به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که نه‌تنها زیرساخت‌های شهرها، بلکه بسیاری از مؤلفه‌های دیگر مانند تلفن‌های همراه هوشمند، جلیقه‌های ضدگلوله، درمان‌های پزشکی و حتی تجهیزات اندازه‌گیری دمای محیط‌های کاری بر اساس نیاز و بدن مردان طراحی شده است و به همین دلیل، نیاز زنان بر اساس محیط اطراف آن‌ها شکل گرفته است و کمتر با هویت واقعی آن‌ها سازگاری دارد. اغلب طراحی شهرهای امروز به‌گونه‌ای است که به زنان حس ناامنی می‌بخشد، به‌ویژه سیستم‌های روشنایی و زیرساخت‌های شهری به کاهش استقلال آن‌ها هنگام تاریکی شب در بیرون از منزل منجر شده است.
اما خبر خوش این است که به نظر می‌رسد انتشار ویروس کرونا در کنار تمام لطمه‌های خود، تأثیرات مثبتی بر طراحی شهری به جا گذاشته است و به افزایش حس امنیت زنان و برابری آنان با مردان منجر شده است. در واقع، مدیران شهری طی این دوران به ایجاد مناطقی با امنیت بیشتر سوق داده شدند و تلاش کردند طراحی هر منطقه را سازگار با نیازهای تمام ساکنان تغییر دهند.
تفاوت شهرها و حومه‌ها در رفع نیازهای زنان
بسیاری از زنان و محققان بر این باور هستند که شهرها نسبت به حومه‌ها فضاهای بهتری برای زنان به حساب می‌آید، این در حالی است که در قرن نوزدهم و بیستم، اغلب مردم حومه‌ها را فضاهای بهتری برای زندگی زنان و کودکان فرض می‌کردند. جین جیکوبز، منتقد آمریکایی-کانادایی که در زمینه‌های مختلف نظیر مطالعات شهری فعالیت داشت، در دهه ۱۹۶۰ با ایده رایج برتری حومه‌ها برای سکونت زنان به شدت مخالفت کرد و مدعی شد که روستاها و حومه‌های شهری با کمترین میزان تردد مردم در فضاهای عمومی نمی‌تواند مکان‌های مناسبی برای زنان و کودکان باشد و انزوا را برای آن‌ها به دنبال دارد.
اگرچه شهرها نسبت به حومه‌ها از مزایای بسیاری برای سکونت زنان برخوردار است، با این حال برنامه‌ریزان در طراحی آن‌ها مردان را بیشتر مورد توجه قرار داده‌اند که این امر حتی به ایجاد تبعیض‌های بسیاری در زمینه اشتغال دو جنس مخالف منجر شده است.
طراحی اغلب سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی نیز بر اساس عبور و مرور مردان انجام شده است، به این صورت که ساعات اوج تردد این خودروها معمولاً در ساعات کاری مردان است که افراد در مسیر بین خانه تا محل کار رفت و آمد می‌کنند. در مورد وسایل حمل‌ونقل عمومی که در حومه‌های شهری تردد می‌کند، نیز توجه بیشتر به مردان نسبت به زنان کاملاً واضح است به طوری که این خودروها با کمترین توقف ممکن، مسافران را به مقصد می‌رساند که این ویژگی، عبور و مرور امن را برای زنان مشکل می‌کند.
زنان و مشکلات شهری
در دوران انقلاب صنعتی دنیای غرب، حضور زنان هم‌دوش با مردان در بازارهای کار به عنوان منبع مهم انحرافات میان زنان و مردان شناخته شد و همیشه این زنان بودند که مورد تهمت و سرزنش قرار می‌گرفتند. به ویژه، در زمانی که حضور زنان در کمپانی‌ها و مراکز کاری آزاد شد، زنان کارگر توسط جامعه به شدت مورد اهانت قرار می‌گرفتند و حتی بسیاری از والدین یا همسرها، به کنترل دختران و زنان خود می‌پرداختند تا از حضور آن‌ها در جامعه خودداری کنند که مبادا توسط سایر مردم به ناپاکی متهم شوند.
برای زنان دنیای کار و صنعت، دنیای امروز با گذشته تفاوت چندانی را متحمل نشده است و همچنان این قشر، ناملایماتی را از سوی جامعه تجربه می‌کنند. زنان در اغلب شهرهای به‌ظاهر پیشرفته، نه‌تنها از حیث طراحی شهری نادیده گرفته می‌شوند، بلکه خشونت‌های جوامع نیز آن‌ها را بیش از مردان درگیر می‌کند و از همه مهم‌تر این‌که جامعه قدرت این قشر را در کسب فرصت‌های سیاسی، فرهنگی، هنری، اقتصادی و اجتماعی محدود می‌کند.
بسیاری از محققان بر این باور هستند که چنان‌چه شهرها بر اساس نیازهای زنان طراحی شود، نه‌تنها این قشر بلکه سایر ساکنان نیز از رضایتمندی بیشتری برخوردار خواهند شد. به عبارت دیگر، شهرهای دوستدار زنان از ویژگی‌های مهمی مانند سامانه‌های حمل‌ونقل امن، سیستم‌های روشنایی با کیفیت بیشتر و فضاهای عمومی با قابلیت دسترسی بالاتر برخوردار است که همه این مزایا به افزایش رفاه تمام ساکنان، از کودکان گرفته تا نوجوانان، سالمندان و حتی افراد دارای ناتوانی‌های جسمی و ذهنی منجر می‌شود.
وین و مکزیکوسیتی، نمونه‌های موفق شهرهای دوستدار زنان
امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان عزم خود را جزم کرده‌اند زنان را به همکاری برای طراحی شهرها دعوت کنند تا از این طریق، مناطقی زیست‌پذیر به وجود بیاورند که در آن‌ها تمام شهروندان رفاه را تجربه کنند. گسترش پیاده‌راه‌ها و بهبود سیستم‌های روشنایی شهری از مهم‌ترین اقداماتی بوده است که تاکنون در این زمینه اعمال شده است و بهبود کیفیت زندگی را برای تمام افراد با هر سن، نژاد، فرهنگ، توانایی جسمی و جنسیتی را به ارمغان آورده است. وین پایتخت اتریش و مکزیکوسیتی در مکزیک از موفق‌ترین نقاط جهان در ایجاد شهرهای دوستدار زنان بوده‌اند که با اقدامات خود برای افزایش رضایت این قشر، به رفاه بیشتر سایر شهروندان نیز کمک کرده‌اند.
در طراحی شهری جدید وین، امکان پیوند بیش از ۲۰ هزار خانواده از طریق متروی تندرو به مرکز شهر فراهم آمده است که این امر به سهم خود، دسترسی تمام ساکنان را به مدارس، مراکز درمانی، خدمات شهری و فرصت‌های شغلی بهبود بخشیده است. مدیران پایتخت اتریش ادعا کرده‌اند که این اقدام به منظور افزایش برابری میان زنان و مردان پیاده شد، با این حال رفاه تمام شهروندان را به دنبال داشته است.
در مکزیکوسیتی، طرحی به نام "خیابان‌های امن" با هدف افزایش امنیت زنان پیاده شد که بر اساس آن، سیستم‌های روشنایی شهری بهبود یافت، ضمن این‌که دوربین‌های امنیت در بسیاری از خیابان‌ها و معابر شهری نصب شد. این اقدامات به کاهش قابل‌توجه ارتکاب جرم در پایتخت مکزیک منجر شد و افزایش رضایتمندی تمام ساکنان از زندگی در مکزیکوسیتی را به دنبال داشت.
نظر شما