به گزارش خبرنگار ایمنا، در سال‌های اخیر شاهد پیشرفت چین در حیطه اقتصاد بودیم، به‌طوری‌که این کشور به بزرگترین رقیب آمریکا در فضای اقتصادی تبدیل شده است اما اگر این کشور نتواند رشد پایدار را برای اقتصاد خود به وجود بیاورد، دچار مشکل خواهد شد. به همین منظور باید زنجیره ارزش خود را در مسیر جغرافیایی مشخصی گسترده کند.
چین قصد دارد در زمانی که مزیت نیروی کار ارزان را در اختیار ندارد و جمعیت آن روز به روز پیرتر می‌شوند، صنایع خود را به سمت لایه‌های بالاتر زنجیره ارزش حرکت دهد. بنابراین بسیاری از صنایع نسل پایین‌تر در طول مسیر ابتکار کمربند و راه گسترده خواهند شد. منحنی زیر منحنی زنجیره ارزش جهانی لبخند است که نشان‌دهنده سیاست صنعتی چین است.
زنجیره ارزش به طیفی از فعالیت‌ها اطلاق می‌شود که در هر مرحله از طراحی، تولید و ارائه محصول با کیفیت به مشتری، ارزش افزوده ایجاد کند. طبق این منحنی که در سال ۱۹۹۲ به مدل لبخند یا smiling معروف شد، ابتدا و انتهای منحنی می‌توانند ارزش افزوده بیشتری برای محصول ایجاد کنند. ابتدای مسیر یعنی مفهوم‌سازی محصول از طریق تحقیق و توسعه، برندسازی محصول، طراحی، فناوری، اختراع و انتهای مسیر یعنی بازاریابی و خدمات پس از فروش، نسبت به بخش میانی زنجیره ارزش یعنی ساخت و تولید آن محصول یا خدمت، ارزش‌های بیشتری را به محصول اضافه خواهد کرد.
طبق این توضیحات عمده ارزش افزوده بخش‌های اقتصادی در بخش خدمات، تحقیق و توسعه، طراحی و بازاریابی شکل می‌گیرد و چین می‌خواهد در کنار گسترش نوآوری به این مرحله برسد و به قطب اقتصادی تبدیل شود و بتواند استانداردهای خود را در سطح جهان گسترش دهد. نکته مهم این است که در مسیر ابتکار کمربند و راه، تولید و تجارت تحت مدیریت چین قرار خواهند گرفت.
کریدور اقتصادی چین
چین در حال حاضر بزرگترین وارد کننده و صادر کننده اقلام اساسی دنیا است. این کشور با ایجاد کریدور اقتصادی فعالیت‌های زیادی اعم از زنجیره‌های تأمین اقلام اولیه، پردازش کالا و بازاریابی خواهد داشت و در حالی که به بازار مصرف اروپا متصل شده است بازارهای پایدار آسیایی را نیز برای خود فراهم می‌کند. برای این اتصال چین سه مسیر اصلی را در نظر گرفته که در تصویر زیر قابل مشاهده است.
مسیر جغرافیایی اول مسیر شمالی است که از روسیه و کشورهای تحت نفوذ آن می‌گذرد. این مسیر به دلیل تراکم پایین جمعیت ظرفیت مناسبی برای ایجاد کریدور اقتصادی را ندارد. همچنین جنگ روسیه و اوکراین نیز منجر به تضعیف آن شده است.
مسیر دوم کمربند دریایی است که از دریای چین جنوبی آغاز شده و با حرکت به سمت اقیانوس هند تنگه‌های مهم کانال سوئز و هرمز را نیز شامل می‌شود. این مسیر با وجود اتکا به اقتصاد ساحل کشورهای درون آن و مقیاس بالای تبادلات اما از نظر ژئوپلیتیکی یک محدودیت جدی دارد؛ آن هم این است که ائتلاف‌های امنیتی و سیاسی ایجاد شده توسط آمریکا در مسیر این کمربند وجود دارند. این ائتلاف‌ها حاوی برنامه‌های جدی امنیتی در راستای مهار چین است.
و اما مسیر سوم که مهم‌ترین مسیر است از مرزهای غربی چین آغاز و از مسیر کشورهای افغانستان و پاکستان به ایران تا سواحل مدیترانه کشیده می‌شود این مسیر دو مزیت عمده دارد، اول آن که تراکم جمعیتی بالاتری دارد و دوم آنکه اقتصاد صاحب کامودیتی‌های اصلی در این مسیر هستند. اقتصاد این مسیر واجد نظم مستقل امنیتی است و اقتصاد ایران نیز می‌تواند در آن نقش مهمی ایفا کند. این مسیر برای ایران در راستای کریدور شرق به غرب و دارای منافع اقتصادی است.
نظر شما