امید به آینده ارزیابی شده است.
شریفی‌یزدی با تاکید بر لزوم تغییر شرایط و تلاش برای ایجاد نشاط و شادمانی و با بیان اینکه مشکلات ناشی از همه‌گیری بیماری کرونا، بازسازی خواهد شد، می‌گوید: خانواده‌ها به منظور افزایش میزان شادمانی و نشاط درونی، باید تا حد امکان منظومه عاطفی خود را گسترده‌تر و پررنگ‌تر کنند و صله رحم را بیش از پیش مد نظر قرار دهند.
وی با بیان اینکه خانواده‌ها برای رسیدن به هدف خود و ایجاد نشاط و شادمانی پایدار باید از تجملات، رقابت و چشم‌وهم‌چشمی پرهیز کنند تا رفت‌وآمدها با سهولت بیشتری انجام شود، اضافه می‌کند: باید توجه داشت که یکی از ابزارهای مناسب برای افزایش شادمانی در خانواده‌ها، برقراری و افزایش روابط میان فردی و میان خانوادگی است.
زیباسازی شهر؛ راهکاری برای افزایش نشاط در بلندمدت
این جامعه شناس با بیان اینکه استفاده از ابزارهای مشترک تفریحی و داشتن تفریحات مشترک خانوادگی از دیگر راهکارهای افزایش نشاط در خانواده به شمار می‌روند، اظهار می‌کند: استفاده از طبیعت نیز در راستای افزایش نشاط و شادمانی در درون خانواده، مؤثر خواهد بود.
وی با تاکید بر اینکه درک یکدیگر، اصلی‌ترین عامل افزایش نشاط خانوادگی محسوب می‌شود، می‌افزاید: قضاوت و سرزنش نکردن یکدیگر و پذیرفتن تفاوت‌ها در راستای افزایش درک اعضای خانواده از یکدیگر مؤثر عمل خواهد کرد.
شریفی‌یزدی با اشاره به اینکه تغییر شرایط اقتصادی کشور از عواملی است که نقش به سزایی در افزایش میزان نشاط خانواده‌ها خواهد داشت، تصریح می‌کند: به طبع هرچه فضای زندگی افراد شادتر باشد، نشاط اجتماعی نیز بالاتر می‌رود و شهرداری‌ها با طراحی مبلمان شهری و زیباسازی شهر، می‌توانند در راستای افزایش نشاط افراد و خانواده‌ها تأثیرگذار باشند.
وی با بیان اینکه نظرسنجی و نیازسنجی، دو عامل حائز اهمیت پیش از زیباسازی شهر است و در بلندمدت می‌تواند اثرگذار باشد، اضافه می‌کند: نشاط خانوادگی، سلامت روان تمام اعضای خانواده را تضمین خواهد کرد و افراد توانمندی‌های خود را به خوبی بروز می‌دهند که در پی این اتفاقات، در سراسر جامعه شاهد افزایش میزان سلامت روان افراد خواهیم بود.
احمد پدرام؛ روانشناس و مشاور خانواده، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: اولین تصور تمام افراد از واژه شادی، لذت بردن، خوشی کردن و سرحال بودن است و در عین حال، برخی افراد انسان‌ها تصور می‌کنند که شادی متعلق به انسان‌های کوته‌فکر است و انسان‌های عاقل شاد نیستند.
وی با بیان اینکه به منظور تغییر ذهنیت و تصور جامعه نسبت به شادی، اهمیت این مقوله و باورهای اشتباه باید بیان شود، می‌افزاید: فرد افسرده، منفعل و پرخاشگر می‌شود و هنگام عصبانیت، ممکن است تصمیمات نادرستی بگیرد و زمینه شکست و آسیب‌پذیری وی نیز بیشتر خواهد شد.
این روانشناس با تاکید بر لزوم داشتن تفکری عمیق نسبت به شادی و درک اهمیت آن، تصریح می‌کند: انسان‌های شاد، با داشتن احساسی بهتر و رضایت‌مندی از آنچه که دارا هستند، توان بیشتری برای جنگ و مقابله علیه آنچه که ضدسلامت، شادی و آزادی آن‌ها است، دارند.
با شاد بودن خانواده، یک جامعه شاد خواهد شد
وی با تاکید بر اینکه شادی، منجر به رشد جامعه می‌شود و آن را بالنده می‌کند، ادامه می‌دهد: تأثیر شادی بر سلامتی و عشق‌ورزی بی‌بدیل است. افراد شادی را به خانواده منتقل می‌کنند و با توجه به اینکه خانواده هسته تشکیل دهنده جامعه است، با شاد بودن خانواده، یک جامعه شاد خواهد شد.
پدرام گفت: متعاقب افزایش شادی در جامعه، امیدواری جریان می‌یابد، تمرکز و قدرت یادگیری بالاتر می‌رود و افراد در کسب ثروت و تلاش کردن برای رسیدن به اهداف خود، مطمئن‌تر عمل می‌کنند.
وی با اشاره به اکتسابی بودن ویژگی‌های افراد شاد، اضافه می‌کند: طبق بررسی‌های انجام شده در ۴۰ کشور، انسان‌های شاد اعتمادبه‌نفس بالایی دارند، می‌دانند که سرنوشت خود را خود تعیین می‌کنند، ارتباط بیشتری با جامعه دارند و مثبت‌اندیش هستند.
این روانشناس با بیان اینکه انسان با برقراری دوستی، ارتباط و رفت‌وآمد می‌تواند شادتر باشد، خاطرنشان می‌کند: روابط اجتماعی انسان را بیشتر شاد می‌کنند و از همین رو بیشتر افراد شاد، افرادی برون‌گرا هستند و ارتباط آن‌ها با سایر افراد، بیشتر و بهتر است.
نظر شما