عمران مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به روند دستیابی بشر به فضای خارج از جو اظهار کرد: به مرور زمان انسان‌ها توانستند در صنایع مختلف رشد کنند و به موجب این مسئله به توانایی‌های خود بیشتر اعتماد کردند.
وی افزود: درواقع از مقطع زمانی مشخصی به بعد بشر به این نتیجه رسید که می‌تواند بسیار گسترده‌تر فکر کند و تخیلات خود را هرچقدر هم که غیرممکن به نظر می‌رسد، عملیاتی کند.
این پژوهشگر علوم فضایی ادامه داد: زمانی که بشر به این نتیجه رسید، به فکر دستیابی به ارتفاعات بالاتر افتاد و به موجب این مسئله هواپیماها و بالن‌هایی با قابلیت‌های بیشتر و قدرت بالاتر اختراع شد.
وی تاکید کرد: در این زمان بشر به دنبال دستیابی به لایه‌هایی فراتر از جو زمین بود. در همین حین علاوه بر اینکه تکنولوژی مورد استفاده بشر توسعه یافت، دانش نیز پیشرفته‌تر شد.
مرادی در رابطه با اهمیت گسترش دانش در دستیابی بشر به فضا گفت: به مرور زمان دانش بشر به قدری توسعه پیدا کرد و پیشرفته شد که از جو سیاره زمین فراتر رفت و باعث شد که بشر به عرصه فضا قدم بگذارد.
وی در همین رابطه ادامه داد: با توجه به این مسئله تعریف مناسبی برای فضا ارائه و این ناحیه از کیهان به عنوان منطقه‌ای فراتر از جو زمین شناخته شد.
این پژوهشگر علوم فضایی تصریح کرد: با گذر زمان و توسعه علم و دانش، بشر به منطقه‌ای تحت عنوان فضا دست پیدا کرد. این ناحیه مکانی است که لایه‌های جوی زمین به مقدار بسیار زیادی رقیق می‌شوند، اما همچنان جو وجود دارد.
وی در همین رابطه افزود: در منطقه‌ای که امروزه تحت عنوان فضا شناخته می‌شود، لایه‌های جوی به قدری رقیق شده است که عملاً هواپیما نمی‌تواند به کمک ویژگی‌هایی که دارد در آن منطقه حرکت کند.
مرادی تاکید کرد: در این صنعت دانش و تکنولوژی هواپیما برای اینکه مصنوعه‌ای به فضا ارسال کنیم کاربردی نخواهد داشت، زیرا در فضا، جو رقیق است و نمی‌توان روی هوا شناور شد.
نظر شما